Η ΑΕΚ έχει πλάνο, σωστή καθοδήγηση και λύσεις για όλες τις αναποδιές

Για ένα ημίχρονο τα φίδια έζωναν τους φίλους της ΑΕΚ. Και για κάτι παραπάνω η αλήθεια είναι, καθώς μέχρι να μπει στο παιχνίδι με τη Λαμία ο Ολλανδός killer, Τομ Φαν Βερτ, κάτι έλειπε από εκεί μπροστά που έκανε τη γκέλα να μυρίζει. Κι όμως η ομάδα, τηρουμένων των συνθηκών με τις απώλειες που υπάρχουν αλλά και την έλλειψη ρυθμού καθώς έπρεπε να θυμηθεί το πολύ έντονο εαυτό της, ήταν καλή ακόμα και στο διάστημα που δεν μπορούσε να βρει γκολ.

Ήξερε τι έψαχνε μέσα στο γήπεδο, είχε ένα πολύ ξεκάθαρο προσανατολισμό κι αποδείχθηκε για πολλοστή φορά ότι ο Αλμέιδα όταν μιλάει για συγκεκριμένο πλάνο το οποίο δεν καταστρατηγείται λόγω απουσιών, ξέρει καλά τι λέει. Οι ποδοσφαιρικές αρχές είναι πολύ συγκεκριμένες όποιος κι αν κληθεί να αγωνιστεί σε οποιοδήποτε ρόλο του ζητηθεί να υπηρετήσει.

Είδαμε έναν πολύ καλό Μάνταλο ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο, τον Ρότα να κάνει φανταστικά πράγματα στη δεξιά πλευρά, τον Μήτογλου να μοιάζει με τον Βίντα. τον Αραούχο να καταπίνει χιλιόμετρα για να δώσει όλο το είναι του στην ομάδα χωρίς να τον ενδιαφέρει αν θα βρεθεί κοντά στο γκολ. Υπάρχουν άλλοι γι' αυτό και το επισημαίνω για ακόμα μία φορά ότι δεν θα λείψουν τα γκολ του Αργεντινού από την ΑΕΚ. Με τόσα πράγματα που προσφέρει στο γήπεδο, είναι μία πολύ άδικη προσέγγιση να σκεφτόμαστε και να ασχολούμαστε με το αν και πότε θα σκοράρει εκείνος.

Ο Φαν Βερτ και η αποστολή του

Για τον Ολλανδό, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα από την ημέρα που αποκτήθηκε. Η ΑΕΚ πήρε τον πρώτο σκόρερ του περυσινού πρωταθλήματος, ένα κλασικό 9άρι που θα σκοράρει κατά ριπάς εφόσον του δώσεις την ευκαιρία να το κάνει. Είναι θέμα της ομάδας το πώς θα τον αξιοποιήσει ακόμα κι αν παίζει ως αλλαγή κι όχι από την αρχή. Είναι παίκτης λίγων επαφών, αλλά αυτές είναι ακριβώς όσες πρέπει να κάνει ένας φορ περιοχής για να βρει δίχτυα, να σπάσει τη μπάλα, ν' ανοίξει χώρους για τους υπόλοιπους ακόμα και να προσφέρει ασίστ, όπως στο γκολ του Γκαρσία.

Από τη στιγμή, δε, που εμφανίζεται στο γήπεδο για τα τελευταία 30 λεπτά ενός αγώνα και μπαίνει στο παιχνίδι έχοντας απόλυτη γνώση του τι πρέπει να κάνει και που πρέπει να είναι, εναρμονισμένος με το πλάνο της ομάδας κι έχοντας αποδειχθεί ότι σε πολλές περιπτώσεις αυτός θα είναι ο ρόλος του, αποδεικνύει ότι κι εδώ ο Αλμέιδα ξέρει πώς ακριβώς θα διαχειριστεί την κατάσταση.

Πολλοί λένε για τον Τομ ότι πέτυχε πέρυσι 17 γκολ, αλλά το έκανε στο Βόλο, με μία ομάδα μικρομεσαίου βεληνεκούς. Η ανταπάντηση σε αυτό είναι πολύ εύκολη. Από τη στιγμή που κατάφερε να βρει τόσες φορές δίχτυα σ' έναν σύλλογο με προφανώς πολύ λιγότερες ευκαιρίες να του προσφέρει σε σχέση με αυτές που η τωρινή ΑΕΚ μπορεί να του φέρει στο πιάτο, εκεί είχε δυσκολότερο έργο από αυτό που έχει τώρα. Το απέδειξε στο παιχνίδι με τη Λαμία, θα συνεχίσει να το κάνει εφόσον του φέρνουν την μπάλα εκεί που πρέπει για να εκτελέσει.

Πάνω από όλα η ομάδα και οι παίκτες

Πραγματικά μου κάνει τρομερή εντύπωση το γεγονός ότι ο προπονητής βλέπει την ομάδα του να βγάζει τέτοιο πρόσωπο στο γήπεδο και δεν στέκεται ούτε για δευτερόλεπτο σε αυτούς που λείπουν, αρκετοί εκ των οποίων, μεταξύ μας, ανήκουν σε μία κατηγορία που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως παρέα αναντικατάστατων. Αναφέρομαι ειδικότερα στον Γκατσίνοβιτς και στον Ελίασον.

Με αυτή τη συμπεριφορά, ο Αλμέιδα πιστοποιεί την αλήθεια του προφανούς, ότι δηλαδή πράγματι πιστεύει σε όλους όσους έχει διαθέσιμους και με αυτούς θα προσπαθήσει να κάνει τις νίκες που απαιτούνται μέχρι να γυρίσουν οι υπόλοιποι ή να προστεθούν κάποιοι καινούργιοι, μέσω μεταγραφών του Γενάρη.

Χωρίς κλάματα, χωρίς ανυπόστατες δικαιολογίες, παρά μόνο με πλάνο και δουλειά. Το πρώτο δύσκολο τεστ έφυγε, ακολουθεί εκείνο με το Βόλο μέχρι να ξεκινήσουν οι επιστροφές. Ό,τι κι αν συμβεί, η ομάδα δεν χάνει τη στόχευσή της και την εμπιστοσύνη στον προπονητή και στο δικό της σχέδιο. Έχει χαρακτήρα, έχει λύσεις και δείχνει δυνατή για να μείνει όρθια.