Η κάκιστη αγωνιστική εικόνα της ΑΕΚ κατά τη διάρκεια του δευτέρου ημιχρόνου απέναντι στην Κραϊόβα, τόσο προβληματική όσο δεν την είχαμε πετύχει ούτε επί Κετσπάγια και Μοράις, δηλαδή στο πιο μαύρο διάστημα της ομάδας από το 2013 έως σήμερα, είναι το ένα σκέλος της ιστορίας. Όχι ότι δεν απασχολεί, όμως εδώ προκύπτει κάτι πολύ πιο ανησυχητικό.

Στα μέσα του Αυγούστου, η ομάδα παρουσιάζει ξεκάθαρο και βαθύ θέμα στα αποδυτήριά της. Το έφερε στο φως η συμπεριφορά του Μάρκο Λιβάγια, οταν αποχωρώντας από το γήπεδο ως αλλαγή και κατευθυνόμενος προς τα αποδυτήρια, σίγουρα δεν ευχόταν μακροημέρευση στον πάγκο της ΑΕΚ για τον προπονητή του, με όσα έλεγε κοιτάζοντας προς τον πάγκο.

Ακολούθως, ο ίδιος ο Μιγκέλ Καρντόσο, δευτερόλεπτα μετά τη λήξη του παιχνιδιού, υπερθεμάτισε γι αυτή τη δυσλειτουργία: "το συμπέρασμα είναι πως αν δεν είμαστε ενωμένοι στα αποδυτήρια, θα έχουμε πρόβλημα" δήλωσε. Μια παραδοχή που ορθώς έγινε νωρίς, το ζήτημα είναι αν και πως διορθώνεται.

Το στόρι είχε και ενδιάμεσο επεισόδιο. Γύρω στο 80ο λεπτό, ο Δημήτρης Μελισσανίδης, εμφανώς εκνευρισμένος από όσα έβλεπε στο γήπεδο, ανέβηκε μερικά σκαλιά πιο πάνω από εκεί που βρισκόταν για να εκφράσει τα παράπονά του στον τεχνικό διευθυντή Νίκο Λυμπερόπουλο, τον άνθρωπο που επέλεξε τον Καρντόσο.

Δεν είναι το σωστό να μεταφέρονται πράγματα τα οποία κάποιος δεν άκουσε με τα αφτιά σε μια πολύ μικρή ομήγυρη, λόγω του κεκλεισμένων. Το να είναι όμως τόσο "χαλασμένος" και θυμωμένος ο Μελισσανίδης ενώ ακόμα είμαστε στην αρχή της σεζόν, δεν είναι και κάτι που έχει συμβεί ξανά, όλα αυτα τα χρόνια της αποκαλούμενης και ως "επιστροφής".

Ο ΛΙΒΑΓΙΑ ΚΑΙ Η ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ

Η αντίδραση του Λιβάγια προφανώς και δεν ήταν της στιγμής. Ναι μεν ο Κροάτης έχει τη φήμη του ιδιότροπου και του "παραπονιάρη", όμως κάτι σαν το χθεσινό, δεν έχει πράξει ξανά. Ο θυμός του ταξιδεύει μαζί του από το διάστημα που η ομάδα βρισκόταν στην Πολωνία, για το βασικό στάδιο της προετοιμασίας. Από τότε είναι που ο ίδιος δείχνει να έχει σχηματίσει την άποψη ότι ο προπονητής μεροληπτεί εις βάρος του.

Για να είμαστε ειλικρινείς, αγωνιστικό άδικο δεν έχει. Από σπόντα βρέθηκε νωρίς στο γήπεδο κατά τη διάρκεια του πρώτου ματς με την Κραΐοβα, καθώς αν ο Κλωναρίδης παρέμενε υγιής, θα τον βλέπαμε στο παιχνίδι γύρω στο 60'-70'. Χθες, αν και πίσω από τον κορυφαίο της ομάδας Πέτρο Μάνταλο, ήταν ο καλύτερος παίκτης της ΑΕΚ σε απόδοση, έγινε αλλαγή στο 58'.

Έξω ο Λιβάγια για να παραμείνει εντός αγώνα ο Ζεράλδες. Αυτός δηλαδή που δεν βλεπόταν στα προηγούμενα δύο ματς (βάζω μέσα και το δυνατό φιλικό με τη Μπασάκσεχίρ). Αυτός που συγκαταλεγόταν ανάμεσα στους 2-3 που υστέρησαν περισσότερο και χθες.

Οσο κι αν θέλεις να παραμένεις ήρεμος και αποστασιοποιημένος από θεωρίες συνωμοσίας, σου γεννιούνται ιδέες. Ό,τι για παράδειγμα, ο παίκτης που αποκτήθηκε δίχως να υπάρχει προοπτική παραμονής εφόσον τα πάει καλά στην Ελλάδα (καθώς δεν συμφωνήθηκε οψιόν αγοράς), ο ποδοσφαιριστής που δεν θα ερχόταν στην ΑΕΚ αν δεν υπήρχε ο Καρντόσο (κάτι δηλαδή σαν μας κάνει χάρη;), δεν βγαίνει από την 11αδα. Έτσι αισθάνεται ο Λιβάγια, έτσι αντιλαμβάνεται την ποδοσφαιρική αδικία. Κι αυτό σίγουρα δεν είναι καλό...

Η ΣΥΜΠΝΟΙΑ ΗΤΑΝ Ο ΟΔΗΓΟΣ ΤΗΣ

Κατά τη διάρκεια των περασμένων ετών, τα αποδυτήρια της ΑΕΚ αποτελούσαν την κινητήριο δύναμή της. Η περίφημη ενότητα, αυτή που και ο ίδιος ο Καρντόσο επικαλέστηκε, έχοντας προφανώς αντιληφθεί ότι κάτι δεν πηγαίνει καλά εντός του χώρου που εκείνος διοικεί (άρα είναι και νο. 1 υπεύθυνος για όσα συμβαίνουν σε αυτόν), είναι ένα μείζον θέμα, πολύ μεγαλύτερο από το αμιγώς αγωνιστικό, το οποίο προσωπικά επιμένω ότι είναι πολύ νωρίς να κριθεί, γι αυτό και δεν καταπιάνομαι σήμερα με τούτο.

Σε αυτή τη φάση, της δόμησης κάτι νέου και πολύ διαφορετικού από αυτό που η ΑΕΚ παρουσίαζε τα προηγούμενα χρόνια, η διατήρηση της ομοψυχίας και ενότητας, εντός των αποδυτηρίων είναι η πιο σημαντική παράμετρος για να επιτευχθεί ομαλή λειτουργία.

Εκεί πλέον εγκαθίσταται μια νέα τάξη πραγμάτων, με 11 Πορτογάλους (5 του προπονητικού επιτελείου + 6 ποδοσφαιριστές) να διαδραματίζουν σημαίνοντα ρόλο, κάτι που συνεπάγεται ότι οι παρέες αλλάζουν κατά πολύ και μια δεύτερη γλώσσα αποκτά την ίδια δυναμική με την ελληνική. Αν όχι και μεγαλύτερη! Στα αποδυτήρια μιας ομάδας, μετράει πολύ το να γίνεται κάθε τέτοια μετάβαση με δικαιοσύνη.

Είδα τον Λιβάγια να «μανουριάζει» σε ένα φιλικό ματς και να μη δίδεται η πρέπουσα σημασία, ακούστηκε ότι κλωτσούσε τις μπάλες σε προπόνηση και ο Καρντόσο κοντά του, μετρούσε σε ευρώ τα πρόστιμα για κάθε σουτ, παίκτες με αρχηγικές τάσεις όπως ο Μάνταλος και ο Μπακάκης, οι οποίοι έχασαν στηρίγματα ετών (Λαμπρόπουλος, Μπακασέτας) σε δύσκολες στιγμές και περιόδους κρίσεων, καλούνται να "δεθούν" για τον κοινό στόχο με νέες φιγούρες.

Το πως θα διαχειριστεί ο Καρντόσο το εσωτερικό της ομάδας είναι μια υπόθεση κομβικής σημασίας, είναι ένα στοίχημα που πρέπει να κερδίσει οπωσδήποτε, αυτό που αφορά εκείνον και τους συμπατριώτες του, απέναντι σε όλους τους άλλους. Να πείσει δηλαδή ότι αντιμετωπίζει όλους το ίδιο και ότι δεν μεροληπτεί.

Ουδέποτε στην ιστορία της, η ΑΕΚ είχε 6 ξένους ίδιας προέλευσης και μαζί 5 συμπατριώτες τους να ηγούνται προπονητικά αυτής της προσπάθειας. Γενικότερα, είναι ένα σπάνιο φαινόμενο, πρέπει να ψάξεις πολύ για να συναντήσεις κάτι αντίστοιχο και ίσως τελικά να μη το βρεις πουθενά. Γι αυτό και απαιτεί ιδιαίτερους χειρισμούς. Τώρα που είναι ακόμα νωρίς...