Ματς για αλήθειες

Ομολογουμένως το αποτέλεσμα του αγώνα με τον ΠΑΟΚ θα μπορούσε (με το γράμμα του ποδοσφαιρικού νόμου, θα έπρεπε κιόλας) να είναι διαφορετικό αν η παράβαση στον Σιμόες καταλογιζόταν και το πέναλτι που δεν δόθηκε στο 78' του αγώνα, έφερνε το 2-1 υπέρ της ΑΕΚ. Ουδείς ωστόσο δικαιούται να διαφωνήσει ή να παραγνωρίσει ότι η εικόνα της ομάδας ήταν κακή. Υστέρησαν οι 11 εκ των 14 που αγωνίστηκαν, όπως και ο προπονητής με τη λαθεμένη τακτική που επέλεξε, άλλωστε ο ίδιος το ομολόγησε.

Το Σάββατο έρχεται η δεύτερη δύσκολη αποστολή, σαφώς πιο απαιτητική και επικίνδυνη από την πρώτη. Απέναντι σε σύνολο που βρίσκεται σε φόρμα, σαφώς καλύτερο από εκείνο που η Ένωση βρήκε απέναντί της στην Τούμπα και ασφαλώς σε διαφορετικό φεγγάρι από αυτό του περασμένου Φεβρουαρίου, όταν οι δύο ομάδες μονομάχησαν για το κύπελλο Ελλάδας.

Ο πήχης είναι ήδη ψηλά... Για την ΑΕΚ συζητάμε και η ηττοπάθεια απαγορεύεται. Όταν μάλιστα οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές αλλά και ο προπονητής της μιλούν κατ’ εξακολούθηση για « νίκη στο Καραϊσκάκης», όλοι εμείς που βρισκόμαστε απέξω, οφείλουμε να το ακούσουμε, να το σεβαστούμε και να περιμένουμε...

Το σκέφτομαι συχνά και το πιστεύω. Ουδείς αυτή τη στιγμή είναι σε θέση να γνωρίζει τι ακριβώς μπορεί να πετύχει αυτή η ομάδα όπως είναι δομημένη -ασφαλώς μέσα και από τις μεταγραφικές ανορθογραφίες της, οι οποίες της στερούν αναγκαίες λύσεις ποιότητας σε στόπερ, εξτρέμ και φορ-, είναι πολύ τολμηρό να μαντέψει κάποιος ποιο ακριβώς είναι το ταβάνι της. Είναι επίσης βιαστικό το να εξαχθούν συμπεράσματα για εκείνους που αντέχουν τη φανέλα και είναι αντάξιοι συνόλου που θα κάνει πρωταθλητισμό και όσους όχι...

Αγωνιστικές αλήθειες για πολλούς...

Θα χρησιμοποιήσω ως παράδειγμα έναν ποδοσφαιριστή που για πολλούς είναι υπεράνω υποψίας, έναν παίκτη βαρόμετρο για την ομάδα. Ο Γιάκομπ Γιόχανσον ήταν κακός στα δύο πιο απαιτητικά εκτός έδρας ματς της ΑΕΚ ως σήμερα. Πολλά τα λάθη του στην Ξάνθη, μαύρη και η παρουσία του στην Τούμπα.

Όλοι (θέλουμε να) πιστεύουμε, όπως κι εγώ επίσης, ότι πρόκειται για ένα σπουδαίο μεταγραφικό εύρημα, έναν ποδοσφαιριστή ικανό να αγωνιστεί σε προηγμένο πρωτάθλημα. Να μας πείσει όμως κιόλας ότι είναι τέτοιος με συνέπεια και αγωνιστική διάρκεια. Με εμφανίσεις που θα κάνουν τη διαφορά σε ματς όπως και αυτό. Διότι οι μεγάλες απαιτήσεις προκύπτουν κυρίως για τέτοια παιχνίδια. Σωστά;

Πάμε και παρακάτω... Γέμισε «10αρια» η ΑΕΚ και προσωπικά ουδεμία αμφιβολία έχω ότι καλύτερος όλων για το συγκεκριμένο ρόλο είναι ο Μάνταλος. Αυτό είναι εν πολλοίς άδικο για τον Μπουονανότε και τον Βάργκας για τους οποίους εν τέλει αποδεικνύεται ότι αποκτήθηκαν δίχως ξεκάθαρο πλάνο και θα χρησιμοποιούνται σε ρόλους που δεν είναι οι απόλυτα ταιριαστοί με τα αγωνιστικά και τακτικά χαρίσματά τους, ασχέτως αν και σε προηγούμενες ομάδες τους έχουν αναγκαστεί να το κάνουν ξανά. Αυτό δεν συνεπάγεται ούτε ότι είναι το φόρτε τους, ούτε ότι τους αρέσει. Ένας από τους λόγους που δεν θα πρέπει να μας παραξενέψει η ενδεχόμενη επιλογή των Πλατέλλα και Μπαρμπόζα στα άκρα.

Θα μάθουμε σημαντικά πράγματα για αρκετούς ακόμα, για τους αρκετούς που αυτή τη στιγμή υπάρχουν στο ρόστερ δίχως να έχουν απαντήσει στο αν δικαιούνται θέση σε μελλοντικές ομάδες που θα ξεκινούν με διαφορετική λογική από την εφετινή. Η ΑΕΚ αυτή τη στιγμή έχει ως στόχο να μένει κοντά στην κορυφή, μήπως και στο τέλος κλέψει κάτι. Να μην κοροϊδευόμαστε, δεν εισήλθε στο πρωτάθλημα με τη λογική του φαβορί. Με 3-4 επιπλέον προσθήκες από το πάνω ράφι θα μπορούσε να σκέφτεται ως τέτοιο, όμως αυτές δεν έγιναν. Κάπου είναι και δίκαιο…

Βλέπεις τι υλικό έχεις, το αξιολογείς σωστά δίχως να αδικήσεις κάποιον και το ερχόμενο καλοκαίρι κάνεις όντως αυτά που πρέπει για να αλλάξεις επίπεδο στην πράξη. Τα κάνεις όμως! Ως τότε η Ένωση θα πρέπει να πολεμά κάθε ματς με τα όπλα που έχει και το σκεπτικό της νίκης. Αυτό είναι στο DNA της, όποιος δεν το έχει στο δικό του δύσκολα θα συνεχίσει...