Με τρύπια άμυνα και άξονα βούτυρο η ΑΕΚ θα μείνει στα ίδια

Για πολλά πράγματα μπορεί κανείς να ψέξει τον προπονητή της ΑΕΚ, Βλάνταν Μιλόγεβιτς, παρατηρώντας ή εξηγώντας την εικόνα της ομάδας κόντρα στον ΠΑΟΚ, άλλωστε εκείνος είναι που επιλέγει πώς και ποιοι θα παίξουν και στο τέλος της ημέρας -όπως ισχύει για όλες οι ομάδες στον κόσμο- λογοδοτεί, λαμβάνοντας τα εύσημα ή το ανάθεμα. Είναι ο μοναδικός ωστόσο που απέφευγε έως σήμερα τη λέξη πρωτάθλημα. Δεν αποτελεί για εκείνον τούτη η παραδοχή την κολυμβήθρα του Σιλωάμ, σημασία έχει όμως ότι ο Σέρβος επέμενε πως ο πρωταρχικός στόχος για την ΑΕΚ είναι να γίνει ομάδα και ακολούθως να κοιτάξει αν (θα) είναι ικανή για κάτι περισσότερο από τη φετινή σεζόν.

Αυτό όμως μας πηγαίνει στην αμέσως επόμενη κουβέντα και αναπόφευκτα οδηγεί στο ακόλουθο ερώτημα: Τι κάνει εκείνος για να γίνει η ΑΕΚ καλύτερη ομάδα από την περυσινή; Το σημερινό δείγμα γραφής της για παράδειγμα, ήταν κατά μεγάλα διαστήματα του παιχνιδιού βγαλμένο από την εικόνα που η Ένωση παρουσίαζε τα προηγούμενα τρία προβληματικά χρόνια της.

Κάκιστη συνοχή μεταξύ των γραμμών, σημαντικά ατομικά λάθη, αμυντική λειτουργία που ανά πάσα στιγμή σε έκανε να πιστεύεις ότι η παραμικρή φάση θα μπορούσε να γίνει γκολ. Και στην άλλη πλευρά του γηπέδου, επιθετικές εξάρσεις βασισμένες στο ατόφιο ταλέντο κάποιων παικτών που δεδομένα είναι καλύτεροι από αυτούς που έπαιζαν πέρυσι. Φτάνει όμως αυτό;

Ασφαλώς και δεν φτάνει. Όταν θέλεις να δημιουργήσεις ομάδα η οποία θα είναι -ή θα προσπαθεί να είναι- κυριαρχική σε όλα τα παιχνίδια και όχι μόνο απέναντι σε υποδεέστερους αντιπάλους, αρχίζεις να χτίζεις από την άμυνα. Εδώ που τα λέμε βέβαια, στο συγκεκριμένο κομμάτι του παιχνιδιού η ΑΕΚ ήταν ιδιαιτέρως προβληματική τόσο στο παιχνίδι της πρεμιέρας με τον Ιωνικό, όσο και σε εκείνο απέναντι στη Λαμία.

Δέχτηκε από τις δύο προαναφερθείσες ομάδες συνολικά 8 καθαρές φάσεις για γκολ. Κοινώς, από συγκυρίες δε δέχτηκε τέρματα και στα δύο παιχνίδια που έχει δώσει έως σήμερα στο ΟΑΚΑ. Μετρά ήδη 5 τέρματα παθητικό σε 4 παιχνίδια και θα μπορούσε να έχει δεχθεί 7 ή 8. Αυτό δεν το λες βελτίωση, αλλά μία τρύπα στο νερό.

Η ουτοπική θεώρηση και η έλλειψη χώρου για δικαιολογίες

Μέσα σε όλα, για κάποιο περίεργο λόγο είχε δημιουργηθεί στις τάξεις της ομάδας και στον περίγυρό της ότι θα κάνει περίπατο στην Τούμπα. Όχι μόνο αυτό δεν συνέβη, αλλά εκτέθηκε ποικιλοτρόπως κόντρα σε έναν αντίπαλο που είχε σημαντικές απουσίες κι έχασε ακόμα έναν κομβικό παίκτη (Βαρέλα) λίγο πριν από την έναρξη του αγώνα, παίζοντας με ένα πειραματικό κεντρικό αμυντικό δίδυμο το οποίο μάλλον δεν θα χρησιμοποιήσει ποτέ ξανά, εκτός αν παραστεί εκ νέου μία τέτοια ανάγκη.

Ήρθε λοιπόν το χαστούκι στην Τούμπα για να θυμίσει στον οργανισμό της ΑΕΚ ότι ακόμα και αν ο αντίπαλος παίζει με τον (βάσει ιεραρχίας) 4ο και 5ο στόπερ του στο κέντρο της άμυνας, είναι ικανός να έχει καλύτερη λειτουργία εφόσον δουλεύει σωστά. Η ΑΕΚ με τους (υποθετικά πάντα) δύο καλύτερούς της, έμοιαζε με χωνί.

Στο τέλος του ματς, ο Μιλόγεβιτς στάθηκε στις ευκαιρίες που οι παίκτες του σπατάλησαν όταν το σκορ ήταν στο 0-0 ή και στο 1-0 υπέρ του ΠΑΟΚ. Είναι αυτή μία αλήθεια των προπονητών για να ξεφύγουν εύκολα από την πίεση και να παρουσιάσουν μία μεμονωμένη κατάσταση που όμως δεν αντικατοπτρίζει τη μεγαλύτερη εικόνα. Αυτή που για την ΑΕΚ ήταν απογοητευτική. Η αντίδρασή της μετά το γκολ με το οποίο ο ΠΑΟΚ προηγήθηκε στο σκορ, θύμισε παρέα παιδικής χαρά, η οποία θα μπορούσε κάλλιστα να φύγει στα αποδυτήρια με ένα εις βάρος της 0-3.

Πέραν όμως των στιγμών που καταγράφονται μπροστά στις δύο εστίες, είναι η συνολική εικόνα της ομάδας που δημιουργεί απογοήτευση και δεν αφήνει ιδιαίτερο χώρο για διασκέδαση μαύρων εντυπώσεων. Δεν υπάρχουν δικαιολογίες εδώ, παρά μόνο ένα σύνολο πολύ μακριά από τις αυξημένες απαιτήσεις που υπάρχουν, ούτε συζήτηση σηκώνει η φάση για διαφορετικού είδους ερμηνείες. Η ΑΕΚ δεν βλεπόταν και ο προπονητής πρέπει να βρει το γιατί, άμεσα!

Δείτε την Game Night με τους Παντελή Βλαχόπουλο, Θέμη Καίσαρη και Τσάρλυ: