Η ΑΕΚ δεν νίκησε λόγω διαιτησίας και παθογενειών
Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου γράφει για την διαιτησία του Φωτιά και των παθογενειών για να έρθει τούμπα ένα παιχνίδι που άξιζε και ήταν δικό της.
Με τη φωτιά δεν παίζεις, όπως έπαιξε η ΑΕΚ κόντρα στον ΟΦΗ. Ούτε με τον Φωτιά επίσης... Έχω υπάρξει πολύ αυστηρός με την ΑΕΚ, στα όρια της παρεξήγησης ίσως, αλλά κάπου το χρέωμα στη δική της καμπούρας, έχει κι ένα όριο.
Ο συγκεκριμένος ρέφερι δεν γνωρίζω αν πληρεί τις προϋποθέσεις και τα κριτήρια για να υφίσταται ως ένας από τους ικανούς για να δραστηριοποιούνται στο κορυφαίο εγχώριο επίπεδο, δεδομένα όμως η διαιτησία του σε μένα δείχνει άνθρωπο μη ικανό να πάρει τις σωστές αποφάσεις. Ενδεχομένως να κάνει το άσπρο, μαύρο.
Σε σπρώχνω και με σπρώχνεις στον αγωνιστικό χώρο. Σε απωθώ και με απωθείς. Εγώ στέκομαι όρθιος και το αντέχω, εσύ πέφτεις κάτω και πιάνεις το πρόσωπό σου, ενώ σε έσπρωξα στο στήθος.
Πόσο αστείο! Ο διαιτητής κοντά, ο τέταρτος δίπλα και ο VAR με το βίντεο μπροστά του. Αν όλοι αυτοί ταυτόχρονα, στην αποβολή του Λιβάι Γκαρσία, είδαν ότι έκανε κάτι διαφορετικό από τους ποδοσφαιριστές του ΟΦΗ που τιμωρήθηκαν με κίτρινη κάρτα, ας παραδώσουν τα ηνία στους επόμενους. Δεν κάνουν για τη δουλειά αυτή και ξεκάθαρα μεροληπτούν. Να αναφερθούμε και στη φάση του δεύτερου τέρματος των γηπεδούχων;
Το επιθετικό φάουλ στον Βράνιες, είναι ξεκάθαρο! Δεν το βλέπει ο Φωτιάς, το προσπερνούν απροκάλυπτα στο VAR ενώ είναι εντελώς εξόφθαλμο κι έτσι έρχεται το 1-3. Μια ομάδα η οποία αγωνίζεται (αδίκως) από το 36ο λεπτό με παίκτη λιγότερο στο γήπεδο, κάπου θα λυγίσει όταν όλα έρχονται ανάποδα.
Σύμφωνοι, θα μπορούσε στο τελευταίο 15λεπτο του αγώνα να είναι περισσότερο πειθαρχημένη, όμως στο σημείο αυτό είναι κάποιοι παράγοντες που δεν αντισταθμίζονται.
Το μειονέκτημα σε πρόσωπα, τα νεύρα, η αδράνεια, κάποιες προγενέστερες λάθος επιλογές του προπονητή να βγάλει από το γήπεδο πρόσωπα που κυριαρχούσαν, όπως ο Τσούμπερ και ο Σιμάνσκι, για να πάρουν χώρο οι ηττοπαθείς και να φέρουν και την κακή αύρα τους μαζί. Όμως το ματς θα ήταν πολύ πιο απλό για την ΑΕΚ, αν έπαιζε 11 εναντίον 11 με συνθήκες ποδοσφαιρικής νομιμότητας.
Δεν έχει να φοβάται η ΑΕΚ
Αυτή η ΑΕΚ μου άρεσε πάρα πολύ και για περίπου 80 λεπτά φανέρωσε στο γήπεδο την κυριαρχική φιλοσοφία της. Ήταν μία ομάδα η οποία μετά από χρόνια εμφανίστηκε σε αγωνιστικό χώρο για να υποτάξει τον αντίπαλο της και να επιβάλει τη δική της άποψη.
Το σχέδιο του Μιλόγεβιτς για το χρονικό διάστημα στο οποίο το παιχνίδι παιζόταν έντεκα εναντίον έντεκα, ήταν ομολογουμένως στοχευμένο και επιτυχημένο. Ο αντίπαλος δεν κατάφερε να δημιουργήσει φάση της προκοπής και η ΑΕΚ το έκανε όποτε ήθελε, ή τουλάχιστον όταν είχε τις εμπνεύσεις της η εξαιρετική μεσοεπιθετική της.
Άστοχες αλλαγές
Σαφώς και έχω ένα παράπονο από τον προπονητή, θεωρώ ότι οι αλλαγές του ήταν άστοχες και σε ένα βαθμό (κατά συνθήκη) υπαγορευμένες.
Πολύ κακώς αποχώρησαν από το παιχνίδι ο Σιμάνσκι και ο Τσούμπερ, αν είναι δυνατόν να μην μπορούν να παίξουν 90 λεπτά σε τέτοιο παιχνίδι μετά από μία εβδομάδα από την προηγούμενη αναμέτρηση. Λανθασμένα έφυγε από τον αγωνιστικό χώρο και ο Άμραμπατ. διότι ήταν εμφανές ότι είχε ακόμα δυνάμεις και πράγματα να δώσει στην ομάδα.
Αποχώρησαν αυτοί που έχουν τη νοοτροπία να παίζουν την μπάλα πάνω από τη μεσαία γραμμή για να επιβάλλονται εκείνοι πού στο άκουσμα της λέξης νίκη, κατουριούνται πάνω τους.
Θεωρώ ότι ο Μιλόγεβιτς έχει κάνει λάθος στη διαχείριση του παιχνιδιού στο δεύτερο ημίχρονο, αν ήταν πιο οξυδερκής τη στιγμή των καίριων αποφάσεων, δεδομένα η ΑΕΚ θα είχε αποφύγει αυτή την ισοπαλία που μοιάζει με ήττα.
Υπήρχαν πράγματα να σκεφτεί και να πράξει διαφορετικά ο προπονητής, αλλά προφανώς έκανε αυτά που δεν έπρεπε στο χρονικό διάστημα που έλαβε τις αποφάσεις.
Με τέτοια διαιτησία, δεν χρεώνεται το κακό αποτέλεσμα, αντιθέτως πιστώνεται την πολύ καλή εικόνα της ομάδας μέχρι και το 3-0. Έδειξε ωστόσο έλλειμμα καθαρού μυαλού στις κρίσιμες αποφάσεις των τελευταίων λεπτών που ακόμα και απέναντι σε αυτήν την πολεμική εναντίον της ΑΕΚ συνθήκη, θα μπορούσε να κρατήσει το υπέρ της αποτέλεσμα.
