Είναι φορές που η χαρά της σημαντικής είδησης αποκρύπτει την ουσία της ξεχωριστής αλήθειας. Αλλά ας είναι… Θα αναλύσουμε το γεγονός βάσει προτεραιότητας. Η ΑΕΚ έφερε στην Ελλάδα τον πιο ξακουστό φορ που θα αγωνίζεται στο ελληνικό πρωτάθλημα .

Ο Ιντέγε και ο Μπεργκ ούτε διέγραψαν την καριέρα, ούτε θα φτάσουν τα πεπραγμένα του Ούγκο Αλμέιδα. Αυτή είναι μια πραγματικότητα που όμως δεν αναιρεί και τα εξής:

Ο Πορτογάλος, εδώ και δύο χρόνια, άγεται και φέρεται επαγγελματικά, ψάχνοντας τον εαυτό του και την αναζωογόνηση της καριέρας του. Όντως, έχει πάρει την κατιούσα. Όντως η διαδρομή του στο συγκεκριμένο διάστημα προδίδει οπισθοδρόμηση. Αλλά είναι ο Αλμέιδα. Αυτός που με τις φανέλες των Πόρτο, Βέρντερ, Μπεσίκτας και εθνικής Πορτογαλίας έχει πετύχει γκολ . Αρκετά γκολ. Σημαντικά γκολ. Και αφίχθη στην Ελλάδα. Όχι σε κάποιο πρωτάθλημα περιωπής.

Η ΑΕΚ έδωσε χρόνο σε επιθετικούς τύπου Κρισάντους και Πέκχαρτ. Από την εποχή του Μπλάνκο ψάχνει κάποιον με την ικανότητα να βρίσκει δίχτυα με συχνότητα. Επιτέλους, δίνει τη δυνατότητα να ηγηθεί της επίθεσης σε έναν στράικερ εγνωσμένης αξίας. Σε έναν επιθετικό που μόνον εφόσον δεν είναι καλά στην υγεία του ή όντως έχει παραιτηθεί της προσπάθειας και έχει αποδειχθεί ότι γίνεται παλαίμαχος, θα αποτύχει. Το 70% αυτού που ήταν στα καλά του αν πιάσει ο Αλμέιδα, στην Ελλάδα θα τον θυμόμαστε. Φίλοι και αντίπαλοι.

Το κρυφό κέρδος της ιστορίας

Πίσω από κάθε σημαντική μεταγραφική υπόθεση, κρύβεται και ένας έξυπνος άνδρας. Ο ρόλος του Νίκου Λυμπερόπουλου, δίχως να μπαίνουμε σε διαδικασία μέτρησής του, είναι το ακόμα πιο ενθαρρυντικό σημείο της συγκεκριμένης ιστορίας. Από τη στιγμή που βρισκόταν στα γραφεία της ομάδας, αναμφίβολα είχε σημαίνουσα συμμετοχή στην ιστορία. Πιο σημαντική όμως ήταν η παρουσία του.

Πριν από δύο χρόνια, ο Λύμπε αποχώρησε από την ομάδα. Ουδέποτε εξωτερίκευσε τις σκέψεις του, ακόμα και όταν χρεωνόταν την απόλυση ενώ είχε αποχωρήσει από μόνος του. Περασμένα, ξεχασμένα… Σημασία έχει να προχωράς και να αντιλαμβάνεσαι ποια ήταν τα λάθη σου και ποιον άνθρωπο δεν μέτρησες σωστά. Μια μοντέρνα και σύγχρονη ΑΕΚ, θα έπρεπε να αξιοποιεί πρόσωπα όπως ο Λυμπερόπουλος, δίδοντάς τους ουσιαστικές αρμοδιότητες.

Το γράφω, το λέω και επιμένω. Η ομάδα πρέπει να ξεφύγει από αναχρονιστικά μοντέλα και να αξιοποιήσει οξυδερκή νέα άτομα, άφθαρτα και προπάντων στη σκέψη προοδευτικά. Δεν προβληματίζει το ότι χάθηκε τόσος χρόνος στις μεταγραφές, όσο η εσωτερική ανοργανωσιά που εν τέλει ανάγκασε στο να δοθεί η λύση από εκείνον που σίγουρα θα είχε στήσει μια άλλη κατάσταση. Η ΑΕΚ χρειάζεται τεχνικό διευθυντή, αρκεί να ξέρει γιατί τον θέλει και πως θα του επιτρέψει να λειτουργήσει αλλάζοντας το λάθος μοτίβο. Ας το ξαναδεί με τον Λύμπε…