Αυτό το αναγκαστικό πλάνο που ο Ματίας Αλμέιδα έπρεπε να υιοθετήσει μετά το τέλος του Παγκοσμίου Κυπέλλου, αποδείχθηκε ομολογουμένως αποτελεσματικό σε μία περίοδο που δεν είχε άλλες επιλογές από το να πειραματιστεί και να βασιστεί σε ένα νέο μοτίβο, λίγο μακρινό από αυτό το οποίο είχε καταστήσει την ΑΕΚ ως την πιο όμορφη στο μάτι και συνάμα σαρωτική επιθετικά ομάδα του πρωταθλήματος.

Ο προπονητής συνέχισε να το εμπιστεύεται ακόμα και όταν οι παίκτες κλειδιά που πρωταγωνιστούσαν στο σχήμα που είχε βρει και προκαλούσε τον θαυμασμό όλων, επέστρεψαν το ίδιο καλά ή και ακόμα καλύτερα από ό,τι ήταν πριν, μετά από δύσκολους τραυματισμούς.

Αυτό όμως πλέον αποτελεί τροχοπέδη για την ΑΕΚ και σήμερα ήταν η πρώτη φορά που το πλήρωσε αγωνιστικά. Έχει σημαντικά μεγαλύτερες δυνατότητες από αυτές που παρουσίασε στο πρώτο ημίχρονο με τον ΠΑΟΚ, τις οποίες από μόνη της κλειδώνει στον πάγκο, εμφανίζοντας τις όταν έρχονται τα δύσκολα. Όμως αυτό δεν θα βγαίνει πάντα...

Με ελάχιστες φάσεις στην εστία της, ο ΠΑΟΚ κατάφερε να της βάλει δύο γκολ. Ξεκάθαρα ο Αθανασιάδης, έχει αργή αντίδραση στο πρώτο τέρμα παρά την κόντρα που γίνεται και μάλλον κάνει δώρο το δεύτερο, μένοντας απαθής στην εστία του με τη μπάλα να έρχεται από ψηλά μέσα στη μικρή περιοχή. Αυτό όμως μπορεί να συμβεί στο ποδόσφαιρο και είναι κάτι το οποίο ερμηνεύεται ως αποδεκτό, ως ένα μεμονωμένο συμβάν.

Έχει περισσότερες δυνατότητες απ' αυτές που εμφανίζει στο γήπεδο

Το πρόβλημα της ΑΕΚ δεν εντοπίζεται απλά στην αποτελεσματικότητά του αντιπάλου και στην κακή μέρα του τερματοφύλακά της, όσο το δικό της φρενάρισμα απέναντι σε όσα η ίδια μπορεί να κάνει κόντρα στη συγκεκριμένη ομάδα αλλά και σε όλες τις άλλες του πρωταθλήματος. Έχει περισσότερες δυνατότητες από αυτές που εμφανίζει στο γήπεδο και αυτό είναι ένα θέμα που πρέπει να απασχολήσει τον προπονητή της.

Προφανώς, όσα ξέρει ο νοικοκύρης δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος, προφανώς επίσης, εμείς κρίνουμε από μακριά και όχι μέσα από την καθημερινότητα που ο ίδιος βιώνει παρέα με τους ποδοσφαιριστές του. Δημιουργεί όμως ένα εύλογο ερώτημα το γιατί ενώ έχει τη δυνατότητα να παρατάξει το σχήμα που βοηθούσε την ΑΕΚ να είναι πολύ περισσότερο επιθετική όταν είχε την μπάλα και πιεστική όταν δεν την είχε, επιμένει σε αυτό που από μόνο του ακυρώνεται στη διάρκεια κάποιων παιχνιδιών και αναζητεί τη δικαίωσή του μέσα από τις αλλαγές.

Ίσως ο πρωταθλητισμός τον έχει οδηγήσει σε διαφορετική προσέγγιση

Ο Αλμέιδα είναι ένας προπονητής ο οποίος σιχαίνεται την ήττα, είναι μια ατάκα η οποία ακούγεται πολύ συχνά στα κιτρινόμαυρα αποδυτήρια, στην προσπάθειά του να μοιραστεί αυτό το σκεπτικό με τους ποδοσφαιριστές του. Ίσως ο πρωταθλητισμός να τον έχει οδηγήσει σε μία διαφορετική προσέγγιση, περισσότερο επιφυλακτική.

Δεν φαίνεται όμως να τον δικαιώνει αυτή η κατάσταση, τώρα που τα δύσκολα αρχίζουν. Θα μπορούσε να το έχει πληρώσει και σε προηγούμενα παιχνίδια αλλά δεν ήταν οι αντίπαλοι τόσο συμπαγείς και ανθεκτικοί όσο ο ΠΑΟΚ στην έδρα του.

Φεύγει η ομάδα για τα αποδυτήρια και επανέρχεται στο δεύτερο ημίχρονο με το ίδιο ακριβώς σχήμα. Και με το ίδιο πάγιο σκεπτικό να γίνουν οι αλλαγές μετά το 60'. Φεύγει, επίσης, ένα δεκαπεντάλεπτο χωρίς ουσία, ο ΠΑΟΚ βρίσκει δεύτερο γκολ και εκεί ξεκινούν οι διαφοροποιήσεις στην ενδεκάδα.

Με δύο γκολ στην πλάτη, με διακοπές για ψύλλου πήδημα, με καθυστερήσεις όποτε αυτό είναι δυνατό και με έναν αντίπαλο να διαχειρίζεται πλέον το αποτέλεσμα. Πώς αλήθεια μπορείς να προσδοκάς σε κάτι καλύτερο έχοντας σπαταλήσει τόσο χρόνο;

Παρόλα αυτά, η ΑΕΚ σε ένα χρονικό διάστημα που δεν είναι απλό να βρεις ρυθμό λόγω των διαρκών διακοπών ενόσω ο αντίπαλος αμύνεται μαζικά, βάζει τον ΠΑΟΚ στην εστία του και δημιουργεί τέσσερις-πέντε φάσεις για γκολ.

Γιατί όμως πρέπει να οδηγηθεί σε αυτό το σημείο για να το τολμήσει;

Γιατί πρέπει να στερήσει από τον εαυτό της τις καλύτερες επιλογές που δεδομένα έχει για την ενδεκάδα της, προσπαθώντας να παίξει πιο μαζεμένα από αυτό που παρουσίαζε πριν από τη διακοπή για το Μουντιάλ;

Δεν χάθηκε ο κόσμος αν παίξει ο Πινέδα στον άξονα

Αυτή η ήττα στην Τούμπα, πιστεύω ότι θα μπορούσε να είναι μία νίκη αν η ΑΕΚ είχε στην αρχική ενδεκάδα της τους παίκτες που της δίνουν τη δυνατότητα να απλώσει το παιχνίδι της στις πτέρυγες και να πιέσει περισσότερο ψηλά. Δεν χάθηκε ο κόσμος αν παίξει ο Πινέδα στον άξονα για να μείνει στον πάγκο ένας εκ των Γιόνσον ή Σιμάνσκι. Δεν βλέπω επίσης κανένα λόγο να είναι η καλύτερη δυνατή σύνθεση στο παιχνίδι από το 60' και μετά και όχι από την αρχή του παιχνιδιού μέχρι το 60'.

Σε αυτές τις περιπτώσεις πληρώνεις πράγματα τα οποία θα μπορούσες να είχες κάνει καλύτερα αλλά για κάποιο λόγο φοβήθηκες να τα απλώσεις εν αφθονία. Αυτή η ΑΕΚ δεν πρέπει να είναι μαζεμένη. Έχει το ταλέντο, την απαιτούμενη δουλειά και την ποιότητα να βάζει κάθε αντίπαλο μέσα στο τέρμα του, με βάση αυτά που Αλμέιδα έχει διδάξει.

Μου φαίνεται ότι για κάποιο λόγο και ο ίδιος έχει αναθεωρήσει μέσα από τη βαθμοθηρία. Αλλά το σημερινό ήταν ένα πολύ δυνατό μάθημα για να μην κρατάει την ομάδα του πιο φρεναριστή από όσο πρέπει.

Δείτε την Game Night