Η μπάλα στην εξέδρα
Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου γράφει για τα συμβάντα στα Σπάτα που επί της ουσίας αποπροσανατολίζουν από τα πραγματικά προβλήματα της ομάδας, τα οποία πηγάζουν από την έλλειψη ενός ξεκάθαρου πλάνου και τα μεγάλα λάθη του καλοκαιριού.
Ο Αραβίδης, ο οποίος άκουσε τα εξ αμάξης επειδή μια προσωπική κουβέντα του με οπαδό της ομάδας μεταφέρθηκε στον Μελισσανίδη από αυτόπτη μάρτυρα (παραποιημένη όπως ισχυρίζεται ο ποδοσφαιριστής ή όχι, θα σας γελάσω), είναι το μεγάλο πρόβλημα της ΑΕΚ! Το βρήκαμε πάλι… Αυτός που ούτως ή άλλως σπάνια αγωνίζεται, αποτελεί την αιτία όλου του κακού.
Σαφώς και δεν θα μπορούσα ποτέ να υποστηρίξω τα δύο ατυχή (και εν πολλοίς αγενή) ποσταρίσματά του στο facebook, αλλά αν θυμάμαι καλά, έχει περάσει περίπου ένα 40ήμερο από τότε. Και το τι μπορεί να είπε σε έναν φίλο της ΑΕΚ για την κατάσταση που επικρατεί στην ομάδα και αν αυτή (η κατάσταση) είναι αναστρέψιμη ή όχι, σίγουρα δεν σημαίνει ότι αυτός τη δημιούργησε κιόλας. Είναι εύκολο να πετάς τη μπάλα στην εξέδρα. Και βολικό να ψάχνεις εξιλαστήρια θύματα.
Αυτά που ο Μελισσανίδης είπε στους ποδοσφαιριστές ήταν (εν μέρει) σωστά. Είναι πληρωμένοι στην ώρα τους, η ομάδα δεν πηγαίνει καλά και θα έπρεπε να είναι περισσότερο προσεχτικοί με κάποιες δημόσιες τοποθετήσεις τους και τρόπους που εκφράζονται. Θα μπορούσε ασφαλώς να βάλει περισσότερο χέρι και σε εκείνους που κατ’ εξακολούθηση ξενυχτούν. Στο «μπινελίκι» δεν πρέπει να ξεχωρίζει κανείς προσωπικότητες ή συμβόλαια. Και είμαι βέβαιος ότι ο Μελισσανίδης ξέρει καλά ποιοι νυχτοπερπατούν και ποιοι όχι.
Βέβαια, αν μιλούσαν και οι ποδοσφαιριστές…
… θα εμφανιζόταν και η άλλη όψη του νομίσματος. Θα ακουγόταν για παράδειγμα η επικρατούσα εντός των αποδυτηρίων άποψη σύμφωνα με την οποία με τον προπονητή και το γυμναστή που η διοίκηση της ΑΕΚ επέλεξε το περασμένο καλοκαίρι και βάσει της προετοιμασίας που αυτοί έκαναν, οι παίκτες νιώθουν πέντε χρόνια μεγαλύτεροι από την ηλικία τους όταν συμπληρώνονται τριάντα λεπτά αγώνα.
Επίσης θα ακουγόταν και η επισήμανση ότι οι διαδοχικοί μυϊκοί τραυματισμοί οφείλονται στον απαρχαιωμένο τρόπο εκγύμνασης που ακολουθήθηκε. Όπως επίσης ότι η αδυναμία να παίξει η ομάδα το επιθετικό ποδόσφαιρο το οποίο τώρα ζητείται από τον Μοράις να παράξει, είναι αποτέλεσμα της μηδενικής δουλειάς που έγινε στον τομέα της τακτικής. Και για όλα αυτά, την ευθύνη σίγουρα δεν τη φέρουν εκείνοι.
Μετά έρχεται το « κάποιοι δεν ξέρετε σε ποια ομάδα βρίσκεστε». Να σας πω εγώ λοιπόν που βρίσκονται. Στην ομάδα που άλλες εποχές είχε ποδοσφαιριστές τους οποίους ζήλευαν όλοι οι εντός των συνόρων αντίπαλοι. Συγγνώμη που θα γίνω κακός, αλλά πέρα από 3-4 περιπτώσεις, αλήθεια ποιοι από τους σημερινούς παίκτες της ομάδας θα χωρούσαν σε εκείνες της ΑΕΚ που έκαναν πρωταθλητισμό, όχι μόνο το 2004 και το 2008, αλλά ακόμα 20 (και βάλε) χρόνια πριν; Και στο φινάλε αυτός που τους επέλεξε και τώρα τους χρεώνει ότι δεν ξέρουν που βρίσκονται και ποια φανέλα φορούν, δεν πρέπει είναι δύο φορές υπόλογος;
Οι παίκτες δεν είναι άμοιροι ευθυνών. Πολλοί εξ αυτών όμως, είναι περιορισμένων δυνατοτήτων γι αυτά που η ΑΕΚ ονειρεύεται να πετύχει ή ισχυρίζεται ότι προσπαθεί να κάνει. Κανένας ζωγράφος δεν έκανε ομορφότερα πορτρέτα επειδή κάποιος του έβαλε τις φωνές και του ζήτησε να καλλιτεχνήσει καλύτερα. Δεν μπορείς να βαφτίζεις τις φακές κρέας και τον Πέκχαρτ Φαν Μπάστεν. Αν δεν σου κάνουν, πληρώνεις και φέρνεις καλύτερους. Απλά πράγματα…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ:
