Ανέτοιμη πνευματικά, με σχέδιο που δεν δικαίωσε τον Κωστένογλου και παίκτες-κλειδιά σε κακή ημέρα. Αυτό θα μπορούσε να αποτελεί επιγραμματικά το τρίπτυχο της… αποτυχίας στο Περιστέρι.

Και είναι πραγματικά οξύμωρο το πως οι ποδοσφαιριστές που έτρωγαν σίδερα πριν από μερικές ημέρες στο αντίστοιχο ματς του ΟΑΚΑ, έμοιαζαν να τόσο μα τόσο φοβισμένοι και παραδομένοι στις ορέξεις του αντιπάλου την Κυριακή. Σαν να μην το πίστευαν, σαν να ήταν για εκείνους ένα αναγκαίο κακό, μία αγγαρεία…

Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία νομίζω το αν το κοουτσάρισμα του Κωστένογλου δεν ήταν το σωστό. Προσωπικά είδα μία ενδεκάδα όπως θα την ήθελα πριν από τον αγώνα, ίσως με εξαίρεση τον ρόλο του Γκουντγιόνσεν ο οποίος δεν έχει τα τρεξίματα για τη θέση του χαφ-εξτρέμ, ειδικά τώρα που προσπαθεί και ο ίδιος να καταλάβει αν το σώμα του μπορεί να αντέξει την καταπόνηση και να ανταποκριθεί επαρκώς μετά τον πολύ σοβαρό τραυματισμό που υπέστη.

Από τη στιγμή που ο Κλωναρίδης περνάει σε αυτή τη φάση της καριέρας του αυτό που βασάνιζε και τον Λεονάρντο για αρκετούς μήνες (το να «σκάει» δηλαδή μετά το 60ο λεπτό των αγώνων) ίσως να έπρεπε να προτιμηθεί ο Λαγός. Αλλά και αυτός κάθε φορά που παίζει οργιάζει η γκρίνια κατά της συμμετοχής του. Κάπως έτσι ο Κωστένογλου κατέληξε στη λύση του «Γκούντι», κάπως έτσι η ΑΕΚ βρέθηκε να μαρκάρει σχεδόν σε όλο το ματς με παίκτη λιγότερο καθώς ο φιλότιμος Ισλανδός όσο κι αν ήθελε, απλά δεν μπορούσε…

Εσείς διαβάστε για την ήττα της ΑΕΚ με 1-0 από τον Ατρόμητο, το θαύμα του Χιμένεθ με την Σαραγόσα και τα δυο ματς που κρίνουν την πρωτιά.

Αποδείξεις και το μεγάλο αντίο στον Λύμπε

Ακόμα κι έτσι, οι ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ κρατούν στα χέρια τους την τύχη τους. Με δύο νίκες είναι σίγουρα πρώτοι! Όσο δύσκολο κι αν φαντάζει αυτό όταν πρέπει να ξεκινήσουν επικρατώντας του ΠΑΟΚ από τον οποίο έχουν ηττηθεί και στα τρία ματς που έδωσαν οι δύο ομάδες εφέτος. Αλλά δεν μπορεί να γίνει και διαφορετικά, την Τετάρτη δεν υπάρχει άλλος δρόμος από αυτόν που οδηγεί στη νίκη. Σε διαφορετική περίπτωση και με το ηθικό τσακισμένο, βλέπω την ΑΕΚ να τερματίζει ως και τελευταία στα πλέι οφ. Αρχίζοντας τις ευρωπαϊκές εξορμήσεις της από τόπους που σήμερα δεν τους φαντάζεται…

Θα έχουν ενδιαφέρον τα επόμενα δύο ματς. Και θα κριθούν περισσότερο από τη διάθεση και την επιθυμία τώρα που τα πόδια όλων είναι βαριά και ταλαιπωρημένα. Ωστόσο αυτό με τον ΠΑΟΚ έχει και την ιδιαιτερότητά του διότι ο τεράστιος Νίκος Λυμπερόπουλος θα αγωνιστεί για τελευταία φορά μπροστά σε κιτρινόμαυρα μάτια και αεκτζήδικες καρδιές. Αυτές που εκείνος έκανε να χτυπούν πιο δυνατά, να χαίρονται και αγαλλιάζουν με τα θαυμαστά κατορθώματα του.

Μακάρι να μην είναι η τελευταία φορά αυτή, αλλά δύσκολα θα αλλάξει την απόφασή του. Διότι δεν βρίσκει πλέον στην ΑΕΚ κάτι που να τον συγκινεί ώστε να κάνει την υπέρβασή του και να πιέσει τον οργανισμό του για ακόμα μία σεζόν. Θα μπορούσε άραγε να τον πείσει ο Ντέμης; Ίσως…

Την πέτυχε την παέγια…

Λιγοστεύουν τα πρόσωπα με τα οποία δεθήκαμε. Και παρόλο που προσωπικά εκτιμώ ιδιαίτερα τον Κωστένογλου και επιμένω ότι του αξίζει δικαιωματικά η ευκαιρία να «χτίσει» κι εκείνος ένα καλοκαίρι την ΑΕΚ όπως τη θέλει και τη σκέφτεται, τον Χιμένεθ θα τον έχω πάντοτε στην καρδιά μου.

Εκτός του ότι είναι ο προπονητής που έφερε τίτλο στην ομάδα ύστερα από 9 χρόνια ξηρασίας, με δένει μαζί του η γροθιά που ρίχνει στις ύβρεις των λασπολόγων με το πέρασμά του από τη Σαραγόσα. Αυτός, ο «μάγειρας», ο «παπατζής», αυτός ο… αποτυ-Χιμένεθ που τον σήκωσαν στα χέρια και τον πετούσαν στον αέρα επειδή τελικά την πέτυχε την παέγια και την έσωσε την χαμένη παρτίδα. Αυτός ο μεγάλος μάγκας που αποχώρησε χαρίζοντας χρήματα τα οποία θα μπορούσε να πάρει βάσει του συμβολαίου του επειδή δεν τα είχε δουλέψει, όταν άλλοι έσερναν την ΑΕΚ στα δικαστήρια αρνούμενοι να αποδεχθούν την παταγώδη αποτυχία τους.

Θα μου λείπει πάντα ο Μανόλο γιατί έλεγε την αλήθεια κι ας λαΐκιζε παραπάνω από το νορμάλ κάποιες φορές. Ήταν μάγκας και αληθινός, φοβερός άνθρωπος και πολύ καλός προπονητής. Η δικαίωσή του είναι ένα χαμόγελο για όσους τον πιστέψαμε και του αναγνωρίσαμε αυτό που πραγματικά ήταν και όχι εκείνο με το οποίο προσπάθησαν κάποιοι τόσο άδικα να τον ντύσουν! Vamos Bien Μανόλο (έστω και στη Σαραγόσα)…