Η ΑΕΚ εξακολουθεί να "διχάζει" τον εαυτό της μέσα στο ίδιο ματς

Η νίκη με τη Λαμία εν μέσω τέτοιου πένθους σαν και αυτό που η οικογένεια της ΑΕΚ βιώνει, αν μη τι άλλο είναι βάλσαμο σε μια δύσκολη περίοδο για τον οργανισμό. Ο θάνατος του Στέλιου Σεραφείδη ήταν βέβαιο ότι θα επηρέαζε όλους ψυχολογικά, κάποιους όμως πολύ περισσότερο καθώς υπάρχουν παίκτες και μέλη της ομάδας τα οποία ήταν ιδιαίτερα δεμένα μαζί του τα τελευταία χρόνια. Οπότε στη δύσκολη αυτή συγκυρία, η επικράτηση επί της Λαμίας είναι μια πολύ καλή εξέλιξη για την ψυχική ηρεμία όλων. Ασφαλώς τα δύσκολα είναι μπροστά.

Η Ένωση είχε διαστήματα στον αγώνα που σου έδινε την εντύπωση ότι με την ένταση που κατάφερνε να ενισχύσει την πίεση που ασκούσε ψηλά στην άμυνα της Λαμίας, θα ήταν εύκολο για εκείνη να πετύχει γκολ στον αγώνα. Αρκεί να ήταν περισσότερο αποφασιστική και ψύχραιμη στην κρίσιμη επιλογή, της τελικής πάσας ή του καθοριστικού σουτ.

Υπήρχαν όμως και τα συνήθη διαστήματα που τη χαρακτήρισαν σε όλο το 2021, αυτά της απάθειας, των μεγάλων αποστάσεων μεταξύ των γραμμών, της ασυνεννοησίας, των προσωπικών λαθών και των απομακρύνσεων της μπάλας στα κουτουρού. Διχαστικές καταστάσεις για την ακριβή εικόνα της, μέσα στον ίδιο τον αγώνα.

Ποια είναι τελικά η ΑΕΚ του Αργύρη Γιαννίκη και που μπορεί να την πάει τη δουλειά; Ασφαλώς δεν θα μπορούσε να αποτελεί κριτήριο για ασφαλές συμπέρασμα το πρώτο παιχνίδι του έτους με 8 απουσίες -συμπεριλαμβανομένης και αυτής του Αραούχο που ήταν στην αποστολή, όμως όχι έτοιμος να βοηθήσει- κι ενώ έχει προηγηθεί σημαντικός χρόνος χαλάρωσης, μακριά από αγωνιστικές υποχρεώσεις.

Ενδεχομένως να γίνει ακόμα πιο σύνθετη κατάσταση στη συνέχεια, να εξαχθούν δίκαιες απόψεις για την προσπάθεια των αλλαγών που βρίσκονται εν εξελίξει, καθώς βιώνουμε μια εποχή παράξενη και απρόβλεπτη για όλες τις ομάδες η οποία θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό και την εικόνα τους για τουλάχιστον τον τρέχοντα μήνα. Και βλέπουμε...

Η ισορροπία που απαιτείται για να σταθεί όρθια στα ντέρμπι

Είναι το απλό, προφανώς και το πρέπον να λέμε ότι ένας προπονητής κρίνεται σωστά (και δίκαια) μέσα από τη δουλειά που αρχίζει (το καλοκαίρι) και ολοκληρώνεται (την άνοιξη) με εκείνον στο τιμόνι της ομάδας. Από την άλλη ωστόσο, υπάρχουν το σήμερα και το κοντινό αύριο. Δεν είναι δυνατόν να μην υπάρχει απαίτηση για καλύτερη εικόνα από αυτή που η ΑΕΚ παρουσίασε στη Λαμία.

Διότι αν δεν συμβεί, τότε τα πολύ δύσκολα και κρίσιμα παιχνίδια που υπάρχουν μπροστά, με τη διπλή αποστολή για την αύξηση της διαφοράς στη βαθμολογία από τον ΠΑΟΚ και την πρόκριση επί εκείνου και κατόπιν επί του Ολυμπιακού στο Κύπελλο, θα τη στείλουν αδιάβαστη.

Μελετώντας έναν προς έναν τους αγώνες της ΑΕΚ από τότε που τα ηνία της ομάδας ανέλαβε ο πρώην προπονητής του ΠΑΣ, είναι εύκολο για οποιονδήποτε να αντιληφθεί την ανισορροπία που προκύπτει ανά διαφορετικά χρονικά διαστήματα, μέσα στο ίδιο ματς.

Υπάρχουν εκείνα που εμφανίζεται να έχει τις σωστές αποστάσεις μεταξύ των γραμμών και να αποδίδει το πλάνο του προπονητή για πίεση με ένταση όπως ακριβώς το ζητά, υπάρχουν όμως και τα άλλα, στα οποία σου δίνει την εντύπωση συνόλου που χάνει αιφνίδια το συγχρονισμό του και δίνει σωρηδόν αφορμές στον αντίπαλο -κάθε δυναμικότητας- να πιστέψει ότι μπορεί να της βάλει γκολ. Τα πρώτα 25 λεπτά του δευτέρου ημιχρόνου απέναντι στη Λαμία, ήταν ακριβώς αυτά.

Ανεξάρτητα από τις δυσκολίες που θα προκύψουν λόγω Covid-19 και δεδομένα θα προβληματίζουν τον προπονητή τόσο για τα πρόσωπα που θα έχει την ευχέρεια να επιλέγει όσα και για εκείνα που θα βρίσκει απέναντί του ώστε να καταστρώνει εκ των προτέρων ένα συγκεκριμένο πλάνο, η ΑΕΚ οφείλει να βρει τρόπους για ένα περισσότερο ασφαλές και λιγότερο αφελές παιχνίδι.

Είναι ξεκάθαρα η στιγμή για πιο "σφιχτές" ενδεκάδες, άλλη διάταξη και μεγαλύτερη ευελιξία από τον πάγκο, ανάλογα με τους διαθέσιμους παίκτες. Ποδοσφαιρικά έχει ενδιαφέρον, αλλά συνάμα μοιάζει και με ρώσικη ρουλέτα.