Το περίμενε, το επιθυμούσε, το ζητούσε ο κόσμος της ΑΕΚ. Αδημονούσε για την πρώτη φορά που θα έβλεπε ταυτόχρονα στο βασικό σχήμα τους Λιβάγια, Ολιβέιρα και Αραούχο και ο Μάσιμο Καρέρα δεν τους χάλασε το χατίρι. Στην πραγματικότητα, τους το ικανοποίησε με την πρώτη ευκαιρία καθώς αυτή ήταν και η μοναδική φορά από την ημέρα που ο «Τσίνο» αφίχθη στην Ελλάδα, που ο Ολιβέιρα ήταν διαθέσιμος.

Προφανέστατα και ο ίδιος ο Ιταλός κόουτς έχει την ίδια ανάγκη, αγωνία, περιέργεια, όπως θέλετε πείτε το, να διαπιστώσει στο χορτάρι το πως θα καταφέρει να τους χωρέσει σε ένα σχήμα που ταυτόχρονα θα αποδειχθεί εκτός από νικηφόρο και λειτουργικό. Είναι ασφαλώς πολυτέλεια να διαθέτεις και τους τρεις μαζί και καλά στην υγεία τους, αλλά δεν είναι τόσο απλό στην πράξη όταν έρχεται η στιγμή να στύψεις το μυαλό σου για το πώς θα τους αξιοποιήσεις δίχως να χαλάσεις την πετυχημένη συνταγή σου.

Κρίνοντας από τα όσα καταγράφονται στην αριθμητική απεικόνιση του ματς, οι δύο (Ολιβέιρα, Λιβάγια) πέτυχαν γκολ, ενώ ο τρίτος (Αραούχο) έδωσε μια ασίστ και ήταν η αφετηρία της φάσης που μπήκε επιπλέον ένα τέρμα. Ωστόσο δεν συνέβησαν όλα αυτά με την ταυτόχρονη παρουσία τους, ούτε επίσης είναι φρόνιμο να παραγνωριστεί το γεγονός ότι πέραν της φιλότιμης προσπάθειας να βρουν χημεία, ελάχιστες ήταν οι φορές που κατάφεραν να παίξουν συνδυαστικά μεταξύ τους.

Για την ακρίβεια, σε κανένα από τα τέσσερα τέρματα της ΑΕΚ δεν είχε προηγηθεί συνεργασία έστω των δύο εκ τριών, στην τελική έκβαση της φάσης. Όχι ότι αυτό είναι απαραίτητα πρόβλημα, άλλωστε θα ήταν και παντελώς οξύμωρο να κάνουν μαγικά στο πρώτο τους ματς και μάλιστα υπό ειδικές συνθήκες χρησιμοποίησης του Αραούχο.

Διότι ο Ολιβέιρα ήταν εύκολο να μπει στο κλίμα επιστρέφοντας στην κορυφή της επίθεσης, ο Λιβάγια έχει πλέον προσαρμοστεί (και συμβιβαστεί) παίζοντας αριστερά, όμως ο Αργεντινός ήταν εμφανώς έξω από τα νερά του και τις τακτικές απαιτήσεις του Καρέρα, έχοντας χρησιμοποιηθεί στο δεξί φτερό της επίθεσης. Όπως και να το κάνουμε, δεν είναι τραβηγμένος ο χαρακτηρισμός «σπατάλη» του Τσίνο το να βλέπεις να χρησιμοποιείται όπως ο Βέρντε. Υπάρχει διαφορά κλάσης.

Ο ΚΑΡΕΡΑ ΞΕΡΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟ ΠΟΤΕ, ΤΟ ΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΠΑΙΖΟΥΝ ΜΑΖΙ

Ασφαλώς, υπάρχουν αγώνες και αγώνες. Δεν είναι απαραίτητο να πιεστούν καταστάσεις για να είναι μόνιμα μαζί στο αρχικό σχήμα, άλλωστε ο προπονητής έχει ξεκαθαρίσει με δημόσια τοποθέτησή του, ότι τα πρόσωπα και οι διατάξεις επιλέγονται ανάλογα με τις ανάγκες του κάθε παιχνιδιού, τα προτερήματα και τις αδυναμίες του εκάστοτε αντιπάλου.

Επιπροσθέτως, θα είναι και μια άδικη συνθήκη η μονιμοποίησή τους, όταν ταυτόχρονα συντελείται η μεταμόρφωση του Χρήστου Αλμπάνη ο οποίος από ένας παίκτης ξεχασμένος στην άκρη του πάγκου, εξελίσσεται σε έναν κομβικό για την ΑΕΚ ποδοσφαιριστή, πάνω που η συγκυρία δεν μοιάζει να είναι υπέρ του, λόγω της παρουσίας τόσων δυνατών επιθετικών λύσεων. Κι όμως, με τη σωστή διαχείριση από τον Καρέρα, ο 25χρονος ακραίος έχει σκοράρει 4 φορές στα τελευταία 8 ματς, τα τέσσερα εκ των οποίων κατεγράφησαν ως ολιγόλεπτες συμμετοχές ως αλλαγή! Κοινώς, όταν παίρνει κανονικές ευκαιρίες, βρίσκει δίχτυα.

Υπάρχει δε και ο Βέρντε… Σύμφωνοι, λίγα πράγματα έχει δώσει μεσοεπιθετικά για έναν παίκτη που αποκτήθηκε με την προοπτική να κάνει τη διαφορά, από την άλλη είναι τόσο μέσα στο τακτικό κομμάτι των δύσκολων αναμετρήσεων ώστε να δίνει στον προπονητή το πάτημα και τη σιγουριά για να τον χρησιμοποιεί στα ματς που δεν τον ενδιαφέρει αν θα του δημιουργήσει, όσο το να βρίσκεται εκεί που πρέπει σε κάθε δευτερόλεπτο της αναμέτρησης.

Και φτάνουμε στον Μάνταλο, τον «Ντ’ Αρτανιάν» της ιστορίας αν υποθέσουμε ότι οι Λιβάγια, Ολιβέιρα και Αραούχο είναι οι τρεις σωματοφύλακες αυτής. Με 9 γκολ και 9 ασίστ έως σήμερα σε όλες τις διοργανώσεις, μεστό παιχνίδι και καλή ανταπόκριση όταν χρησιμοποιείται στη μεσαία γραμμή σε παιχνίδια που η ΑΕΚ παίζει με 4-3-3 ή 4-2-3-1, είναι ένα στοιχείο περισσότερο απαραίτητο για τον προπονητή από τη συνύπαρξη των τριών.

Κοντολογίς, ο Καρέρα τους έχει όλους καλά λίγο πριν την τελική ευθεία της σεζόν. Απαντες ανταποκρίνονται, δείχνουν ευχαριστημένοι, είναι σε καλή κατάσταση. Οπότε πλέον είναι θέμα τακτικής και αποφάσεων για τα σωστά «παντρέματα» από αγώνα σε αγώνα, είτε οι Αραούχο, Ολιβέιρα και Λιβάγια θα παίζουν μαζί, είτε όχι. Το καλύτερο της υπόθεσης είναι ότι στον πάγκο υπάρχει άνθρωπος με σωστό κριτήριο και γνώση του τι θέλει να πετύχει, κάθε φορά που θα αποφασίσει να παραλλάσει τις επιλογές του. Πάντοτε κάποιοι θα είναι δυσαρεστημένοι, όμως με τον Ιταλό ισχύει το «η ομάδα πάνω από όλους».