Με το μαχαίρι στα δόντια η ΑΕΚ
Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου θυμάται όσα επικρατούσαν πέρυσι πριν από τον τελικό με τον ΠΑΟΚ και τα συγκρίνει με την τωρινή κατάσταση στην Ένωση.
Ηταν 5 Μαΐου του ευλογημένου έτους 2018. Μετά από 24 χρόνια φαγούρας, χαμένων ευκαιριών, ποδοσφαιρικού εξορισμού από το σπίτι της, διοικητικής αυτο-απαξίωσης αλλά και κάποιων τίτλων που στερήθηκε άδικα, η ΑΕΚ κατάφερνε να στεφθεί εκ νέου πρωταθλήτρια Ελλάδας. Η πομπή πίσω από το πούλμαν που μετέφερε τους εστεμμένους από τη Ριζούπολη στη Νέα Φιλαδέλφεια, προϊδέαζε γι' αυτό που θα ακολουθούσε μία εβδομάδα μετά. Το μυαλό όλων ήταν πλέον αλλού...
Αλλόφρονες ποδοσφαιριστές και προπονητής, ξετίναζαν από πάνω τους τη μιζέρια και την κατήφεια σχεδόν δυόμισι δεκαετιών, μαζί ξεφορτώνονταν και το βάρος της ευθύνης να είναι αυτοί που θα το έκαναν ξανά. Τα είχαν καταφέρει! Πλέον έπρεπε να λένε στους εαυτούς τους, μάλλον κοροϊδευτικά, ότι ήταν έτοιμοι για τον τελικό του Κυπέλλου. Όμως το ήξεραν και οι ίδιοι, ότι δεν ήταν!
Η εικόνα τους στο ματς της 12ης του Μάη, ήταν ομολογουμένως απογοητευτική. Σαν να μην παρουσιάστηκαν καν. Απέναντι, ο ίδιος αντίπαλος, εκείνος που πέρυσι της είχε στερήσει το τρόπαιο με ένα γκολ-φάντασμα από θέση οφσάιντ, αυτή τη φορά την ισοπέδωνε αγωνιστικά και δικαίως έκανε το δύο στα δύο. Με το μαχαίρι στα δόντια εκείνοι, με τις σαμπάνιες ακόμα στα μαλλιά τους οι άλλοι. Το κακό έγινε και αφορμή για υποτιμητικά σχόλια δόθηκε.
ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΤΕΛΙΚΟΣ
Σε πέντε ημέρες από σήμερα, η ΑΕΚ θα βρει εκ νέου απέναντί της τον εφιάλτη του ΠΑΟΚ. Ως τέτοιος θα αναγορεύεται για χρόνια, αν καταφέρει να της πάρει τρίτο τελικό στη σειρά. Ο Τάσος Μπακασέτας έδωσε το στίγμα, " θα είναι πολύ βαρύ για τον εγωισμό μας και την ομάδα αν ηττηθούμε για τρίτη συνεχόμενη φορά". Βέβαια, δεν είναι και ένα σενάριο απίθανο. Διότι η επιθυμία, το πάθος και η δίψα για απαντήσεις, είναι μεν στοιχεία απαραίτητα σε τέτοια ματς, όμως από μόνα τους δεν αρκούν.
Το καλό για την Ένωση είναι ότι μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, ο Μανόλο Χιμένεθ κατάφερε να τη στρώσει και να τη φέρει σε κοντινά με περσινά επίπεδα. Αν τα βάλουμε κάτω και σκεφτούμε πως πελαγοδρομούσε η ομάδα όταν την ανέλαβε, πόσο εμφανές ήταν το έλλειμμα δυνάμεων στους παίκτες, της, πόσες και ποιες απουσίες μετρούσε, πόση δουλειά τέλος πάντων χρειαζόταν για να ξαναγίνει σύνολο νικητών εκείνο το σκορποχώρι, τότε το σχέδιο του Ισπανού βρίσκεται στην κορύφωσή του.
Η ΑΕΚ ετοιμάζεται για τον τελικό ούσα πλήρης, δυνατή, ενισχυμένη με τακτικό σχέδιο που της δίνει αυτοπεποίθηση, υπηρετώντας ένα πλάνο που της ταιριάζει και το οποίο ξέρει καλά ότι θα τη διατηρεί μαχητική από το πρώτο έως το τελευταίο δευτερόλεπτο του αγώνα, ακόμα κι αν αυτός στραβώσει. Είναι έτοιμη γι αυτόν τον τελικό, πολύ περισσότερο από ότι ήταν το 2017 και το 2018.
Σαν να γνωρίζουμε ήδη και την 11αδα... Οι Μπακάκης και Σιμόες που προφανώς έμειναν εκτός από το χθεσινό ματς για να αποφορτιστούν, καθώς τους περιμένει πολύ τρέξιμο το Σάββατο, θα επιστρέψουν στο αρχικό σχήμα και οι Γκάλο - Γαλανόπουλος θα παραχωρήσουν τα πόστα τους. Άρα οι Μπάρκας, Μπακάκης, Χουλτ, Τσιγκρίνσκι, Οικονόμου, Σιμόες, Κρστίτσιτς, Μάνταλος, Μπακασέτας, Λιβάγια και Πόνσε θα αναλάβουν εκ πρώτης την ευθύνη. Αν υπάρχει περιθώριο για έκπληξη, τότε αυτή θα αφορά τη διάταξη και ένα ενδεχόμενο 3-5-2 που όμως δεν συγκεντρώνει πολλές πιθανότητες.