Η κερδίζεις, ή πεθαίνεις...
Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου γράφει για το 3-0 που άφησε την ΑΕΚ ικανοποιημένη επειδή δεν διασύρθηκε και τον τελικό με τη Βέροια, μία 90λεπτης διάρκειας μάχη με το άγχος, την πίεση και το πιο εφιαλτικό σενάριο στην ιστορία της Ένωσης.
Όχι, δεν χαίρομαι επειδή από τον συγκεκριμένο χώρο τόνιζα και επέμενα ότι αυτή η ΑΕΚ, ακόμα και με τις προσθήκες του Ιανουαρίου που τη βοήθησαν να συνέλθει και να αναπνεύσει βαθμολογικά (ε ρε και να μην είχαν γίνει δηλαδή, τι θα έβλεπαν τα μάτια μας σήμερα...), θα δώσει μάχη ως το τέλος για την παραμονή της στην κατηγορία, σε πείσμα εκείνων που χλεύαζαν και καλούσαν μέσα από περισπούδαστα άρθρα να πάμε να... όσοι γράφαμε για Β΄Εθνική.
Τουναντίον θλίβομαι επειδή αποδείχθηκε αυτό που φοβόμουν και πλέον αναγνωρίζεται από όλους ως η μαύρη πραγματικότητα της ΑΕΚ. Στα 90 λεπτά με τη Βέροια θα παίξει όλη τη χρονιά της, μία ολόκληρη κατηγορία. Και ακριβώς επειδή πρόκειται για το ποδόσφαιρο και απέναντί της θα έχει μία αντίπαλο που δεν την θεωρώ δα και τόσο χειρότερη, έχω την εντύπωση ότι στο ματς αυτό θα μας βγει η ψυχή.
Ας είναι κι έτσι, αρκεί στο τέλος η Ένωση να φύγει νικήτρια από τον αγωνιστικό χώρο. Βαθμούς θα χρειαστεί και στη συνέχεια, αυτό είναι το πλέον σίγουρο. Σκεφτείτε λοιπόν να τους πρέπει να τους αναζητήσει ευρισκόμενη σε ακόμα πιο δύσκολη θέση (χωρίς τους 3 βαθμούς του ερχόμενου Σαββάτου) στα δύο εκτός έδρας ματς που ακολουθούν με τον Λεβαδειακό και τον ΠΑΣ Γιάννενα. Απέναντι σε δύο ομάδες που (συνολικά) έχουν παρουσιάσει καλύτερη εικόνα από την ΑΕΚ κατά την εφετινή σεζόν.
Ολυμπιακός - ΑΕΚ 3-0
Η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο. Το ματς του Σαββάτου έχει τη μορφή και τον χαρακτήρα αγώνα « ή κερδίζεις η πεθαίνεις». Δύσκολα σηκώνεις κεφάλι αν βρεθείς ξανά κάτω από την επικίνδυνη ζώνη, η ΑΕΚ το έκανε μία φορά αλλά θα είναι 100 φορές πιο δύσκολο να το επαναλάβει αν γίνει η κολλητή παρέα της Κέρκυρας και δει ακόμα και τον Άρη να την προσπερνάει.
Αποδυτήρια, πίεση και Λίνεν
Δεν μπορώ να φανταστώ το πως η ομάδα θα βρει εκ νέου ψυχικό σθένος να αντεπιτεθεί σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Με ποδοσφαιριστές απλήρωτους, διοίκηση ανήμπορη και έναν προπονητή που πλέον δεν εμπνέει την παραμικρή εμπιστοσύνη στους ίδιους τους παίκτες του. Διότι σημασία δεν έχει τι λέει κόσμος ή τι γράφουν οι δημοσιογράφοι, αλλά τι συμβαίνει στα αποδυτήρια, στον χώρο που όλοι μαζί συνευρίσκονται επαγγελματικά και σε καθημερινή βάση. Και τα μηνύματα, με εξαίρεση κάποιους «παραχαϊδεμένους» που δεν βγαίνουν από την ενδεκάδα όσο κακοί κι αν είναι, δεν είναι και τόσο ενθαρρυντικά για τον Γερμανό.
Ασφαλώς και δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια για αλλαγές σε αυτό το επίπεδο. Θα ήταν κουτό άλλωστε να γεννηθεί εκ νέου θέμα προπονητή στην πλέον δύσκολη (μέχρι την επόμενη) εβδομάδα στην ιστορία της ΑΕΚ. Άλλωστε ο Λίνεν είχε στήσει καλά την ομάδα στο Φάληρο, ασχέτως με το ότι το τελικό 3-0 θα μπορούσε κάλλιστα να γίνει και 5-0 μετά την χαμένη ευκαιρία του Κορδέρο, απόδειξη του ότι η Ένωση καταρρέει όταν η καθοριστική φάση ενός αγώνα δεν της κάθεται όπως θα περίμενε.
Λίνεν: "Φεύγουμε από το κεφάλι ψηλά"
Βέβαια το να ισχυρίζεσαι μετά το τέλος του αγώνα ότι « είχαμε καλή αμυντική λειτουργία» είναι κάπως αντιφατικό απέναντι στον πιο προβληματικό Ολυμπιακό των τελευταίων ετών και ενώ από την αριστερή πλευρά σου κάνει πάρτι κάποιος Παπάζογλου που αγωνίζεται αναγκαστικά ως δεξιός μπακ και απέναντι στον Τσουμάγκα θυμίζει τον ισπανό εξτρέμ Χοακίν στα καλά του. Ε mr. Λίνεν;
ΥΓ. Για σκέψου... Να παίζει η ΑΕΚ την παραμονή της στην κατηγορία και απέναντί της να βρίσκεται ο Φούλης μαχόμενος για τον ίδιο σκοπό με άλλη φανέλα. Δεν ξέρω πως θα το αντέξει αυτό ο Γεωργέας, δεν γνωρίζω καν αν θα έχει τη διάθεση να αγωνιστεί. Σε κάθε περίπτωση ο κόσμος θα τραγουδήσει ξανά για πάρτη του... Τα φυτά στην Καλαμάτα είναι ωραία!