Λίγο πέρα από το οφσάιντ

Κανένα ματς είναι ίδιο με το προηγούμενο. Ειδικά όταν αναφερόμαστε σε τελικούς, σε αγώνες που κρίνουν ένα τίτλο. Από την άλλη όμως πρέπει και να το παραδεχθούμε. Η ΑΕΚ πέρυσι είχε χειρότερη ομάδα από την εφετινή και καλύτερο αντίπαλο απέναντί της, έστω κι αν στον Ολυμπιακό ισχυρίζονται ότι το μυαλό ταξίδευε αλλού και οι παίκτες είχαν αδειάσει. Ακόμα κι έτσι, ο περυσινός ΟΣΦΠ ήταν καλύτερος από τον τωρινό ΠΑΟΚ. Και η ΑΕΚ του 2016 υποδεέστερη ποιοτικά από τη σημερινή.

Πέρυσι υπήρχαν πάθος και φλόγα. Το έβλεπες στα μάτια τους, το πίστευαν, το είχαν δεδομένο ότι θα το καταφέρουν. Η παρουσία τους το περασμένο Σάββατο ήταν προβληματική. Είδα το ματς ξανά. Η δεύτερη φορά σε κάνει να αντιλαμβάνεσαι τα πράγματα καλύτερα. Δεν ήταν και τόσο χειρότερη η ΑΕΚ από τον ΠΑΟΚ, δεν ήταν βέβαια και καλή. Αλλά σε κάθε περίπτωση, κατάθεση ψυχής δεν έβλεπες. Ούτε προέκυπτε από κάπου η αυτοπεποίθηση που πέρυσι υπήρχε.

Η συνέχεια θα είναι δύσκολη. Υπέστη ένα σοκ η ομάδα, πολυεπίπεδα. Είδε ότι ο δήθεν σύμμαχος ήλθε για να επιβληθεί ως χαλίφης. Αντιλήφθηκε ότι όπως και να έχει η ιστορία, οι αδικίες θα συνεχίζονται στο ελληνικό ποδόσφαιρο από όποιον μπορεί να τις εκμεταλλευτεί και διαπράξει. Και άντε τώρα να μαζέψεις το μυαλό σου και να το πείσεις ότι μπροστά υπάρχουν τα πλέι οφς και πρέπει να δώσεις το καλύτερο που έχεις για να πάρεις την πρώτη θέση.

ΠΕΡΙ ΧΙΜΕΝΕΘ

Μέχρι να αφιχθεί Ο Ισπανός στην Αθήνα για δεύτερη φορά, η ΑΕΚ πλήρωνε στο ακέραιο τα λάθη, τις κακοτεχνίες και τις αγωνιστικές παθογένειες που κουβαλούσε από το καλοκαίρι. Κάτι που, εκτός από στραβά αποτελέσματα, ακύρωνε και ότι καλό έχει το συγκεκριμένο ρόστερ. Διότι δεν εντοπίζονται μόνο ελλείψεις και κενά, ούτε μεταγραφές που απλώς δεν τις βγήκαν (όπως ο Αλμέιδα ή ο Λέσκοτ). Το συγκεκριμένο ρόστερ διαθέτει αρκετούς ποιοτικούς ποδοσφαιριστές, οι οποίοι στην προ Χιμένεθ εποχή, παρουσίαζαν ελάχιστα από αυτά που μπορούσαν μέσα στα γήπεδα.

Αυτό είναι και το μεγάλο καλό που έχει κάνει στην ΑΕΚ ο Χιμένεθ εν συγκρίσει με τους προκατόχους του. Έχει καταφέρει να εμφανίσει τα (περισσότερα από τα όποια) καλά έχει αυτό το ρόστερ της ομάδας. Αυτή είναι η τρίτη διαφορετική σεζόν στον πάγκο της Ενωσης για τον ισπανό τεχνικό. Όλες έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Αυτό της μη οικοδόμησης της ομάδας από τον ίδιο, με τα δικά του θέλω, τις ιδέες που έχει να καταθέσει και να εφαρμόσει.

Τον Οκτώβριο του 2011, ανέλαβε την Ένωση μετά από την απομάκρυνση του Ντούσαν Μπάγεβιτς. Εμφανίστηκε για να διορθώσει μια κακώς καμωμένη κατάσταση, με υλικό το οποίος πάντως του επέτρεπε να παρουσιάσει ωραία πράγματα. Σε μεγάλο βαθμό το κατάφερε, οδηγώντας την Ένωση στην κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας. Το έπραξε και φέτος.

Το καλοκαίρι εκείνου του έτους, το ρόστερ της ΑΕΚ αποψιλώθηκε. Αποχώρησαν ποδοσφαιριστές μεγάλης προσφοράς και αξίας (Σκόκο, Μπλάνκο, Ντιοπ, Μίτσελ κ.α.) ενώ η διοικητική ανυπαρξία και αδιαφορία δημιούργησαν αρχικά κλίμα αβεβαιότητας. Και εν συνεχεία έφεραν μέσω της συνεχιζόμενης απληρωσιάς, την απόλυτη παρακμή.

Η τρίτη σεζόν είναι αυτή που διανύουμε. Ο Χιμένεθ εμφανίστηκε ως κασκαντέρ, μάλιστα κάποιοι (οι ίδιοι που τότε τον αποκάλεσαν "Παπατζή" και "Μάγειρα") έσπευσαν να τον αναδείξουν σε "καμένο χαρτί", ωστόσο εκείνος πέτυχε όλα αυτά που έκαναν ξανά τον ΑΕΚτζή να νιώθει καλά με την ομάδα του. Ναι αισθάνεται ότι βλέπει κάτι που του αρέσει, να ελπίζει σε τίτλους και καλύτερες ημέρες. Γι αυτό και πλέον η παραμονή του δεν φαντάζει απλώς ως πιθανή, αλλά αξιολογείται ως απαραίτητη.

Photo Credits: Eurokinissi