Με τόσες απουσίες στις πτέρυγες της μεσοεπιθετικής γραμμής της ενόψει της επανέναρξης των αγωνιστικών υποχρεώσεων σε Κύπελλο και πρωτάθλημα, όλα τα βλέμματα κατά τη διάρκεια του φιλικού της ΑΕΚ με τη βελγική Σερέν ήταν στραμμένα στο νιόφερτο Πάολο Φερνάντες.

Ο Ισπανός ανταποκρίθηκε με τέτοια επάρκεια που εύκολα θα μπορούσε κάποιος να θεωρήσει ότι είναι παίκτης της ομάδας εδώ και καιρό.

Περισσότερο ασφαλώς ήθελε να τον δει στο γήπεδο ο Ματίας Αλμέιδα, καθώς είναι ξεκάθαρο ότι αυτόν προορίζει για αντικαταστάτη του τραυματία Νίκλας Ελίασον. Έλα όμως που ο Ισπανός θα είναι διαθέσιμος από την 1η Γενάρη.

Και έως τότε, υπάρχουν τρία επίσημα παιχνίδια -ένα για το Κύπελλο κόντρα στην Κηφισιά και δύο για το πρωτάθλημα απέναντι σε Λαμία και Βόλο- στα οποία πέραν των δύο προαναφερθέντων, ο Αργεντινός κόουτς δεν θα μπορεί να υπολογίζει επίσης στους Τσούμπερ και Άμραμπατ. Δύσκολος, αν μη τι άλλο, ο γρίφος για τον τεχνικό της ΑΕΚ.

Ασφαλώς η ζωή δεν τελειώνει στα επόμενα τρία παιχνίδια και ο Φερνάντες ήρθε για να μείνει χρόνια στην ΑΕΚ. Στο ντεμπούτο του με τη φανέλα της, έπεισε ότι είναι απόλυτα έτοιμος να αντιληφθεί και να υπηρετήσει τις τακτικές εντολές του προπονητή με τον τρόπο που και ο Ελίασον το έκανε.

Από τα πόδια του άλλωστε άρχισαν και δύο φάσεις των γκολ της ΑΕΚ στο πρώτο ημίχρονο.

Ανασταλτικά ήταν πάντοτε στο σημείο που έπρεπε για να δώσει βοήθειες, επιθετικά πήγαινε στο ένας εναντίον ενός σχεδόν μόνιμα με επιτυχία, ωστόσο δεν το έκανε εκβιάζοντας καταστάσεις ή λειτουργώντας με τρόπο εξεζητημένο.

Όταν έπρεπε η μπάλα να φύγει από τα πόδια για να πάει σε συμπαίκτη, ο Ισπανός άφηνε κατά μέρος οποιαδήποτε σκέψη ματαιοδοξίας. Ήταν αυτός που έπρεπε, όπως Αλμέιδα τον ήθελε, άρα εξαιρετικά προσαρμοσμένος στο στυλ της ομάδας από το πρώτο κιόλας παιχνίδι.

Ομάδα με αρχές, ομάδα με ταυτότητα

Απέναντι στην ουραγό του βελγικού πρωταθλήματος, έστω και με πολλές απουσίες -Βίντα, Σιμάνσκι, Γκατσίνοβιτς, Πινέδα, Μοχαμάντι, Ελίασον, Τσούμπερ, Άμραμπατ, Χατζισαφί- για την ΑΕΚ ήταν εύκολο να υπερτερεί στον αγωνιστικό χώρο, κοντολογίς είχε τον ιδανικό αντίπαλο για ένα φιλικό παιχνίδι που ολοκληρώνει ένα -μικρό έστω- στάδιο προετοιμασίας, μετά από επίπονη δουλειά.

Όσο χαμηλή ωστόσο κι αν είναι η δυναμικότητα της Σερέν, τούτο δεν ακυρώνει το πιο ενθαρρυντικό συμπέρασμα αυτής της αναμέτρησης: η ΑΕΚ είναι ένα σύνολο που παίζει με τον ίδιο τρόπο όποιοι κι αν απουσιάζουν.

Οι παίκτες που πάτησαν το γήπεδο, είτε ήταν αναπληρωματικοί που παίζουν λίγο είτε επρόκειτο για παιδιά από τη δεύτερη ομάδα, ήξεραν τι ακριβώς έπρεπε να κάνουν και ποιο πλάνο κλήθηκαν να υπηρετήσουν.

Προφανώς και δεν γίνεται αυτό να συμβεί με την ίδια αποδοτικότητα και συνέπεια που έχουν οι βασικοί, αλλά μικρή σημασία έχει αυτό.

Μέτρησε στο μάτι και στη σκέψη του προπονητή ότι άπαντες γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν, πώς να κινηθούν, που να καλύψουν χώρους, πότε να δώσουν τη μπάλα, πότε να κάνουν κίνηση στο χώρο ή να φορτώσουν την αντίπαλη περιοχή με παίκτες από τον άξονα.

Η ταυτότητα, η νοοτροπία και ο χαρακτήρας της ΑΕΚ του Αλμέιδα είναι τα στοιχεία που ενισχύουν το αίσθημα σιγουριάς ότι η Ένωση θα συνεχίζει να δουλεύει σωστά και αρμονικά στο γήπεδο, όποιοι κι αν λείπουν.

Σίγουρα όχι με την ίδια ποιότητα, αλλά όχι και ως σκορποχώρι δίχως στρατηγική κατεύθυνση. Από τέτοιες μικρές λεπτομέρειες, πολλές φορές καταλαβαίνεις ότι το έργο ενός προπονητή αφορά όλους και όχι μόνο τους καλύτερους.

Κι όταν αυτό βρίσκει με το σωστό τρόπο θέση στο μυαλό του ποδοσφαιριστή, τότε εκείνος θα είναι έτοιμος να παίξει σωστά είτε πρόκειται για τρία ματς συνεχόμενα ή απλά για μια βοήθεια πέντε λεπτών.