Η ΑΕΚ να νικά μέσα στα γήπεδα
Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου γράφει για την επερχόμενη θύελλα στο ελληνικό ποδόσφαιρο και θυμίζει ότι η ομάδα που κάποτε σαγήνευσε τα πλήθη και χειροκροτήθηκε σε όλα τα γήπεδα της Ελλάδας, νικούσε διαιτητές και "σύστημα".
Από την εποχή που ο Μάκης (με το όνομα), έφερε στο φως τις περίφημες (και πλέον πανελληνίως αναγνωρισθείσες με το κωδικό όνομα) "κασέτες", μέχρι τις αποκαλύψεις του "υπερ-κοριού" για τους στημένους αγώνες που οδήγησαν στη φυλακή νυν δήμαρχο και τις επερχόμενες αποκαλύψεις που υπόσχονται κάθαρση στο ελληνικό ποδόσφαιρο, ένα πράγμα διδαχθήκαμε: Μην περιμένεις να αλλάξεις κάτι όταν είναι οι ίδιοι εκείνοι που διοικούν.
Το πιο όμορφο που θα μπορούσε να (προσ)φέρει η ΑΕΚ στο ελληνικό ποδόσφαιρο ερχόμενη (από την επόμενη σεζόν) στη Σούπερ Λίγκα είναι η ομάδα που, όπως λέμε ακόμα όσοι ζήσαμε τη χρυσή εξαετία 1988-1994, " θα κερδίζει και το παρασκήνιο και τους διαιτητές".
Από εκείνη την ΑΕΚ των τεσσάρων πρωταθλημάτων, όλοι έχουν να θυμούνται τρία ομολογουμένως περίεργα γεγονότα: τα φώτα που έσβησαν στο "Νίκος Γκούμας", το μπαράζ της Ρόδου και το πέναλτι που ο Μανωλάς κέρδισε απέναντι στη Λάρισα και ακολούθως παραδέχθηκε ότι δεν του έγινε ποτέ! Όντως, ήταν ιστορίες που σηκώνουν πολλή συζήτηση και εμπεριέχουν παρασκήνιο. Όμως…
Στην ποδοσφαιρική λογική " επικράτηση με κάθε τρόπο" που επιβλήθηκε κατόπιν, σε (κάμποσες) ΔΕΚΑΔΕΣ αριθμούνται τα γκολ-οφσάιντ και τα πέναλτι που δεν έγιναν ποτέ αλλά καταλογίστηκαν υπέρ συγκεκριμένων ομάδων και των συμμάχων τους. Η ΑΕΚ (του Γιδόπουλου, του Γενεράκη και ασφαλώς του Μελισσανίδη και του Καρά) ήταν ομάδα που στα χρόνια της μεγάλης ακμής της εισέπραττε χειροκρότημα όπου κι αν αγωνιζόταν.
Κατέκτησε δύο πρωταθλήματα Ελλάδας με μπάτζετ ιδιαιτέρως χαμηλά, και ακόμα δύο αποδίδοντας το καλύτερο ποδόσφαιρο που παίχθηκε ποτέ στη χώρα από μία ομάδα σε διάρκεια έξι ετών. Άλλοι πάλι, έκαναν κτήμα τους τη χλεύη και το ανάθεμα κερδίζοντας στη λογική του " ο σκοπός αγιάζει τα μέσα". Πέτσινα πέναλτι, γκολ-οφσάιντ και άλλες διδαχτικές ιστορίες… Σε όλα τα γήπεδα της Ελλάδας αντιμετωπίστηκαν ως ομάδα που κέρδιζε δόλια.
Για την ΑΕΚ, στην εποχή που γεννιέται ξανά μία αχτίδα φωτός ότι η σαπίλα του ελληνικού ποδοσφαίρου θα τελειώσει διαπαντός, ως πρωτεύον πρέπει να κυοφορείται το να χτίσει την ομάδα που θα θέλγει με την απόδοσή της και θα κατακτά τίτλους με την αξία της. Όχι το πώς θα φτιάξει παρασκήνιο για να χτίσει ακόμα μία σαπίλα.
Δεν θέλει αυτό ο κόσμος της ομάδας. Και θα το πολεμήσει κιόλας… Ευτυχώς για την Ενωση, ο Μελισσανίδης δεν προσδοκά σε μία τέτοια κατάσταση. Οι ατάκες του είναι " Γηπεδάρα και Ομαδάρα". Ας περιμένουμε λοιπόν (οι ΑΕΚτζήδες) και ας μην προτρέχουμε…