Η δυστυχής αλήθεια της ΑΕΚ

Σε ένα από τα πρόσφατα κείμενά μου, αυτό με τίτλο «Η ΑΕΚ και οι συνεχόμενοι τελικοί της» , είχα επισημάνει ότι οι φίλοι της Ένωσης πρέπει να είναι προετοιμασμένοι για το καλύτερο και το χειρότερο. Τα σκωτσέζικα ντους θα είναι αναπόφευκτα κι εφέτος. Στο πρόσφατο άρθρο μου επίσης, είχα γράψει για τον «μάγειρα» (όπως τον αποκαλούν οι... «περισπούδαστοι») Μανόλο Χιμένεθ, ότι δεν κραδαίνει μαγικό ραβδάκι και ότι με το υλικό που είναι διαθέσιμο, τα σκαμπανεβάσματα θα είναι κι εφέτος αναπόφευκτα.

Στο δικό μου μυαλό τα πράγματα είναι απλά όσον αφορά στις δυνατότητες του συγκεκριμένου ρόστερ το οποίο αποδεικνύεται ότι τελικά θέλει πολλή δουλειά ακόμα και για να χάνει δύσκολα. Εδώ όντως ο Ισπανός εμφανίζεται ανακόλουθος, όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε και κάποια βασικά πράγματα. Και εξηγούμαι:

Ο Τραϊανός Δέλλας, στα 35 του πια, χρειάζεται και την (υπο)στήριξη ενός κεντρικού αμυντικού με ποιότητα και εμπειρία. Ας αποδεχθούμε ότι ο Μανωλάς έχει την (ακατέργαστη ομολογουμένως) ποιότητα και ότι ο Κάλα έχει περιθώρια εξέλιξης. Αυτό δεν συνεπάγεται ωστόσο ότι μπορούν να βοηθήσουν στον απαιτούμενο βαθμό. Δεν έχουν ακόμα την απαιτούμενη επάρκεια.

Ο Νίκος Λυμπερόπουλος, κοντά στα 37 του πλέον, είναι απόλυτα εμφανές ότι πρέπει να περιοριστεί στον πάγκο. Αυτό είναι που πρέπει να γίνει. Είναι όμως και εφικτό; Δεν υφίσταται στο συγκεκριμένο ρόστερ επιθετικός ο οποίος έχει το γκολ όπως ο Λύμπε. Δεν είναι ότι ο Μανόλο αδικεί κάποιον διατηρώντας τον στην ενδεκάδα.

Ο Νίκος Γεωργέας οδεύει στα 36 του. Ενδεχομένως να έπρεπε να προτιμηθεί ο Κοντοές στο συγκεκριμένο ματς. Υπάρχει και ο αντίλογος όμως: ο εν λόγω αμυντικός ήταν εκ των κορυφαίων των περυσινών αναμετρήσεων στην Τούμπα. Ο Χιμένεθ επέλεξε την εμπειρία και τη σιγουριά. Να πούμε ότι ήταν λάθος του; Ίσως...

Η μεσαία γραμμή της ΑΕΚ δεν είναι όσο «γεμάτη» θα έπρεπε για να προκύπτουν μεγάλες απαιτήσεις. Δύο-τρία βασικά πράγματα κάνει ο Βάργκας, και σχηματίστηκε η εντύπωση ότι κερδίζει μόνος του αγώνες. Δεν είναι έτσι όμως... Δεν υπάρχει ταλέντο στη μεσαία γραμμή, μόνο τρεξίματα και πάθος. Που είναι ο ποδοσφαιριστής που θα κάνει το διαφορετικό; Πουθενά...

Είναι αυταπόδεικτο ότι η Ένωση είναι μία ομάδα η οποία στηρίζεται ως επί το πλείστον σε ποδοσφαιριστές που βρίσκονται στη δύση της καριέρας τους, σε κάποιους που έχουν προοπτικές αλλά δεν το αποδεικνύουν με συνέπεια και σε άλλους που απλώς δεν είναι επαρκείς γι αυτό που όλοι προσδοκούμε από την ΑΕΚ.

Εν κατακλείδι, η τράπουλα με τη οποία παίζει ο Χιμένεθ είναι σημαδεμένη. Είναι μία κατάσταση προβλέψιμη αυτό που βιώνουμε, προφανώς και δύσκολα αναστρέψιμη. Αυτή είναι η πραγματικότητα της ΑΕΚ, δεν δίνει ελπίδα για κάτι καλύτερο. Είναι μία ομάδα που ζει αγώνα με τον αγώνα, η οποία είναι εγκλωβισμένη λόγω της αδυναμίας να στελεχωθεί επαρκώς. Αυτό ο καθένας μπορεί να το μεταφράσει όπως θέλει, όμως λύσεις δεν διαφαίνονται στον ορίζοντα.

Δυστυχώς αυτή η ομάδα δεν έχει και την ψυχολογία. Ξέρουν και οι ίδιοι ότι δεν μπορούν πολλά. Σε όλα τα επίπεδα. Από τη διοίκηση, τον προπονητή, τους παίκτες, ως και τον τελευταίο εργαζόμενο. Η ΑΕΚ έχει μεγάλη ανάγκη από αλλαγές, από χρήματα, από καλύτερους ποδοσφαιριστές, από άλλη νοοτροπία. Δεν τα βλέπω πουθενά... Αποδέχομαι την πραγματικότητα και ελπίζω σε ένα καλύτερο αύριο. Δεν μπορώ να το δω και διαφορετικά, δεν μπορώ να κοροϊδεύω τον εαυτό μου κι εσάς όταν κάποιοι απλώς κοιτάζουν αδιάφορα...

Υ.Γ. Δεν υπεισέρχομαι σε ποδοσφαιρικές αναλύσεις και καταλογισμούς ευθυνών διότι ξέρω καλά και σας έχω πολλάκις τονίσει ότι οι απαιτήσεις έχουν χαμηλώσει, ο πήχης των προσδοκιών εξίσου. Περιμένω να ξημερώσει μία καλύτερη ημέρα σε όλα τα επίπεδα, όπως κι εσείς...

Υ.Γ. 2 Σπουδαίος ο ΠΑΟΚ, με κυριαρχικό δόσφαιρο, πίστη και σχέδιο. Εξαιρετική ομάδα, μακάρι να διεκδικήσει το πρωτάθλημα, αν τον αφήσουν ασφαλώς...