Μανόλο, εσύ τη δουλειά σου

Αν η ευρωπαϊκή συνέχεια της ΑΕΚ ήταν (και δικαίως) ένα θέμα προς συζήτηση και αντιπαράθεση εδώ και κάμποσο καιρό, την ερχόμενη Τετάρτη ίσως πάψει να είναι. Αρκεί η Ένωση να κάνει κάτι που δεν της έχει συμβεί από τον περασμένο Ιανουάριο, δηλαδή (τουλάχιστον) τρεις συνεχόμενες νίκες.

Και ο βαθμός δυσκολίας μεγαλώνει, καθώς πέραν όλων των άλλων, πρόκειται για ένα ντέρμπι που επίσης αυτή η ομάδα έχει ξεχάσει πώς να είναι να κερδίζει, όπως κι αν παρουσιάζεται αυτή την περίοδο ο αλλοπρόσαλλος Παναθηναϊκός. Ίσως την Τετάρτη να της βάλει πολύ πιο δύσκολα από αυτά που της είχε ετοιμάσει ο Αστέρας.

Απέναντι σε Δαίμονες (δικούς του) και Δαίμονες (εκείνους που τον ατιμώνουν με τόση ευκολία), καθώς στην περίπτωσή του Θεοί δεν υπάρχουν, ο Μανόλο Χιμένεθ κλείνει τα αφτιά του και συνεχίζει. Με παίκτες στα όριά τους από πλευράς δυνάμεων, τα νεύρα των αποδυτηρίων στην τσίτα για τα αδιάκοπα πάνω και κάτω μέσα στη σεζόν, το στρες (που δημιούργησε σε ποδοσφαιριστή της ομάδας αίσθημα φόβου ότι του συμβαίνει κάτι!) να είναι μόνιμος σύντροφος της ΑΕΚ, ο Ισπανός αντιδρά.

Είτε τον έχουν τελειωμένο, είτε όχι, αυτός τη μάχη του έχει αποφασίσει να τη δώσει μέχρις εσχάτων. Κι όσοι δικαίως τον εγκαλούν για δηλώσεις που δημιούργησαν απορίες και παρεξηγήσεις εντός των τειχών, ας του αναγνωρίσουν με πόση γενναιότητα και σεβασμό στο club προσπερνά την απαξίωση που έχει ενορχηστρωθεί γύρω του για τη δεδομένη αντικατάστασή του. Άλλος στη θέση του, δικαιολογημένα θα είχε επαναστατήσει. Αυτός δεν βγάζει κιχ…

Ο Χιμένεθ βλέπει στην άκρη του τούνελ μια κλειδαρότρυπα και δεν τον ενδιαφέρει ότι δεν έχει το κλειδί για να την ανοίξει, παρά μόνο να φτάσει έως εκεί. Αν τα καταφέρει, ίσως βρει τον τρόπο να χωρέσει μέσα από εκείνη για να κερδίσει αυτό που δεδομένα αξίζει και η ομάδα μοιάζει να έχει αποφασίσει ότι δεν θα του δώσει: μια δεύτερη ευκαιρία να «χτίσει» από την αρχή κάτι δικό του. Και όχι τίποτα άλλο, μα να ακούει από πάνω και για τον Λουτσέσκου! Που όταν εκείνος οδηγούσε την ΑΕΚ στο πρωτάθλημα, ο τότε προπονητής του ΠΑΟΚ ακύρωνε τη δουλειά του (και την Ένωση γενικότερα)…

ΤΟ ΕΦΕΡΕ ΠΑΛΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΠΡΕΠΕ ΣΤΑ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ

Αυτή η ύστατη προσπάθεια που η ομάδα κάνει με εκείνον στο τιμόνι της για να περισώσει ότι γίνεται να επιπλεύσει από το φετινό ναυάγιο, μπορεί να φέρει αποτέλεσμα μόνο μέσα από ενότητα και κοινή επιθυμία. Αν και είναι αλήθεια ότι οι σχέσεις εντός των αποδυτηρίων διαταράχτηκαν, τα τελευταία δύο παιχνίδια πείθουν ότι βρέθηκε ο τρόπος να έρθουν ξανά κοντά, να δώσουν άπαντες μια τελευταία ευκαιρία στους εαυτούς να λειτουργήσουν ως σύνολο. Έγινε ξεκάθαρο και μετά το τέλος του αγώνα, όταν ο Ανσαριφάρντ έπεσε στην αγκαλιά του προπονητή για να λύσουν το θέμα που θα μπορούσε να δημιουργηθεί επειδή ο Ιρανός δυσανασχέτησε στην αλλαγή του. Έβαλαν τελεία και συνεχίζουν…

Οι νίκες είναι βάλσαμο, η βελτίωση σε κάποια κομμάτια του παιχνιδιού όπως η αμυντική προσήλωση και συνολική λειτουργία φέρνει αυτοπεποίθηση και η ατομική ευθύνη λαμβάνεται πιο σοβαρά υπόψιν από ποδοσφαιριστές που είχαν εξαφανιστεί και έπρεπε να βγουν μπροστά. Ο Μάνταλος ήταν εν προκειμένω μια χαρακτηριστική περίπτωση «ανάνηψης», αρκεί να μην του συμβεί ξανά σε 6-7 αγώνες από σήμερα. Έκανε καλό ματς, είχε δύο ασίστ σε γκολ, έψαξε τον τρόπο απέναντι στην κλειστή άμυνα του Αστέρα και δικαιώθηκε. Περιμένουμε κάτι αντίστοιχο και με τον Παναθηναϊκό, σε αυτή την ΑΕΚ παραμένει παίκτης-βαρόμετρο, όσο κι αν αυτό πρέπει επιτέλους να αλλάξει μέσα από βοήθεια και στον ίδιο τον αρχηγό.

Εκείνος, ο εξαιρετικός Γαλανόπουλος, επανακάμψας Τσιγκρίνσκι, ο συγκεκριμένος Λόπες (που πάντως θα μπορούσε να είχε γίνει μοιραίος με πάσα για γκολ δώρο αλά… Ολυμπιακός), ο σοβαρός και μαχητικός Κρστίτσιτς είναι κάποιοι από τους παίκτες που η ΑΕΚ είχε ανάγκη να εμφανιστούν και να τη βοηθήσουν καταλυτικά σε αυτή την τελική ευθεία της σεζόν. Αν συνεχίσουν σε τέτοιο ρυθμό, τότε ναι η έξοδος στην Ευρώπη θα γίνει παιχνιδάκι. Και ίσως έρθει κάτι απρόσμενο στο Κύπελλο. Ίσως…

Photo Credits: Eurokinissi