Είχα την ευκαιρία κάποτε να γνωρίσω δια ζώσης τον Πέτρο Παππά. Το που, πότε και υπό ποιες συνθήκες δεν έχει και τόση σημασία, όσο έχουν οι εντυπώσεις που αποκόμισα μέσα από αυτή την εμπειρία.

Ούτε περισσότερα πράγματα χρειάζεται να γνωρίζει κανείς παραπάνω από το ότι ο άνθρωπος αυτός έβαλε στην ΑΕΚ 16 εκατ. ευρώ και πλέον επιθυμεί να απόσχει από τη χρηματοδότησή της.

Είναι λυπηρό για την ομάδα να χάνει έναν (εξαιρετικό και φιλικό) άνθρωπο με τόσο σημαντική οικονομική επιφάνεια. Αλλά από την άλλη είναι μία πραγματικότητα που πρέπει να αποδεχθούμε, από τη στιγμή που ο ίδιος, δίχως να το κρύβει, λέει με παρρησία ότι... δεν θέλει άλλο!

Η ώρα της αποχώρησης!

Το άδικο στην όλη υπόθεση είναι να του ζητείται να πληρώσει και τα σπασμένα τόσων ετών κακοδιαχείρισης ενώ το καλοκαίρι του 2004 συμμετείχε στη μετοχική ομάδα με το σκεπτικό ότι δεν θα χρειαστεί να επενδύσει περισσότερο από 200.000 ευρώ. Αίφνης βρέθηκε μεγαλομέτοχος έχοντας εκταμιεύσει από τους λογαριασμούς του για την ΑΕΚ περίπου όσα και ο Νοτιάς!

Το δίκαιο είναι οι δύο εναπομείναντες βασικοί μέτοχοι να καταβάλουν τα χρήματα που απαιτούνται ώστε η ομάδα να εξασφαλίσει την ύπαρξή της και μετά την 31η Μαρτίου κι ακολούθως να την αφήσουν να βρει το δρόμο της, όποιος κι αν είναι αυτός....

Διότι της αξίζει και μία μοίρα _ δίχως να μπορώ να προδικάσω ή έστω να προβλέψω αν αυτή θα είναι καλύτερη ή χειρότερη _ με ανθρώπους που θα είναι ιδιοκτήτες της αλλά θα αισθάνονται υπερήφανοι γι αυτό. Για να το πω πιο λαϊκά, που θα γουστάρουν!

Στο δίλημμα "ή Παππάς-Νοτιάς ή Πρωτοδικείο", το οποίο μονίμως απέφευγα (ή φοβόμουν) να επεξεργαστώ διεξοδικά, απαντώ... Πρωτοδικείο! Με την προϋπόθεση ασφαλώς ότι θα έχουν καταβληθεί τα χρήματα της αδειοδότησης ώστε να εξασφαλίζεται η συνέχεια της ΑΕΚ.

Ακούγεται σκληρό αλλά...

... δεν αξίζει πλέον στην ΑΕΚ να βιώνει τη μίζερη και αδιέξοδη κατάσταση των τελευταίων ετών. Ο φιλότιμος, εργατικός, πολυπράγμων και κατ΄ εμέ ντόμπρος και ειλικρινής όσο ελάχιστοι προκάτοχοι του, Σταύρος Αδαμίδης, δεν μπορεί από μόνος του να αντιστρέψει μία κατάσταση που έχει δημιουργηθεί από μετόχους που (κατά το παρελθόν) έχουν "λιποτακτήσει" ή (στο παρών) δεν θέλουν να πληρώνουν για την ομάδα.

Δεκτή η θέση τους και κατανοητή. Αλλά αυτή η μίζερη κατάσταση δεν μπορεί να διαιωνίζεται. Μοιραία αν δεν προκύψει νέος σωτήρας, αν ο Μακρής δεν ανακαλύψει επενδυτές που θα τον κάνουν να αισθανθεί καλύτερα ώστε να πιστέψει ότι δεν θα του συμβεί ξανά το... "δάγκωμα" των 10 εκατ. ευρώ που (ισχυρίζεται ότι) του συνέβη στην Πάτρα, η λύση είναι η διοίκηση Πρωτοδικείου!

Μέσα από τέτοιες στιγμές αγωνίας και αμφιβολίας, εκεί που όλα μοιάζουν χαμένα και απελπισμένα, η ιστορία έχει δείξει ότι οι μεγάλες ομάδες δεν εξαφανίζονται έτσι εύκολα από τον ποδοσφαιρικό χάρτη. Έχουν ανακαλύψει το ελιξίριο της ζωής και ανανεώνονται. Έστω μέσα από προσωρινές διοικήσεις ή με το "τσοντάρισμα" όλων όσοι την αγαπούν πραγματικά.

Αν είναι αυτή η μοίρα της ΑΕΚ, τότε θα πρέπει πια να σταματήσει να την αποφεύγει και να την αποδεχτεί! Πολλές φορές, από αγκάθι βγαίνει ρόδο. Και πάντοτε τα χέρια εκείνων που την αγαπούν πιο δυνατά και θέλουν να πολεμήσουν για κάτι που φαίνεται ότι χάνεται, δίνουν τις καλύτερες λύσεις.

Είδαμε που κατέληξε άλλωστε η ομάδα από το πέρασμα μίας παρέας επιχειρηματιών που σύμφωνα με τον άνθρωπο που τους συστράτευσε γύρω του, είχαν τη δυνατότητα να αγοράσουν... 10 Ολυμπιακούς! Για σκέψου...