Μα πού είναι ο Τρίστασον;
Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου, γράφει για την πιο χαρούμενη επιστροφή της τελευταίας δεκαετίας για την ΑΕΚ και έχει δύο καλά λόγια να πει για τον Χιμένεθ, τον Λάζαρο, τον αρχηγό και τα άλλα παιδιά.
Το ομολογώ ότι ο τίτλος είναι παραπλανητικός. Περιπαιχτικός για την ακρίβεια. Μέχρι και λίγο πριν από την έναρξη του αγώνα, κάποιοι "παντογνώστες" των social media, έβριζαν τον προπονητή επειδή δεν ξεκίνησε στο βασικό σχήμα τον Αραούχο και δεν έδωσε πάλι ευκαιρία στον Τρίστασον.
Τον Αραούχο, ο οποίος παρεμπιπτόντως και πάντοτε με τη σύμφωνη γνώμη του ιατρικού επιτελείου, ύστερα από συζήτηση με τον προπονητή, πρέπει να μπει προσεχτικά στους αγώνες. Και τον Τρίστασον γιατί απλά... ούτε και οι ίδιοι δεν ξέρουν γιατί! Ίσως επειδή μέσα στη διαπιστωμένη παντογνωσία τους, θεωρούν ότι είναι ένα κράμα Ρόμπεν και Ριμπερί και γνωρίζουν καλύτερα από τον Χιμένεθ ο οποίος τον ζει και τον αξιολογεί. Τι να ξέρει τώρα ο Ισπανός; Αυτοί θα μας πουν!
Όχι ότι μου φταίει βέβαια σε κάτι το συμπαθέστατο παλικάρι. Άλλωστε θα σας πω εγώ που ήταν χθες ο Τρίστασον. Ήταν στα χείλη μας κατά τη διάρκεια της επιστροφής από τη Ριέκα, στο αεροπλάνο της τρέλας. Όταν, εμείς οι ρεπόρτερ που ακολουθούμε παντού την ΑΕΚ, μαζί με 3-4 οπαδούς που επιβιβάστηκαν στο τσάρτερ της αποστολής και ακόμα 2-3 ανθρώπους της ομάδας, χαρίσαμε σε όλους ένα standing ovation με παλαμάκια: "Άρνορ Τραούστασον, οε οε οε, οε οε οε".
Για όλους το ίδιο! Και για τον Ντούνη, τον Γιούση, τον Μπάμπη, τον Βλαχομήτρο και τον Γιαννούτσο, τους πέντε από τις Ακαδημίες. Διότι μετά από χρόνια, είναι ευτυχία να βρίσκεσαι ανάμεσά τους, να πετάς μαζί τους και να απολαμβάνεις αυτό που έχουν φτιάξει με τόση αγάπη και ομοψυχία. Να βλέπεις τον Μάνταλο παρέα με τον Γιαννούτσο, τον Αραούχο να αγκαλιάζει τον Γιούση, τον Λάζαρο να μοιράζει συμβουλές, να είναι όλοι το ίδιο ανεξαρτήτου ηλικίας, επιδόσεων και παραστάσεων, φίλοι και πραγματικοί συμπαίκτες. Δεν τους αξίζει το δηλητήριο. Μόνο κέφι και στήριξη. Και μεγαλύτερη προσέλευση στο ΟΑΚΑ.
ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΕΣ
Είναι μακριά ακόμα η ΑΕΚ από τις επιτυχίες που θα την απογειώσουν. Αλλά διάολε, κάτι κάνουν αυτοί οι ποδοσφαιριστές και ο προπονητής τους. Κάτι κάνει αυτή η διοίκηση και οι άνθρωποί της. Βήμα - βήμα, σκαλοπάτι το σκαλοπάτι όπως σωστά είπε ο Χιμένεθ. Αναλογίζομαι το δύσκολο της εποχής και τις οικονομικές δυσχέρειες.
Από την άλλη λυπάμαι όταν βλέπω ότι με το ζόρι και απανωτές παρατάσεις τη διάθεση τους, η ΑΕΚ δεν έχει πουλήσει ακόμα ούτε 10.000 κάρτες διαρκείας μετά από θερινή σεζόν με καλές μεταγραφές, προκρίσεις και σπουδαία ματς στην Ευρώπη και πάνω από όλα, με ένα γήπεδο να έρχεται. Αλήθεια τι άλλο περίμενες; Τι άλλο ήθελες για να είσαι εκεί; Δίπλα της, πιο μαζικά, πιο δυνατά. Μπερδεύονται τα λογικά...
Γνωρίζετε γενικότερα ότι προσέχω αυτά που σας μεταφέρω. Δεν αποσκοπώ ποτέ στην παραπλάνηση, δεν μου αρέσει να φουσκώνω τα μυαλά των άλλων. Δεν θα γράψω για πρωτάθλημα, νταμπλ και πορείες στην Ευρώπη. Αλλά οφείλω στον εαυτό μου και στην ΑΕΚ να μεταφέρω αυτό που βλέπω μόνο με την αλήθεια: Είναι ότι πιο υγιές και όμορφο έχει υπάρξει εδώ και πολλά πολλά χρόνια. Στιγμές που για εμάς οι οποίοι τις ζούμε από κοντά, που πείθουν απόλυτα ότι η Ένωση ανασύρει αυτά που ήταν θαμμένα στο μακρινό παρελθόν: Χαρά, σύμπνοια, ομοψυχία, ενότητα. Φουσκώνεις από ικανοποίηση όταν τα διαπιστώνεις.
Ασφαλώς και θα δοκιμαστούν όλα αυτά. Θα έρθουν και οι αναποδιές, οι δύσκολες στιγμές, οι προβληματισμοί. Θα έρθουν και οι απαξιώσεις από αυτούς που λένε πολλά και ο νους τους κατεβάζει. Ας έρθουν... Είναι τόσο δυνατοί και δεμένοι όλοι τους πλέον που δεν θα κοιτάξουν πίσω. Είναι δεδομένο αυτό, θα έρθουν όμορφα πράγματα. Με πίστη, προσήλωση και ταπεινότητα. Με δουλειά και στήριξη. Αγαπήστε ξανά την ΑΕΚ, όπως της πρέπει!
Photo credits: Eurokinissi