Η ΑΕΚ έχει όντως μικρύνει αγωνιστικά
Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου γράφει για την πρώτη νίκη της ΑΕΚ με τον Χιμένεθ στον πάγκο της και τη διαφορετική στάση του απέναντι σε αυτά που ενδεχομένως του προσάψουν και πάλι.
Δεν είναι δα και κάποιο μεγαθήριο ο Παναιτωλικός ώστε να βρεις πολλά καλά πράγματα για την ΑΕΚ από το συγκεκριμένο παιχνίδι. Από την άλλη όμως, δεν γίνεται να ζητήσει και κάποιος τα ρέστα από τον Μανόλο Χιμένεθ επειδή αντιμετώπισε το παιχνίδι με τόσο απαιτητική αμυντική προσήλωση και συγκέντρωση όταν η ομάδα που έχει αναλάβει για να ανασύρει ξανά από το βούρκο στον οποίο η ίδια η στρεβλή και αντι-ποδοσφαιρική λογική της, την έσπρωξε ξανά, δεν είχε καταφέρει να κρατήσει την ανέπαφη την εστία της εδώ και 73 ημέρες! Συγκεκριμένα από την 25η Οκτωβρίου και τη νίκη της με 1-0 στην έδρα του ΠΑΣ.
Είναι αλήθεια ότι η Ένωση βιώνει τη μεγαλύτερη αγωνιστική κρίση της επί των ημερών του Δημήτρη Μελισσανίδη στο ηγετικό τιμόνι της. Από το καλοκαίρι του 2018, όταν αποφάσισε να αποδομήσει τον ίδιο τον εαυτό της μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος ύστερα από 24 χρόνια ανομβρίας, έως και σήμερα, έχει κάνει ό,τι χειρότερο μπορεί για να μην είναι ομάδα ανταγωνιστική. Ακόμα και όταν βρίσκει ένα μονοπάτι σωστής λειτουργίας, όπως από τότε που αποφάσισε να ορίσει τεχνικό διευθυντή τον Ίλια Ίβιτς, έχει τον τρόπο της να το ακυρώσει. Δεν της αρέσει να προοδεύει, έχει μάθει να οπισθοδρομεί. Είναι η επιλογή της.
ΣΚΛΗΡΟ, ΑΛΛΑ ΟΜΟΛΟΓΕΙ ΜΕΓΑΛΗ ΔΥΣΑΡΕΣΚΕΙΑ
Αυτό που συνέβη εντός της "OPAP Arena" (δηλαδή η εκδήλωση δυσφορίας απ' την πλευρά μερίδας οπαδών της ομάδας για την αγωνιστική κατάπτωση της ΑΕΚ), είναι σκληρό, αλλά ομολογεί μια μεγάλη δυσαρέσκεια του κόσμου γι αυτό που συμβαίνει στο αγωνιστικό σκέλος. Είναι σημειολογικό. Μια διαμαρτυρία για το πόσο χαμηλά έχει πέσει η ομάδα σε αμιγώς ποδοσφαιρικό επίπεδο, επιλέγοντας να εξαπατά τον εαυτό της, σε έναν χώρο ιερό, το μέρος που της εξασφαλίζει τη μελλοντική ευημερία της. Όμως το μήνυμα είναι βροντερό. Η ΑΕΚ θα έχει την έδρα της μετά από 18 χρονιά περιπλάνησης ως άμοιρη τσιγγάνα, αλλά εκεί μέσα θα πρέπει να παρουσιάσει μια ομάδα, ένα σχέδιο. Αυτό που με τρομερή συνέπεια, εξακολουθεί να απεμπολεί.
Επιστρέφοντας λοιπόν στα αγωνιστικά, τι άλλο περίμενε κανείς από έναν προπονητή που έχει μετατραπεί στο λάστιχο της εξιλέωσης; Ποιες απαιτήσεις αλήθεια υπάρχουν από αυτόν που καλείται για τρίτη φορά να συμμαζέψει το μπάχαλο άλλων, έχοντας γύρω του ανθρώπους που τη μία μέρα τον εμπιστεύονται και την επόμενη τον αντιμετωπίζουν ως ένα αναλώσιμο προϊόν; Πρόσωπα που είδαν με καλό μάτι την επιστροφή του και άλλα που δυσανασχέτησαν ή είχαν διαφορετική άποψη. Τα κακά της ανακύκλωσης...
ΑΠΑΙΤΕΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΠΟΥ ΤΟΥ ΑΞΙΖΕΙ
Αυτός είναι ο Χιμένεθ και έτσι θα πορευτεί. Θα παίξει αυτό που ξέρει και θα προσπαθήσει με τον τρόπο που έχει μάθει να δουλεύει, καταφέρνοντας πράγματα στον οργανισμό της ΑΕΚ που είναι ο πλέον εσωστρεφής και ακατανόητος που υπάρχει στο εγχώριο ποδόσφαιρο, ειδικά στη σημερινή μορφή του. Πλημμυρισμένος από εμμονές, κυκλοθυμίες και αντιφατικές αποφάσεις.
Ήδη πάντως, από τις πρώτες τοποθετήσεις του, δείχνει ότι έχει επιστρέψει αποφασισμένος να μην γίνει το εύκολο θύμα ξανά. Μιλάει για το παρελθόν, θυμίζει τι έκανε και προϊδεάζει γι αυτά που ενδεχομένως συμβούν ξανά. Όσοι αντιλαμβάνονται πίσω από τις γραμμές, καταλαβαίνουν ότι αυτή τη φορά απαιτεί να πάρει την ευκαιρία που του αξίζει από την αρχή, το ερχόμενο καλοκαίρι, όπως το ευλογημένο για την Ένωση, 2017. Κι αν του τη φέρουν ξανά, θα έχει και αυτός να πει πολλά από αυτά που κρατάει μέσα του εδώ και χρόνια. Αν όχι, τότε δικαίως να τα υποστεί...