Η διπλή ανάγνωση μιας απαραίτητης νίκης για την ΑΕΚ

Την είχε απόλυτη ανάγκη αυτή τη νίκη η ΑΕΚ στη Λιβαδειά. Σε μια περίοδο μεγάλης εσωστρέφειας, με τον μεταγραφικό σχεδιασμό να σηκώνει πολλή συζήτηση και την ανάγκη για δομικές αλλαγές να είναι τόσο εμφανής, η Ένωση καλείται να βρει τη σταθερά της. Κι αυτή είναι η εικόνα της μέσα στους αγωνιστικούς χώρους.

Της ξέφυγε η νίκη κόντρα στη Λαμία, είχε μια μέτρια εικόνα για περίπου 60 λεπτά αλλά και πάλι, με 30 τελικές και δύο δοκάρια, θα μπορούσε εύκολα να είναι η νικήτρια κι όχι να αρκεστεί σε μια πικρή ισοπαλία.

Έπρεπε να το αφήσει πίσω της αυτό και να προχωρήσει στην επόμενη μέρα, να ξεχάσει τον ευρωπαϊκό αποκλεισμό, να βρει ανάσα μετά την γκέλα κόντρα στην ομάδα από τη Φθιώτιδα και να θυμηθεί ότι όταν βάζει την μπάλα κάτω και παίζει ορθολογικό ποδόσφαιρο δεν θα αφήνει βαθμούς πίσω της.

Αν και είναι νωρίς να το πούμε, η διαφοροποίηση στο αγωνιστικό στιλ της ομάδας φαίνεται ότι θα την οδηγήσει σε καλύτερη και πιο αποτελεσματική θωράκιση των σκορ που διαμορφώνονται υπέρ της.

Θα θυμάστε ότι πέρυσι, η ΑΕΚ βρέθηκε κάμποσες φορές στη θέση του οδηγού, απέναντι σε μικρούς και μεγάλους, όμως δεν είχε τον τρόπο για να διαχειριστεί καταστάσεις που την καθιστούσαν ακλόνητο φαβορί για να πάρει τα παιχνίδια.

Δέχθηκε διαδοχικά πλήγματα σε αγώνες που είχε τον απόλυτο έλεγχο και μεγάλο σκορ με το μέρος της. Πέταξε βαθμούς που ήταν μέσα στο σακούλι της, μα εκείνο για κάποιο λόγο τρύπησε.

Η επόμενη μέρα θα μας δείξει

Θα δούμε αν θα έχει συνέχεια, όμως σίγουρα στον αγώνα κόντρα στον Λεβαδειακό είδαμε μια σημαντική διαφοροποίηση σε σχέση με πέρυσι.

Την είδαμε να ελέγχει την μπάλα, να τη διαχειρίζεται σωστά έχοντας εξασφαλίσει σκορ νίκης, να μην επιτρέπει στον αντίπαλο οποιαδήποτε σκέψη για ανατροπή μέσα από κοντρόλ ποδόσφαιρο.

Με εξαιρετικό positioning και μια προσέγγιση ελέγχου της κατάστασης που είχε φέρει στα μέτρα της. Επαναλαμβάνω ότι αυτό θα πρέπει να το κρίνουμε σε βάθος χρόνου, είναι όμως δεδομένο ότι ο προπονητής δουλεύει σε αυτή την κατεύθυνση.

Είναι σημαντικό επίσης, το γεγονός ότι η ΑΕΚ προσπαθεί, έστω στα τελειώματα της μεταγραφικής περιόδου, να αποκτήσει έναν επιθετικό πού θα απεγκλωβίσει τον Λιβάι Γκαρσία από τη μη διαπραγματεύσιμη μονιμότητα στην ενδεκάδα.

Διότι ακόμη κι όταν δεν είναι καλά, θα πρέπει να παίζει. Φάνηκε και σε αυτό το παιχνίδι ότι δεν είναι πολύ καλά. Δεν έχει ανταγωνισμό, είναι σαφώς πιο βαρύς σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, πρέπει να έχει κάποιον για να τον συμπληρώνει ή για να τον αντικαθιστά.

Ο Φοφανά φαντάζει ως μια καλή περίπτωση, σίγουρα υπάρχουν κι άλλες. Είναι πραγματικά κομβικό για την ΑΕΚ να βρει έναν ακόμα φορ πού θα βρίσκει δίχτυα όπως το έκανε πέρσι ο Πόνσε.

Λύσεις έχει σε όλες τις θέσεις και πάρα πολλές για τη μία διοργάνωση που της έχει μείνει να παίξει.

Διότι αν αφαιρέσουμε τα τέσσερα παιχνίδια που δεν θα υπάρχουν πλέον στα playoffs εν συγκρίσει με τα προηγούμενα μαζί με το Κύπελλο Ελλάδας Betsson η διοργάνωση είναι όντως μία σε αριθμό αγώνων.

Αναλογιστείτε ότι δεν έπαιξε ο Τσούμπερ, ότι εκτός αποστολής ήταν ο Άμραμπατ, ότι ο Πινέδα μπήκε στο 70+, ότι ο Γιόνσον είναι τραυματίας, ότι γενικά υπάρχει πληθώρα λύσεων για να μείνει η ΑΕΚ έως το τέλος ενεργή στη μάχη του τίτλου.

Κι αν μη τι άλλο, αυτό είναι κάτι για το οποίο ο Ματίας Αλμέιδα μάς έχει πείσει ό,τι είναι ο άνθρωπος που μπορεί να το κάνει.

Άλλωστε ήδη το έχει καταφέρει όσο κανένας άλλος προπονητής στην ΑΕΚ τα τελευταία 30 χρόνια, από την εποχή Μπάγεβιτς κι εντεύθεν.