Ήμουν εκεί, είδα, και άκουσα για την ΑΕΚ

Τόσο βαριά ονόματα συγκεντρωμένα στον ίδιο χώρο, γύρω από το ίδιο τραπέζι. Ανάμεσα τους κι εγώ, κληθείς από τον Μιχάλη Τροχανά για να μοιραστώ με εσάς όλα όσα είδα και άκουσα στην αίθουσα της Μεγάλης Βρεττάνιας.

Τιμή μου, αλλά και σημαντικής ευθύνης η αποστολή μου, να ενημερώσω και να μεταφέρω ένα μήνυμα.

Ειπώθηκε από κάποιους εκ των παρευρισκομένων ότι οφείλαμε ως εκπρόσωποι του Τύπου (οι 7-8 που ήμασταν εκεί) και (οι περισσότεροι από εμάς) ΑΕΚτζήδες, να μιλήσουμε, γράψουμε, τοποθετηθούμε με άξονα την ενότητα. Εγώ θα το πράξω με πλήρη συνείδηση, όχι επειδή μου έγινε η παραίνεση-σύσταση αλλά διότι από μόνος μου είδα τα ακόλουθα:

• Τον Πέτρο Παππά να σπεύδει εκείνος πρώτος, αν και πρεσβύτερος, να καθίσει δίπλα στον Ντέμη Νικολαΐδη και να του μιλήσει για όλα όσα τους χωρίζουν. Τον είχε καταδείξει ως κακοδιαχειριστή και ίσως αισθάνθηκε ότι όφειλε να του δώσει μία εξήγηση. Το έκανε. Και του ζήτησε να συνεχίζουν ενωμένοι την προσπάθεια για τη σωτηρία της ΑΕΚ, ή τουλάχιστον να ξεκινήσουν μαζί μία καινούργια... Και μαζί να πάνε και στον Μελισσανίδη!

Ο Ντέμης φαινόταν από την αρχή πολύ εγκλωβισμένος ψυχικά και ψυχολογικά απέναντι σε όλο αυτό που ελάμβανε χώρα εκεί... Καθισμένος ανάμεσα στον Χατζηχρήστο και στον Αδαμίδη και βλέποντας απέναντί του Μπάγεβιτς και Παππά, δεν πρέπει να ένιωθε και τόσο βολικά. Αλλά ήταν εκεί... Και είπε τα πράγματα με το όνομά τους όντας και πάλι παρεμβατικός: « να πληρώσουμε κύριοι, ότι αναλογεί στον καθέναν μας. Με ενδιαφέρει να σωθεί η ομάδα που αγαπώ».

• Τον Δημήτρη Χατζηχρήστο να ομιλεί δίχως την παραμικρή διάθεση να απευθυνθεί σε κάποιoν από τους προσκεκλημένους έχοντας κατά νου το πως θα τον στήσει στον τοίχο, το πως θα τον καταδείξει ως υπεύθυνο για την τωρινή κατάντια της ομάδας. Τουναντίον...

Τους παρακάλεσε όλους να συνεχίζουν να λειτουργούν ως μία ομάδα. Να βρίσκονται συχνότερα μεταξύ, να βρουν έναν κοινό τρόπο σκέψης και δράσης προς όφελος της ΑΕΚ για να συσπειρώσουν τον κόσμο τώρα στα δύσκολα. Και αποχώρησε λέγοντας στον άλλοτε μεγάλο εχθρό του Μιχάλη Τροχανά ότι « σήμερα έπραξες ότι καλύτερο από όλα όσα έχεις κάνει ποτέ».

• Τους εκπροσώπους της «Ορίτζιναλ 21» που πήραν τη θέση του «Μίμη» όταν εκείνος αποχώρησε, να βάζουν τέλος στον πόλεμο των προσώπων. « Η γραμμή που έχουμε είναι η ενότητα» ειπώθηκε από το έναν εκ των δύο. Δεν υπάρχουν πλέον «κοντός» και «βάτραχος», υπάρχει μόνο η ΑΕΚ σκέφτηκα εγώ...

Το επανέλαβαν και δεύτερη φορά όταν ο Ντέμης, με το σκεπτικό του ανθρώπου που αισθάνεται ότι μονίμως έχει ένα πιστόλι να πιέζει τον κρόταφό του, διαμαρτυρήθηκε σε μία παραίνεση συναδέλφου να εισέλθει στο γήπεδο για να παρακολουθήσει αγώνα της ΑΕΚ έχοντας στον πλευρό του τον Μπάγεβιτς και τον Παππά. « Για εμάς πλέον δεν υπάρχει θέμα» ακούστηκε από την πλευρά των οργανωμένων.

• Άκουσα να γίνεται κουβέντα για το πως οι τρεις προαναφερθέντες και ο μέγιστος Μίμης Παπαιωάννου (που επίσης το έχει κόψει) θα μπορούσαν να μπουν παρέα στο γήπεδο. Και μόνο που φτάσαμε στο σημείο άνθρωποι που είχαν κόψει την καλημέρα να ασχολούνται (έστω και πολύ προσεχτικά) με το πως θα μπορούσε να συμβεί αυτό, μία μικρή νίκη επετεύχθη.

Το « γιατί όχι;» που σκέφτηκε μεγαλόφωνα ο Τάκης Κανελλόπουλος στην πρόταση αυτή και το συγκαταβατικό νεύμα με το κεφάλι από τον Νίκο Κούλη έδειχναν την πορεία που πρέπει να ακολουθηθεί.

Αναφέρω μόνο μερικά αλλά θεωρώ τόσο σημαντικά από όσα είδα και άκουσα μέσα σε αυτή την αίθουσα από ανθρώπους που θαύμασα, λάτρεψα, κατέκρινα, ΑΕΚτζήδες που με έκαναν να γελάσω, να θυμώσω, να νευριάσω, να πανηγυρίσω, να κλάψω, να τρελαθώ, να σκεφτώ από το ότι είναι σπουδαίοι ως το ότι δεν άξιζαν το πόστο που κατείχαν. Δεν αμφισβητώ όμως ότι την ίδια αγάπη μοιράζονταν με μένα, με εσάς, με όλους μας. Τουλάχιστον οι περισσότεροι...

Δεν θέλω να πω περισσότερο για να μην το «καρφώσω», να μην το «ματιάσω» βρε αδερφέ. Ελπίζοντας όταν εμείς οι δημοσιογράφοι αποχωρήσαμε, να μην βγήκαν τα μαχαίρια, να μην έπαιξαν μπουνιές μεταξύ τους, να μην προσέβαλε ξανά ο ένας τον άλλον. « Νισάφι πια» όπως είπε ο Κούλης προτείνοντας ενός μηνός εκεχειρία.

Μαζεύτηκαν εκεί για να βρουν τον τρόπο με τον οποίο μαζί θα πορευτούν τουλάχιστον στο επόμενο μεσομακροπρόθεσμο διάστημα λύνοντας επιτέλους ένα πρόβλημα που έχει κάνει τη ζωή της ΑΕΚ τόσο μίζερη και άδικη. Ένα πρόβλημα που όλοι μαζί, άλλος λίγο και άλλος περισσότερο, δημιούργησαν και επέτρεψαν να διογκωθεί.

Δεν γνωρίζω το πόρισμα της συνάντησης, αρκούμαι σε όσα είδα, άκουσα και κατάλαβα ελπίζοντας ότι ήταν αληθινά. Και περιμένω...