Το έχουμε εμπεδώσει όλοι μας. Αυτή η ομάδα έχει περιορισμένες δυνατότητες. Ακόμα μεγαλύτερες είναι οι δυσκολίες όταν απουσιάζουν ποδοσφαιριστές όπως ο Δέλλας και οι τρεις νεοαποκτηθέντες από τους οποίους όλοι περιμένουμε ότι θα φέρουν τα πάνω κάτω, είναι εκτός ενδεκάδας.

Και μπορούμε να της καταλογίσουμε πολλά και διάφορα. Όπως:

1. Αδυναμία να διαχειριστεί ένα υπέρ της σκορ 2-0 από το πρώτο ματς.
   

2. Φοβία όταν πήρε προβάδισμα στο σκορ (άρα έγινε 3-0) και έκατσε να περιμένει τη μοίρα της.

3. Αδυναμία να τελειώσει τον αντίπαλο ενώ τον είχε ήδη ρίξει στο καναβάτσο. Τον άφησε να σηκωθεί και να την κολλήσει στα σχοινιά.

Ομολογώ ότι όταν αγώνες όδευε προς το τέλος του, περιμένοντας το τελευταίο σφύριγμα του Παππά ήμουν σε... παύση. Δεν ήξερα από που να το πιάσω και που να το αφήσω. Πως να βρω τον τρόπο να δικαιολογήσω τα αδικαιολόγητα, Όμως η ομάδα προσπαθούσε. Είχε πίστη... Απονενοημένα διαβήματα, προσπάθειες της τελευταίας στιγμής, πίεση χωρίς συγκεκριμένο τρόπο, κινήσεις πανικού για να αποφευχθεί ο θάνατος της εφετινής σεζόν.

Ο Μανόλο στην άκρη του πάγκου φώναζε, έδειχνε, παρότρυνε, χειρονομούσε. Κι εκεί που όλα νόμιζες ότι έχουν τελειώσει, ήρθε η λύτρωση. Δεν είναι μια απλή πρόκριση αυτή για την ΑΕΚ. Είναι αυτό που την κρατάει ζωντανή και τις δίνει κίνητρο να συνεχίσει. Φανταστείτε τι θα συζητούσαμε σήμερα αν είχε αποκλειστεί.

Η ΑΕΚ έμεινε ζωντανή και έχει λόγο να συνεχίσει. Μια στιγμή, ένα γκολ στον επιπλέον χρόνο και από τις προβλεπόμενες καθυστερήσεις. Ένα φύσημα της μπάλας που την διατηρεί σε εγρήγορση, που την κρατάει στη ζωή. Που δίνει στον κόσμο της την ελπίδα ότι θα πανηγυρίσει ξανά έναν τίτλο μετά το κύπελλο του 2002. Διότι το πρωτάθλημα του 2008 δεν το πανηγύρισε ποτέ, απλώς είχε να λέει ότι το κέρδισε στο γήπεδο.

Χαίρομαι περισσότερο από κάθε τι άλλο για τους ανθρώπους της. Γι αυτούς που δουλεύουν καθημερινά με απίστευτο ζήλο και αγάπη προσπαθώντας να την βάλουν σε μια διαφορετική ρότα. Η απαξίωση και ο αφορισμός θα ήταν πολύ εύκολος σήμερα αν δεν υπήρχε αυτή η φάση του 98ου λεπτού. Θα τους είχαν τελειώσει όλους, ακόμα και τον Χιμένεθ.

Απέχει πλέον μόλις τρία ματς από την κατάκτηση του τροπαίου η ΑΕΚ. Και έχει πλέον όλο το χρόνο μπροστά της να δουλέψει γι αυτό, να εντάξει τα νέα πρόσωπα στην καθημερινότητά της και να κερδίσει την ποιότητά τους. Αν και ο Μίτσελ έσωσε τη χρονιά της ομάδας.

Τυχαίο ή όχι, ελάχιστη σημασία έχει, αυτό που μετράει είναι ότι κράτησε ζωντανή μια ομάδα που πριν από μερικές εβδομάδες ενδεχομένως δεν γνώριζε ότι υπάρχει, ούτε ασφαλώς τι ζόρια τραβάει στην πορεία της. Από μηχανής Θεός με τα πολλά χρήματα δεν βρέθηκε, αλλά ένα γκολ είναι πολλές φορές τόσο πιο πολύτιμο από δεκάδες εκατομμύρια ευρώ.