Αν αναλογιστούμε το μέγεθος της ταλαιπωρίας που πέρασαν οι φίλαθλοι της ΑΕΚ τα τελευταία χρόνια, είναι εύκολο να συνειδητοποιήσουμε προς τι αυτός ο μεγάλος ενθουσιασμός που φανερώνεται τις τελευταίες εβδομάδες.

Παρατηρώ γύρω μου φίλους της ΑΕΚ με ένα διαρκές χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπο τους, τη στιγμή που η ομάδα τους αγωνίζεται στην ερασιτεχνική κατηγορία.

Η προσδοκία καλύτερων ημερών, το μαύρο παρελθόν που αφήνουν πίσω τους... Αυτές οι σκιές που απομακρύνονται. Το όραμα που σπρώχνει ξανά τους φίλους της ΑΕΚ να συμπαραστέκονται με τόση θέρμη στη νέα προσπάθεια που ξεκινά.., από τα Τάρταρα! Τους καταλαβαίνω και τους συγχαίρω που είναι δίπλα στην ομάδα τους. ΤΩΡΑ που τους χρειάζεται. Όπως ήταν πάντοτε δίπλα της, σε όλα τα δύσκολα που προηγήθηκαν.

Το δεδομένο ότι η Ενωση έχει μπροστά της (στην καλύτερη για εκείνη περίπτωση) τουλάχιστον δύο δύσκολα χρόνια ώσπου να επιστρέψει στη φυσική θέση της παραμένει ασφαλώς ως γεγονός εκνευριστικό και για αρκετούς φίλους της ομάδας οι οποίοι καταλαβαίνουν αλλά δεν διαθέτουν υπομονή. Και κυρίως δεν εμπιστεύονται κανέναν. Οπότε υπάρχουν δύο λύσεις: είτε η ΑΕΚ να αποδώσει μαγικό ποδόσφαιρο με υλικό το οποίο θα δυσκολευόταν να κάνει πρωταθλητισμό στη Β' Εθνική κατηγορία (αλλά λογικά δεν θα δυσκολευθεί στη Γ'), το οποίο θέλει την υπομονή του, είτε να γίνουν άλλες ενέργειες που θα πείσουν τις πλατιές μάζες ότι όντως κάτι αλλάζει. Οχι στα λόγια, αλλά με έργα.

Το αντίδοτο λοιπόν στην καταστροφολογία και αυτό που θα χαμηλώσει αισθητά τα ντεσιμπέλ της κινδυνολογίας είναι η εξέλιξη στο θέμα του γηπέδου. Αυτός είναι ο μεγάλος καημός κάθε ΑΕΚτζή: η απόκτηση ποδοσφαιρικής έδρας σε συνδυασμό με την επιστροφή στην προσφυγική γειτονιά της Νέας Φιλαδέλφειας. Μόλις διαπιστώσει και πειστεί ότι τα εμπόδια ξεπεράστηκαν, τα έργα ξεκινούν και κάτι σπουδαίο γεννιέται, είναι βέβαιο ότι θα βρει ξανά τα αποθέματα υπομονής για να αντέξει το θέαμα απέναντι σε αντιπάλους που δεν είχε φανταστεί ποτέ ότι θα έβλεπε την αγαπημένη του Ενωση να αγωνίζεται.

Γι' αυτό και ο Δημήτρης Μελισσανίδης φέρεται ότι ετοιμάζει σύντομα και νέες ανακοινώσεις για την κατασκευή του γηπέδου με το κωδικό όνομα "Αγια-Σοφιά". Αυτό που θέλει είναι ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο που όμοιό του σε αρχιτεκτονική και στυλ δεν θα υπάρχει, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά ούτε στην Ευρώπη ολόκληρη. Ο ΑΕΚτζής βέβαια θα βολευόταν ενδεχομένως να βολευόταν ακόμη και με ένα "Νίκος Γκούμας", αρκεί να οικοδομηθεί στον χώρο που λάτρεψε και, κυρίως, να κατασκευαστεί άμεσα. Να δει να μπαίνουν τα πρώτα μπετά και τότε θα αποβάλει οποιαδήποτε αρνητική σκέψη.

Το σημαντικότερο όλων... Ο επικεφαλής του εγχειρήματος κ. Μελισσανίδης επιθυμεί να συνδέσει μια για πάντα την ΑΕΚ με τις ιστορικές μνήμες της περιόδου 1922-1925 ώστε το γήπεδο στη Νέα Φιλαδέλφεια να μην είναι απλώς ένας τόπος διεξαγωγής ποδοσφαιρικών αγώνων αλλά ένας χώρος όπου θα κυριαρχούν η ιστορική μνήμη και η σύνδεση του συλλόγου με τη γενέτειρά του.

Τις χαμένες πατρίδες της Ανατολής, του Πόντου, της Μικράς Ασίας και βέβαια της Πόλης των Πόλεων, της Κωνσταντινούπολης. Το Παγκόσμιο Μουσείο Προσφυγιάς θα μεταφέρει με τον τρόπο που θα κατασκευαστεί και θα είναι δομημένο εικόνα και γνώσεις από τις αλύτρωτες πατρίδες και τον τρόπο ζωής των προσφύγων και πρώτων οπαδών της Ενωσης.

Αξίζει να το περιμένουμε...