Η ΑΕΚ μένει όλο και πιο πίσω
Ας θυμηθούμε τα δεδομένα στην αρχή του καλοκαιριού: ο Ολυμπιακός ήταν χαμένος στην αβεβαιότητα της επόμενης ημέρας αφού ο Σωκράτης Κόκκαλης αδυνατούσε να καλύψει τις φιλοδοξίες των οπαδών και χαμήλωνε επικίνδυνα τον πήχη των προσδοκιών. Ο Παναθηναϊκός βρισκόταν μπλεγμένος στον εμφύλιο της πολυμετοχικότητας βιώνοντας ακόμα έναν διχασμό σε επίπεδο διοίκησης.
Την περίοδο εκείνη η ΑΕΚ, με μετρημένα κουκιά, αλλά γνωρίζοντας ακριβώς τις δυνάμεις της και που θα μπορούσε να ποντάρει (από τον περασμένο Ιούνιο) «έκλεψε» το αβαντάζ της ηρεμίας (που τόσο της είχε λείψει) και προσπάθησε να επενδύσει σε αυτό. Τζίφος... Δεν τα κατάφερε όμως σε βαθμό επιθυμητό.
Έτσι, τρεις μήνες μετά αντί να έχει μειώσει το χάντικαπ της οικονομικής αδυναμίας απέναντι στους δύο «αιώνιους» παίζοντας τουλάχιστον θελκτικό ποδόσφαιρο, δείχνει και πάλι προβληματική, χάνει έδαφος και αφήνει τους άλλους που σιγά-σιγά συνέρχονται (κι ας μη γελιόμαστε, διαθέτουν παικταράδες) να ανοίγουν την ψαλίδα.
Πίσω και από τον ΠΑΟΚ
Ας το αποδεχθούμε... Στην παρούσα φάση η ΑΕΚ δεν υπολείπεται μόνο από τους δύο κλασικούς ανταγωνιστές της αλλά ακόμα και από τον ΠΑΟΚ που ναι μεν αντιμετωπίζει ανάλογα οικονομικά προβλήματα, ωστόσο τον διακρίνει η συσπείρωση κι ας μην ξεχνάμε ότι έχει το δικό το γήπεδο όταν η Ένωση παραμένει τσιγγάνα και ψάχνει στέγη από γειτονιά σε γειτονιά.
Μπήκε ο Μαρινάκης, μπαίνει και ο Βγενόπουλος. Και η ΑΕΚ τι έχει να αντιπαραθέσει; Τον Παππά και τον Νοτιά που έχουν μια πρωτοποριακή άποψη για το πώς πρέπει να διοικείται μια ποδοσφαιρική εταιρία: εκ του μακρόθεν! Βάζοντας στη θέση τους έναν άνθρωπο που ακόμα μαθαίνει τι πρέπει να κάνει ένας πρόεδρος. Και παρόλο που ο Αδαμίδης αποδεικνύεται ικανός, καταφερτζής και καταφέρνει να ελίσσεται, δεν παύει να είναι αδύναμος οικονομικά απέναντι στα μεγαθήρια που έχει απέναντί του.
Θα μπορούσαν αν ήθελαν
Δυστυχώς δεν υπάρχουν σωτήρες. Ο Παππάς και ο Νοτιάς θα μπορούσαν να εξελιχθούν σε σοβαρά αντίπαλα δέη διότι χρήματα διαθέτουν (ίσως και περισσότερα από τους ανταγωνιστές τους επιμένον κάποιοι), όμως είναι ξεκάθαρο ότι δεν τους ενδιαφέρει η προοπτική της επένδυσης στην ΑΕΚ.
Και από πάνω κάποιοι ισχυρίζονται ότι πρέπει να τους πούμε και ευχαριστώ επειδή παραμένουν στις επάλξεις και καλύπτουν τις πληρωμές ή διότι βοηθούν με εμβάσματα (κατ΄ άλλους ταμειακές διευκολύνσεις), σαν αυτό των 130.000 ευρώ που απέστειλε ο Νοτιάς από τη Νέα Υόρκη για να μην εξελιχθεί σε φιάσκο η μεταγραφή του Νασούτι και γίνουν όλοι μαζί ρεζίλι! Χρήματα για τα οποία δεν έχουμε ενημερωθεί αν ο Χιώτης επιχειρηματίας τα έλαβε πίσω...
Βλέπετε οι 300.000 ευρώ που απαιτούνταν για να γίνει φοβερή υπέρβαση αγοράς του Βαγγέλη Μόρα από την Μπολόνια συνιστούσαν υπερβολή! Ήταν υπέρογκο το ποσό και έπρεπε να βρεθεί κάτι πιο προσιτό οικονομικά. Τυχεροί στάθηκαν που έπεσαν πάνω στην περίπτωση του Αργεντινού που είναι καλός παίκτης, διότι με το κονδύλι που ήθελαν να διαθέσουν το πιο πιθανό ήταν να κατέληγαν πάλι σε κανέναν... Άρσε!
Τι απομένει;
Να παίξει η ομάδα ποδόσφαιρο, να θυμίσει και πάλι το πρόσωπο που παρουσίασε στην Αυστραλία και ομολογουμένως θαυμάστηκε από όλους. Μεσολάβησε ένας μήνας από τότε και η κατάσταση πάει από το κακό στο χειρότερο. Άθλια εμφάνιση στη ρεβάνς με την Νταντί, ξύλο στον προπονητή στο φιλικό με την Καλλιθέα, ήττα στην πρεμιέρα από την Κέρκυρα, αποκαρδιωτική απόδοση στο τελευταίο ματς με τον Θρασύβουλο. Φτάσαμε πάλι στον πάτο!
Επιμένω στο εξής: τα επόμενα δύο ματς είναι κομβικής σημασίας για όλους. Η ΑΕΚ αντιμετωπίζει εντός έδρας τις Σέρρες και την Τρίπολη και δεν έχει περιθώρια να μην νικήσει ή να μην παίξει καλό ποδόσφαιρο. Η υπομονή των φίλων της έχει στερέψει κι αυτό είναι εύκολο πλέον να το διαπιστώσει κανείς.
Κρίνονται όλοι και μάλιστα πολύ νωρίς. Και δεν μπορεί πλέον να αποτελεί ούτε άλλοθι ούτε ασπίδα ο Μπάγεβιτς για κανέναν. Η ευθύνη θα μοιραστεί εξίσου: σε διοίκηση, προπονητή και ποδοσφαιριστές. Όλοι τους μας έψησαν ότι θα δούμε εφέτος κάτι καλό, κάτι όμορφο και υγιές. Καιρός να το αποδείξουν κιόλας!