Η ανάγκη της ΑΕΚ για νορμάλ σεζόν
Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου γράφει για την απαραίτητη συμμετοχή της ΑΕΚ στους ομίλους του Europa League ώστε να υφίσταται δυνατό όραμα και να διατηρήσει καλή ατμόσφαιρα.
Τα προηγούμενα δύο καλοκαίρια, η ΑΕΚ τα κατάφερε ιδανικά στις ευρωπαϊκές προκριματικές εξορμήσεις της. Ύστερα από μία τριετία (2013, 2014, 2015) απουσίας κι έναν άχαρο αποκλεισμό (2016 από τη Σεντ Ετιέν), πέτυχε σημαντικές προκρίσεις (Μπριζ, Σέλτικ, Βίντι), κατέγραψε εξαιρετική πορεία στο Europa League, χάνοντας καθαρά λόγω ατυχίας τη συμμετοχή της στους "16" της διοργάνωσης, ενώ μετά από 12 χρόνια απουσίας εισήλθε σε ομίλους του Champions League.
Η συνέχιση της παρουσίας της στα γκρουπ των ευρωπαϊκών διασυλλογικών διοργανώσεων, δεν αποτελεί απλώς μια παγίωση οικονομικών κεκτημένων που ξεκάθαρα βοηθούν το κλαμπ να διατηρεί σε ισορροπία την αυστηρή πολιτική εσόδων-εξόδων που στρατηγικά ακολουθεί, αλλά συνιστά και την πιστοποίηση ότι ανήκει πλέον σε αυτή την παρέα ομάδων που βρίσκονται σταθερά σε ένα καλό ευρωπαϊκό επίπεδο. Πάνω από όλα όμως, αποτελεί την ασφαλιστική δικλείδα για τη δική της εσωτερική ηρεμία και διατήρηση υψηλών στόχων, είναι το σωστό θεμέλιο ώστε να μη γκρεμιστεί η χρονιά απότομα.
Αναλογιστείτε τη ζωή χωρίς την Ευρώπη... Με την ΑΕΚ δηλαδή αποκλεισμένη μέσα στον Αύγουστο από το Europa League, κάτι που της είχε συμβεί πριν από ομίλους, το 2008 επί Γιώργου Δώνη στον πάγκο της (και ήταν σοκαριστικό για το κλαμπ), για να προκύψει νέο αρνητικό ρεκόρ, μήνα Ιούλιο, με τον Τιμούρ Κετσπάγια επικεφαλής.
Και τα δύο παραδείγματα, αν και είναι αρκετά διαφορετικά μεταξύ τους καθώς σε εκείνο του 2016 διαπιστώνονται και αναγνωρίζονται πολλά περισσότερα ελαφρυντικά λόγω της επιστροφής στην κανονικότητα από μικρότερες κατηγορίες, το αποτέλεσμα στην εξέλιξη των δύο σεζόν ήταν το ίδιο: οι αποτυχίες αυτές έβαλαν τις βάσεις για την απόλυτη ανισορροπία και οδήγησαν στη γρήγορη καρατόμηση των προαναφερθέντων προπονητών.
Θα μου πείτε, έκανε καλό η συμμετοχή στους ομίλους του Champions League, ή μήπως η αδυναμία της ΑΕΚ να πάρει κάτι από τα ματς αυτά, εν τέλει την "τσάκισαν" στις εντός των τειχών υποχρεώσεις της; Σε αυτή την περίπτωση έγιναν χοντρά λάθη. Υπερεκτίμηση από τον προπονητή στην ομάδα, του κλαμπ στις δυνατότητές του και κάκιστο διάβασμα από τη διοίκηση που άφησε γυμνό το ρόστερ. Στην τελική σούμα όμως, η ΑΕΚ εξασφάλισε 25 εκατ. ευρώ και έζησε ξανά την ατμόσφαιρα των μεγάλων αγώνων. Πήρε τα μαθήματά της και τα χρησιμοποιεί ως οδηγό της.
ΤΟ ΝΕΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ
Κακά τα ψέματα, όταν ένας ποδοσφαιρικός οργανισμός είναι μαθημένος (ή το θυμάται ξανά) να ζει ένα μεγάλο κομμάτι του χειμώνα με ευρωπαϊκά ματς, ο απότομος καλοκαιρινός αποκλεισμός δημιουργεί πολλαπλές ανωμαλίες στο εσωτερικό του. Ειδικά αυτό το καλοκαίρι, ο κίνδυνος είναι υψηλός καθώς η ΑΕΚ έχει θέσει σε εφαρμογή ένα νέο αγωνιστικό σχέδιο, επενδύοντας σε έναν προπονητή ιδιαίτερα φιλόδοξο ο οποίος προσπαθεί να παρουσιάσει έργο σημαντικά διαφορετικό από τους προκατόχους του.
Έναν κόουτς που θα τραφεί από την επιτυχία και θα αποκτήσει ανάστημα μέσα στο κλαμπ και θα πληγεί σημαντικά στην αποτυχία εισερχόμενος πολύ γρήγορα σε μια διαδικασία φθοράς διότι όπως και να το κάνουμε, αυτό είναι το ποδόσφαιρο κι έτσι ισχύει παγκοσμίως. Όπως προανέφερα, αυτό έχει διδάξει και στην ίδια την Ένωση, μέσα από τις δύο πιο πρόσφατες πικρές καλοκαιρινές ιστορίες της.
Ας είμαστε αισιόδοξοι όμως, γιατί υπάρχει το πρόσφορο έδαφος να αισθανθεί κάποιος έτσι. Αλίμονο αν η ΑΕΚ δεν καταφέρει να ξεπεράσει το εμπόδιο της Κραϊόβα, είναι μια ομάδα χαμηλότερου επιπέδου και ο κίνδυνος εντοπίζεται μόνο στο timing που οι δύο αντίπαλοι θα βρεθούν αντιμέτωποι. Δεν μπορείς ωστόσο να μιλάς για Ευρώπη, αν δεν ξεπερνάς τέτοια εμπόδια. Θα είναι αποτυχία.
Σαφώς το μετά, θα είναι πιο δύσκολο, ειδικά αν πρόκειται για την τουρκική Τραμπζονσπόρ. Η κατάσταση ωστόσο θα μπορούσε να είναι και χειρότερη, σε ενδεχόμενο διασταύρωμα με την Εσπανιόλ ή τη Φέγενορντ. Η ΑΕΚ δεν μετρά ούτε μία πρόκριση σε νοκ-άουτ αναμετρήσεις, στις 8 φορές που (συνολικά) έχει βρει απέναντί της Ισπανούς και Ολλανδούς.
Κοινώς, το να ελπίζει και να προσδοκά τη συμμετοχή της στους ομίλους του Europa League, δεν είναι στόχος ουτοπικός. Τουναντίον, είναι σκοπός απαραίτητος για την ηρεμία και τη συνέχιση της μετάβασης σε κάτι αρκετά ξένο και δύσκολο για εκείνη, δίχως μουρμούρα, εσωστρέφεια και ταραγμένη ατμόσφαιρα. Η Ευρώπη φτιάχνει το κέφι, οι ποδοσφαιριστές στο σύνολό τους, αλλά ειδικότερα κάποιοι όπως ο Ολιβέιρα, ο Ζεράλντες και ο Βέρντε που έχουν υψηλούς προσωπικούς στόχους, το γνωρίζουν καλά...
Photo Credits: Eurokinissi
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
