Η ΑΕΚ διάλεξε το δύσκολο δρόμο

Ο εκνευρισμός των προηγούμενων ημερών ήταν διάχυτος, διαπιστωμένος και πολυεπίπεδος. Πολλοί, τουλάχιστον αν κρίνει κάποιος μέσα από τις εκδηλώσεις τους στον καθρέφτη των Social Media, σίγουρα οι περισσότεροι, τάχθηκαν υπέρ της αντικατάστασης του προπονητή και της διαδοχής ή αλλαγής πόστου στον τεχνικό διευθυντή. Ο Δημήτρης Μελισσανίδης αποφάσισε ότι συνεχίζει και με τους δύο. Σίγουρα αυτή δεν ήταν η εύκολη απόφαση.

Αν κρίνουμε δίκαια και απομονώνοντας τις διαθέσεις, επιθυμίες και απόψεις του καθενός ξεχωριστά για το τι θα έπρεπε να είχε γίνει, αυτή η επιλογή φανερώνει ξεκάθαρη αποδοχή από μέρους του ευθύνης. Ο εύκολος δρόμος θα ήταν να φέρει πίσω τον Χιμένεθ (η εικόνα που έχω είναι ότι ένα τηλεφώνημα κι ένα ραντεβού θα αρκούσαν) και να μεταφέρει τον Λυμπερόπουλο πιο κοντά στο ποδοσφαιρικό τμήμα, επιλέγοντας αντικαταστάτη, ή και κανέναν. Άλλωστε, για όσους γνωρίζουν και αντιλαμβάνονται, αυτός που στο τέλος αποφασίζει για τις μεταγραφές, είναι ο ίδιος ο Μελισσανίδης.

Τουναντίον, επέλεξε τη στήριξή τους, απορροφώντας το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης. Για τον διοικητικό ηγέτη της ΑΕΚ, η κάλυψη σε ανθρώπους που ο ίδιος θεωρεί ότι είναι σωστοί «υπηρέτες» της ομάδας, πρόσωπα εμπιστοσύνης και όχι καιροσκόποι, παρέχεται σε αφθονία, προσπερνώντας πολλές φορές τους ενδοιασμούς ή ακόμα και τις τις αποδείξεις για έλλειψη επάρκειας. Ασφαλώς έως ενός ορίου...

Εν προκειμένω λοιπόν, ο Μελισσανίδης προφανώς θεωρεί ότι ο Ουζουνίδης πρέπει να κριθεί με ρόστερ σχετικής πληρότητας, από τη στιγμή που ο ίδιος του «έκοψε» τρία βασικά στελέχη (Λαμπρόπουλος, Μπακασέτας, Σιμόες) και μεταγραφές δεν έχουν πραγματοποιηθεί ακόμα. Χώρια που επί της ουσίας, θα έπρεπε να είχαν γίνει επιπλέον δύο το περασμένο καλοκαίρι. Όσον αφορά στον Λυμπερόπουλο, αναγνωρίζει τον κομβικό ρόλο που είχε κατά τη διάρκεια της περυσινής πρωταθληματικής σεζόν, ως ο συνδετικός κρίκος του ιδίου (Μελισσανίδη) με το ποδοσφαιρικό τμήμα και του δίνει μια επιπρόσθετη ευκαιρία να αποδείξει ότι μπορεί να αποδειχθεί επαρκής και στο μεταγραφικό κομμάτι.

Η ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΦΡΕΣΚΟ ΚΑΙ ΙΚΑΝΟ ΣΤΕΛΕΧΟΣ

Ασφαλώς, οι απογοητεύσεις είναι πολλές και τα ανεπιτυχή παραδείγματα ατόφια (ακόμα και σε εσωτερικές επιλογές και διαφοροποιήσεις που δεν άπτονται των μεταγραφικών θεμάτων). Θα μπορούσε αλήθεια μία ευστοχία σε παίκτη της μεσαίας γραμμής, να διαφοροποιήσει το γενικότερο status του υπάρχοντος τεχνικού διευθυντή; Από την προσπάθεια να βρει στο πρόσωπο του Βλάντιμιρ Ματιάσεβιτς μία έξτρα βοήθεια στα μεταγραφικά, αποδείχθηκε ότι ο Μελισσανίδης είχε (και έχει) αντίληψη του προβλήματος. Η ανάγκη πλαισίωσης του υπάρχοντος μεταγραφικού επιτελείου με ένα στέλεχος άφθαρτο και αποδεδειγμένα ικανό, είχε φανεί από πέρυσι τον Ιανουάριο και μεγάλωσε κατά τη διάρκεια του περασμένου καλοκαιριού.

Η συνεργασία με τον Σέρβο δεν στέφθηκε από επιτυχία. Υπογράφοντας το εξάμηνης διάρκειας συμβόλαιό του με την πρωταθλήτρια, του δόθηκε ο τίτλος του «αθλητικού διευθυντή». Σε όλα τα προηγμένα κλαμπ της Ευρώπης, ο συγκεκριμένος όρος συνεπάγεται την πλήρη αρχηγία στο ποδοσφαιρικό τμήμα. Εκ του αντιθέτου, ουδέποτε διευκρινίστηκε με τρόπο ξεκάθαρο από την ΠΑΕ ποιος ακριβώς ήταν ο ρόλος του Ματιάσεβιτς στην ομάδα, με ποια κριτήρια προωθήθηκε η συνεργασία μαζί του και σε ποιον τομέα δραστηριοποιήθηκε στο διάστημα που βρέθηκε στην Ελλάδα.

Η ουσία είναι ότι αυτό το «πάντρεμα» δεν πέτυχε, οπότε δεν καλύφθηκε το κενό που είχε διαπιστωθεί και ώθησε τον Μελισσανίδη σε αυτή την επιλογή. Είναι αυταπόδεικτο ότι η ΑΕΚ έχει ανάγκη από έναν άνθρωπο καταρτισμένο και έμπειρο. Με αυξημένες αρμοδιότητες, μεγαλύτερη ελευθερία αποφάσεων, περισσότερη εμπιστοσύνη στις εισηγήσεις του. Η δουλειά του σε σχέση με το υπάρχον ρόστερ και τις επιλογές που πρέπει να γίνουν για την ενίσχυσή του, να διέπεται από συνεργασία, όχι όμως και από εξάρτηση των όσων θέλει ή δεν θέλει ο εκάστοτε προπονητής. Αυτοί έρχονται και παρέρχονται, είναι το πλέον βέβαιο και διαπιστωμένο.

Photo credits: Eurokinissi