Δεν είναι το ίδιο, ασφαλώς, να παίζεις κόντρα στον Ολυμπιακό και με το ίδιο σκεπτικό κι εγρήγορση να αντιμετωπίζεις τον Λεβαδειακό.

Δεν είναι επίσης, ψέμα να πει κάποιος ότι η απόδοση της Ένωσης κόντρα σε μια ομάδα χαμηλής ταχύτητας και επιδόσεων, ήταν... φρεναριστή για μεγάλο διάστημα του αγώνα.

Λες κι η ΑΕΚ Β' που προσφωνείται ως η "ΑΕΚ του Κυπέλλου" έχει μεγαλύτερη ποδοσφαιρική όρεξη από την ΑΕΚ Α' που τραβάει το κουπί στο πρωτάθλημα από το τέλος του Μουντιάλ και μετά.

Ο Ματίας Αλμέιδα τα έχει έτσι σχηματοποιήσει, ώστε η διάταξη με τους δύο αμυντικούς χαφ ταυτόχρονα στην ενδεκάδα της, να μοιάζει πλέον μη διαπραγματεύσιμη στα ματς της Stoiximan Super League.

Όχι και τόσο γρήγορη, πιο προσεκτική, περισσότερο προβλέψιμη, λιγότερο συναρπαστική. Διότι, κακά τα ψέματα, την μπάλα ο κόσμος στο γήπεδο άρχισε να τη χαίρεται όταν έγιναν οι αλλαγές και με τους Γκατσίνοβιτς - Ελίασον στα άκρα -περισσότερο με τον δεύτερο βέβαια- και τον Τσούμπερ στον άξονα, υπήρξαν στιγμές που χάθηκε το τόπι.

Έχει μπροστά του μια πολύ κρίσιμη απόφαση ενόψει Τούμπας ο Αλμέιδα κι εκεί θα πρέπει να το σκεφτεί διπλά.

Όχι ότι πρόκειται περί υπόδειξης, αλλά σίγουρα το βλέπει κι ο ίδιος ότι υπάρχουν κάποιες διαφορές που χρήζουν ανάλυσης και συζήτησης.

Θα πάει εκεί με την ίδια ενδεκάδα ή θα επιλέξει παίκτες που θα καταστήσουν την ΑΕΚ περισσότερο δραστήρια και απειλητική απέναντι στη δυναμική που ο αντίπαλος έχει στην έδρα του; Ίσως είναι ένας γρίφος, ίσως κι όχι.

Η μαγική έδρα και το ερώτημα

Μέχρι να σπάσει αυτό το αήττητο της ΑΕΚ θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να επισημαίνεται πόσο πολύ επιδρά η έδρα στη ψυχολογία και στο θάρρος των παικτών.

Παιχνίδια όπως αυτό κόντρα στον Λεβαδειακό ίσως είχαν πολύ διαφορετική εξέλιξη στο Ολυμπιακό Στάδιο, ακόμα και με τα ίδια πρόσωπα. Ακόμα και με τον ίδιο προπονητή.

Εδώ μιλάμε για ολική μεταμόρφωση, για την αποκοπή από όλα τα συμπλέγματα που κουβαλούσε, αναγκασμένη να αγωνίζεται σε έναν χώρο που ουδέποτε της ταίριαξε.

Σε ένα περιβάλλον που περισσότερο της αφαιρούσε αίμα, παρά της έδινε την οποιαδήποτε ώθηση όταν τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά.

Στα εκτός έδρας παιχνίδια ωστόσο, θα πρέπει να εμφανιστεί ένας χαρακτήρας που τώρα θα δοκιμαστεί.

Η ΑΕΚ δεν έπαιξε κόντρα στον Ατρόμητο επειδή ο αντίπαλος δεν φρόντισε να υπάρχει κανονικότητα στο γήπεδο, όμως έχοντας τη δυναμική της έδρας της θα πρέπει να χτίσει πάνω σε αυτήν με νίκες μακριά από το γήπεδο της, αυτές που θα της δώσουν το πρωτάθλημα.

Αυτή θεωρώ ότι είναι κι η επόμενη πίστα της ομάδας: να διαχωρίσει δηλαδή αυτό που συμβαίνει όταν παίζει στο σπίτι της κι όσα θα την περιμένουν μακριά από αυτό.

Στο αμιγώς αγωνιστικό σκέλος, το παιχνίδι κόντρα στον Λεβαδειακό είναι ένα από αυτά που πρέπει να τα βάλεις κάτω και να σκεφτείς. Υπάρχουν πράγματα για διάβασμα και σκέψεις που πρέπει να αναλυθούν.

Θα είναι ευχής έργον για την ΑΕΚ να πηγαίνουν όλα τα παιχνίδια όπως θέλει μέχρι το σημείο των αλλαγών.

Αλλά θα πρέπει επίσης, να σκάψει πολύ βαθιά ο Αλμέιδα προτού αποφασίσει αν ήρθε η ώρα να επαναφέρει το πλάνο που όλοι θαυμάζαμε πριν από τη διακοπή για το Μουντιάλ ή αν θα συνεχίσει να εμπιστεύεται αυτό που βλέπουμε από το τέλος της διοργάνωσης και μετά.

Το οποίο δεδομένα έχει αποδειχθεί αποτελεσματικό από τη στιγμή που η ομάδα παίρνει τα αποτελέσματα, αλλά συνάμα δημιουργεί κι ένα ερώτημα για το αν είναι αυτό που πρέπει για την τελική ευθεία, όπου και κρύβονται όλα τα δύσκολα.