ΑΕΚ

Και για πες Νόα, τι κάνουμε τώρα;

Και για πες Νόα, τι κάνουμε τώρα;
ΒΗΧΟΣ ΝΙΚΟΣ / INTIME SPORTS

Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου γράφει για το κάζο της ΑΕΚ στην Αρμενία και θυμάται το ανέκδοτο με τον Νώε και τον βάτραχο.

Ακόμα εννέα ημέρες περιέργειας και προσμονής για να διαπιστώσουμε αν η ΑΕΚ, στις 15 Αυγούστου, θα τα καταφέρει απέναντι στη Νόα από την Αρμενία. Και μόνο που το διαβάζεις, θλίβεσαι. Έρχονται οι θύμισες της Βέλεζ, αν και έχω κατά νου ότι κάπως θα το βρει η ΑΕΚ στα μέσα του Αυγούστου και θα περάσει. Ευσεβείς πόθοι θα πει κάποιος…

Κάποτε, ο βάτραχος καθόταν στον ώμο του Νώε και διαρκώς τον ρωτούσε όσο η κιβωτός χτιζόταν: ‘’τι κάνουμε τώρα’’; Λίγο πριν τον κατακλυσμό, ο ενοχλημένος Νώε του είπε ότι θα άφηνε έξω όσα ζώα είχαν μεγάλο στόμα. Ο βάτραχος απάντησε: ‘’αχ μωρέ τα κακόμοιρα τα κροκοδειλάκια’’. Βάσει αγωνιστικής εικόνας, στην ΑΕΚ είναι πολλά, μα ένας αυτός που τα κατευθύνει, άρα ένας και εκείνος που πρέπει να δώσει τη λύση.

Δεν ξέρω πραγματικά τι είναι αυτό που με απογοητεύει περισσότερο, διότι δεν είναι και λίγα. Όσο το σκέφτομαι, τόσο οδηγούμαι στο συμπέρασμα ότι ακόμα και το γκολ που δέχεται ο Στρακόσα από τον αντίπαλο τερματοφύλακα δεν με αποκαρδιώνει περισσότερο από το ότι δεν μπορώ να βρω τίποτα θετικό σε 100 λεπτά αγώνα. Τίποτα όμως!

Ακόμα και για τον Κοϊτά που ακούω και διαβάζω ότι μπήκε στο ματς και έδωσε λέει έναν τόνο στο παιχνίδι της ΑΕΚ, συγγνώμη αλλά θα διαφωνήσω. Δίχως να είναι αυτός το πρόβλημα -το ταλέντο του φαίνεται άλλωστε-, παρακολούθησα έναν ποδοσφαιριστή που πάτησε στον αγωνιστικό χώρο για να αυτοσχεδιάσει.

Κοιτούσε πως θα τρυπήσει τους τοίχους για να βρει ένα σουτ, σαν να είχε άγνοια -ή έλλειψη επιθυμίας- για οτιδήποτε μπορεί να περικλείει η προσέγγιση που ορίζεται ως συνδυαστικό ποδόσφαιρο.

Τίποτα από όσα χαρακτήριζαν την ΑΕΚ

Αμ το πλάνο; Τι ακριβώς προσπαθούσε να κάνει η ΑΕΚ. Το παιχνίδι από τα άκρα ήταν μονότονο και περιορισμένο, η δημιουργία από τον άξονα ανύπαρκτη παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Πινέδα που έχει το σώμα του εδώ και την επιθυμία στην ψυχή του να αποχωρήσει.

Κι όμως, ήταν ο μόνος που διασώθηκε εν συγκρίσει με τον Σιμάνσκι που ίσως έκανε το χειρότερο παιχνίδι της τελευταίας διετίας και τον Λιούμπιτσιτς ο οποίος σαν να μην ήξερε τι έψαχνε και που έπρεπε να βρίσκεται στο γήπεδο.

Η άμυνα; Με τοποθετήσεις ερασιτεχνικού επιπέδου, αργές αντιδράσεις, συνεχόμενα λάθη σε προσωπικό επίπεδο, ανημποριά να ανεβάσει τη μπάλα προς τη μεσαία γραμμή με build up. Αν δεν ήξερες ότι αυτή η ομάδα είχε πάρει νταμπλ πριν από δύο χρόνια και δεν είχε χάσει το πρωτάθλημα πέρυσι από δικά της, αυτοκτονικά λάθη, θα έπαιζες τα λεφτά σου ότι πρόκειται για μικρομεσαίας ταχύτητας γκρουπ.

Δεν μπορώ να ακούω συνέχεια ούτε να δεχθώ προσεγγίσεις περί αφέλειας, έλλειψης προσέγγισης, απώλειας της νοοτροπίας που τους διακατείχε, όταν το πρόβλημα είναι εμφανώς αγωνιστικό και συμβαίνει καιρό τώρα, μήνες τώρα. Κάτι δεν πηγαίνει καλά, δουλειά στο γήπεδο δεν βγαίνει, αρχές συγκεκριμένες δεν εμφανίζονται. Ακόμα και αυτό το πρέσινγκ ψηλά που έφερνε πολλές τελικές, αν πέρυσι μειώθηκε, τώρα μοιάζει απενεργοποιημένο.

Δεν γίνεται να μην τα βλέπει όλα αυτά ο Ματίας Αλμέιδα. Το θέμα είναι αν αυτή την απερίγραπτα κακή εικόνα των τελευταίων αγώνων, μπορεί να τη μεταλλάξει βάσει των δικών του αρχών που όπως όλοι γνωρίζουμε, είναι και αδιαπραγμάτευτες. Κατά τ’ άλλα:

Ο Μουκουντί είναι αυτός της Σεντ Ετιέν, όχι αυτός που βλέπαμε στην ΑΕΚ του νταμπλ.

Ο Γκατσίνοβιτς δύο ταχύτητες κάτω από τότε.

Ο Βίντα προσπαθεί να διαβάσει φάσεις και να διορθώσει για άλλους, όμως τα χρόνια περνούν και χρειάζεται περισσότερη στήριξη.

Ο Πινέδα είναι, δεν είναι με το μυαλό εδώ; Εκείνος το ξέρει αλλά δεν παύει αυτό να συνιστά πρόβλημα.

Ο Γκαρσία μοιάζει να παίζει μέχρι εκεί που ξέρει ότι δεν θα πιέσει παραπάνω τον εαυτό του φοβούμενος μην πάθει κάτι.

Ο Ελίασον χάνεται μέσα στη γενικότερη δυσλειτουργία καθώς είναι αυτός που χρειάζεται περισσότερο από όλους το συνδυαστικό ποδόσφαιρο.

Ο Σιμάνσκι χάνει τα πιο δυνατά όπλα του, την ανασταλτική συνέπεια και σταθερότητα.

Ο Χατζισαφί θα έπρεπε να είναι ο τρίτος αριστερός μπακ της ΑΕΚ, όχι ο πρώτος ή ο δεύτερος πίσω από τον Κάλενς (;). Τι να πει πια αυτό το παιδί ο Πήλιος;

Ο Ρότα καλός και άγιος, μαχητής και δουλευταράς, η ομάδα όμως ήθελε αναβάθμιση και εκεί.

Επανέρχονται όλοι τους στην προ διετίας κατάσταση; Κι αν όχι, τότε υπάρχει τρόπος άλλος για να βρεθούν ξανά ως γκρουπ διότι και αυτό, μοιάζει να το έχουν χάσει; Ναι, η ποιότητά τους ίσως αρκεί για να περάσουν τη Νόα, αλλά αυτό που η ΑΕΚ παρουσίασε χθες, είναι εκείνο για το οποίο κάποτε θα λέγαμε ‘’αυτό δεν είναι ΑΕΚ’’. Γυρίστε τον διακόπτη, άμεσα!

TAGS ΑΕΚ ΑΕΚ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ CONFERENCE LEAGUE
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ