Η σκληρή αλήθεια για τον Μάνταλο

Η ΑΕΚ δεν ήταν τόσο κακή για να αποκλειστεί από τον ΠΑΟΚ στο Κύπελλο. Αντιθέτως ήταν καλύτερη είχε τις ευκαιρίες, τα ακυρωθέντα γκολ στο όριο του VAR, που πλέον ελέγχεται για τον τρόπο χρήσης του από αγώνα σε αγώνα όπως διαπιστώνω. Ήταν όμως τόσο ηττοπαθής όσο έπρεπε για να το καταφέρει κι αυτό στα τελευταία λεπτά των καθυστερήσεων με τον τρόπο που συνέβη.

Η ΑΕΚ δεν ήταν τόσο κακή απέναντι στον Ολυμπιακό πριν από μία εβδομάδα στο Γεώργιος Καραϊσκάκης. Αντιθέτως ήταν καλύτερη στη ροή του αγώνα, αλλά δεν είχε τον τρόπο στις τόσες και τόσες φορές που βρέθηκε απέναντι στην εστία του αντιπάλου της με αριθμητικό πλεονέκτημα, να βρει έστω μία τελική πάσα της προκοπής για να πετύχει εκείνη το γκολ της νίκης. Ήταν όμως και πάλι τόσο ηττοπαθής όσο έπρεπε για να χαρίσει μέσα από ένα προσωπικό λάθος, τη νίκη στον Ολυμπιακό.

Η ΑΕΚ δεν ήταν τόσο καλή κόντρα στον ΠΑΣ για να την πούμε εντυπωσιακά βελτιωμένη σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια. Είχε όμως για πρώτη φορά, μετά από καιρό, την πίστη και την επιθυμία να δουλέψει σωστά μέχρι το τέλος για να πάρει αυτό που της άξιζε από το ματς κι όχι για να χαρίσει στον αντίπαλο όσα έπρεπε να είναι δικά της.

Δεν της δόθηκε ένα καθαρό πέναλτι -κι εδώ πλέον όλοι μπορούμε εύκολα να αντιληφθούμε ότι ακόμα και το VAR μπορεί να γίνει χειριστικό στα χέρια των λάθος ανθρώπων- μολαταύτα συνέχισε να προσπαθεί για ό,τι καλύτερο μπορούσε να παρουσιάσει μέσα στα γήπεδα, στην κατάσταση που έχει περιέλθει.

Αν θέλετε την άποψή μου, εξακολουθώ να μη μου αρέσει αυτό που βλέπω, αλλά τουλάχιστον ίσως να αποτελεί την αφετηρία για περισσότερα θετικά από αρνητικά αποτελέσματα. Ίσως και όχι...

Ούτε η Μπαρτσελόνα με τον Μέσι

Γενικώς αν προσπαθείς να πιαστείς από το πλάνο της ΑΕΚ κόντρα σε μία ομάδα που ξεκάθαρα είχε ως στόχο να κρατήσει την ισοπαλία παραθέτοντας ένα πούλμαν μπροστά από την εστία της, δεν μπορείς να καταλήξεις σε ένα ξεκάθαρο συμπέρασμα για το στυλ παιχνιδιού και τη στρατηγική μέσα από αυτό.

Ήταν ο Άμραμπατ απέναντι σε όλους, με τους δικούς του να τρέχουν διαρκώς, να πιέζουν και να μαρκάρουν ακατάπαυστα, Έχοντας ως κεντρική ιδέα της προσπάθειας για να έρθει το γκολ, να του δίνουν την μπάλα όπως κάποτε έκανε η Μπαρτσελόνα με τον Μέσι.

Ασφαλώς και δεν ψέγω το Μαροκινό για τον υπερβάλλοντα ζήλο του και τις τρομερές δυνάμεις που χαρακτηρίζουν το παιχνίδι του από το πρώτο έως το τελευταίο λεπτό, από την άλλη αυτό δεν μου φαίνεται και κάποιο ευφυέστατο ποδοσφαιρικό σχέδιο. Και το χειρότερο όλων είναι ότι η ΑΕΚ μοιάζει να έχει αχρηστεύσει την πιο ποιοτική προσθήκη που έκανε το περασμένο καλοκαίρι στο πρόσωπο του Στίβεν Τσούμπερ.

Δε γίνεται αυτός ο παίκτης να παρουσιάζεται τόσο κακός, γνωρίζαμε πριν έρθει στην Ελλάδα και ξέραμε από πριν τι μπορούσε να κάνει και τι όχι. Το πως έχει έρθει σε αυτή την κατάσταση, να γίνεται πρώτη αλλαγή και να μην απορείς κάνεις για αυτό διότι όντως έτσι έπρεπε να συμβεί, δεν περιποιεί τιμή στον προπονητή. Διότι αυτό δεν ήταν το πρώτο ματς επί των ημερών του Αργύρη Γιαννίκη στην ΑΕΚ που ο Ελβετός έδειχνε απενεργοποιημένος.

Η εξάρτηση και η αλήθεια για τον Μάνταλου

Τι έχουμε λοιπόν να περιμένουμε από εδώ και πέρα; Ο Μάνταλος έδειξε και πάλι ότι πρέπει να είναι βασικός γιατί εν τη απουσία του δεν εμφανίστηκε κάποιος καλύτερος να κάνει κάτι περισσότερο από εκείνον, ίσα-ίσα που έλειψαν κι αυτά που προσφέρει.

Είναι δυστυχές αλλά και αληθές γεγονός, η εξάρτηση που έχει η ομάδα από έναν ποδοσφαιριστή κατώτερου βεληνεκούς σε σχέση με τους αρχηγούς και ηγέτες που είχε στα καλά χρόνια της. Από την άλλη είναι και η πραγματικότητα ότι δίχως εκείνον, τα πράγματα μοιάζουν ακόμα χειρότερα, ειδικά όταν προπονητής απενεργοποιεί παίκτες και δεν τους δίνει ειλικρινείς και δίκαιες ευκαιρίες.

Αυτή η συνεχιζόμενη κατάσταση με τον Τάνκοβιτς να γίνεται αλλαγή στις καθυστερήσεις, συμπαθάτε με, αλλά είναι παρεξηγήσιμη. Σίγουρα πάντως δεν παραπέμπει παρά σε οτιδήποτε άλλο που να έχει λογική. Καλά, για τον Γέβτιτς δε το συζητήσω καν. Ούτε ο Κόπερφιλντ θα τον εξαφάνιζε και θα τον εμφάνιζε κατά τέτοιο τρόπο.

Στο δια ταύτα, αυτή η νίκη θα μπορούσε να είναι μία καλή αρχή για να υπάρξει ηρεμία, μήπως και βρεθεί ένας δρόμος ικανοποιητικής πορείας έως το τέλος των φετινών υποχρεώσεων της ομάδας, άλλωστε δεν κυνηγάει και κάποια διάκριση για να έχει πλέον άγχος.

Ακόμα κι αυτό όμως, προϋποθέτει καλά αποτελέσματα στα επόμενα ματς με τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο και τον ΠΑΟΚ στο ΟΑΚΑ. Ας περιμένουμε να δούμε τι θα έχει συμβεί σε δέκα ημέρες από σήμερα για να πούμε αν αυτή η κατάσταση μπορεί να συνεχιστεί με τους παρόντες, έως το φινάλε της σεζόν.