Η παραβολή του Άραβα
Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου γράφει για τη σημαντικότητα που έχουν τα λόγια ενός ποδοσφαιριστή όταν ξεπερνούν την εξαιρετική προσωπική παράσταση και επικεντρώνονται στη γενικότερη εικόνα, ειδικά όταν αυτή δεν είναι καλή.
Έτυχε να περνώ από εκεί και να το ακούσω. Ήταν η στιγμή που ένας σωστά και δίκαια σκεπτόμενος οπαδός πλησίασε τον Αραβίδη μετά από αγώνα της ΑΕΚ και του ψιθύρισε « μην κωλώνεις, είσαι παλικάρι. Θα βρεις το δρόμο σου». Ο επιθετικός της Ένωσης απάντησε με κάτι σαν... παραβολή, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως «η παραβολή του Άραβα»: « Σε ευχαριστώ φιλαράκι, τα αυτιά μου κλείνουν, τα μάτια μου άνοιξαν εδώ και καιρό...»
Την περίοδο εκείνη, ο νυν κορυφαίος σκόρερ (19 γκολ σε 31 επίσημα ματς) στην κατά γενική ομολογία εξαιρετική σεζόν της Ένωσης στη Β' Εθνική (συνυπολογιζομένων και των αγώνων Κυπέλλου), διένυε μία περίοδο ποδοσφαιρικού λήθαργου. Όχι επειδή δεν προσπαθούσε ή διότι είχε χάσει τη φόρμα του. Του έλειπε το γκολ, όπως επίσης (και τούτο είναι σημαντικό για κάθε επιθετικό) δεν είχε τις βοήθειες και ευκαιρίες που του παρουσιάστηκαν στην εξέλιξη της σεζόν, καθώς σε εκείνο το χρονικό σημείο η ίδια η ΑΕΚ ως σύνολο αναζητούσε ακόμα τα πατήματά της.
Εκτόξευση...
Σε διάστημα περίπου τεσσάρων μηνών (8/1 - 4/5) ο Αραβίδης έχει σκοράρει 17 φορές σε 19 επίσημους αγώνες. Στατιστικό επίτευγμα ομολογουμένως φανταστικό. Δεν του το χάρισε κανείς, σαφώς όμως και βοηθήθηκε από τους συμπαίκτες του, τους οποίους δεν επιχείρησε να καπελώσει: Στη βραδιά που εκείνος με δύο τέρματα από στημένες μπάλες έδειξε στην κακή ΑΕΚ το δρόμο προς τη νίκη επί της Παναχαίκής, αποποιήθηκε το ρόλο του ήρωα και μίλησε μόνο για την εικόνα της ομάδας του, μη εξαιρώντας τον εαυτό του.
Τα λόγια εύκολα φεύγουν από τα χείλη, σε αυτό ουδείς μπορεί να διαφωνήσει. Ο Αραβίδης είναι από εκείνους που τα εννοούν κιόλας. Το αποδεικνύει μέσα από την ταπεινότητα και τη δουλειά του, μέσα από τα γκολ και τη βελτίωση του, αλλά πρωτίστως μέσα από το τον τρόπο με τον οποίο σέβεται τη φανέλα, την ΑΕΚ και τους συμπαίκτες του. Όλοι τον αναγνωρίζουν και του υποκλίνονται, όλοι τους είναι ευτυχισμένοι που τον έχουν δίπλα τους, φίλο και συμπαίκτη τους.
Άπαντες καταλαβαίνουμε επίσης ότι η Ένωση πρέπει να αποκτήσει επιθετικό. Όχι γιατί ο «Άραβας» δεν μπορεί να ανταποκριθεί ως βασικός, την άποψή μου θα τη βρείτε και σε άλλα άρθρα καταγεγραμμένη, θεωρώ ότι άνετα θα μπορούσε να σηκώσει το βάρος και στην Α' Εθνική. Απαιτούνται όμως περισσότερο βάθος και μεγαλύτερη ποιότητα. Και ο Κρισάντους είναι μία επιλογή πολύ αμφιλεγόμενη διότι είναι λίγα τα πράγματα που κάνει μέσα στο γήπεδο. Ελάχιστα θα έλεγε κανείς αν έμπαινε στη σύγκριση με τον Αραβίδη...