Μια νίκη με το ποδόσφαιρο της ΑΕΚ και η πρόκριση που παίζεται την Πέμπτη
Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου γράφει για τη σημαντική νίκη της ΑΕΚ στον Βόλο και την αναμέτρησης της Πέμπτης για το Κύπελλο κόντρα στον ΠΑΟΚ.
Ήταν μία από τις φορές που είδαμε (ξανά) ατόφιο το ποδόσφαιρο του Ματίας Αλμέιδα. Εκείνος διαρκώς θυμίζει ότι υπάρχει ένας τρόπος στη δουλειά του, όταν πολλοί ψάχνουν να βρουν κάτι διαφορετικό σε αυτό που πραγματικά κάνει, η επιχειρούν να προβούν σε κατά το δοκούν τακτικές αναλύσεις.
Είναι βέβαια και κάπως στενάχωρο που ο ίδιος δεν δείχνει να το χαίρεται όπως πριν. Στο πρόσωπό του ζωγραφίζονται διαρκώς η ανησυχία και ο προβληματισμός, εύχομαι και ελπίζω να κάνω λάθος.
Μετά από νίκη σημαντική εύκολη και επιβλητική, ο προπονητής γνώρισε ξανά την αποθέωση από το χαρούμενα επίμονο κοινό της ΑΕΚ που σπεύδει παντού για πάρτη της και γεμίζει όλα τα γήπεδα, όπου ασφαλώς του το επιτρέπουν. Το ίδιο και στον Βόλο. Χάρηκε την ομάδα, την ώθησε στη νίκη, απόλαυσε αρκετές στιγμές το ποδόσφαιρο της.
Τώρα, μπροστά της, υπάρχει η πρώτη μεγάλη πρόκληση για το 2025, αυτή της Πέμπτης (09/01, 19:30)) στην Τούμπα. Θα μεταβεί εκεί με ένα ισχνό προβάδισμα, με το 1-0 του πρώτου παιχνιδιού μετά το γκολ του Λαμέλα.
Απέναντι σε ένα αντίπαλο με πολλά προηγούμενα, κυρίως εξωαγωνιστικά, διότι αυτά μέσα στο γήπεδο είναι και τα νορμάλ, τα λογικά, τα ανθρώπινα.
Όμως όσα συμβαίνουν έξω από αυτό, έχουν δημιουργήσει μια τρελή ένταση και αυτό της Πέμπτης (09/01) θα είναι ένα πολύ ξεχωριστό και δύσκολο ματς, παιχνίδι καρδιάς και μυαλού.
Η ΑΕΚ κρατάει ότι μπήκε στο νέο έτος πολύ καλά, έτοιμη αγωνιστικά, με ιδέες επιθετικές και πολύ μεγαλύτερη από το σύνηθες αποτελεσματικότητα.
Είναι πολλά παιχνίδια σαν και αυτό στον Βόλο τα οποία θα μπορούσαν να έχουν παρόμοια κατάληξη αλλά εν τέλει γύρισαν μπούμερανγκ στην ΑΕΚ επειδή της έλλειψε αυτό ακριβώς που είχε κόντρα στον εκ Θεσσαλίας αντίπαλό της: το γκολ τη στιγμή που πρέπει και που το αξίζει.
Ούτε στο Αγρίνιο, μα ούτε και στις Σέρρες θα είχε ηττηθεί αν δεν είχε αδικήσει τον εαυτό της. Προφανώς χρεώθηκε και από τη διαιτησία, δια στόματος Λανουά είναι ομολογημένο αυτό, αλλά και πάλι η δική της δυστοκία αποτέλεσε την αγωνιστική αχίλλειο πτέρνα της.
Έχασε απίστευτες ευκαιρίες, τιμώρησε τον εαυτό της ξοδεύοντας φάσεις για γκολ τις οποίες οι αντίπαλοί της στη διεκδίκηση του πρωταθλήματος χρειάζονται δύο ή και τρία παιχνίδια για να δημιουργήσουν, όχι ένα. Και τούτο αποδεικνύεται από στατιστικές αναλύσεις όχι επειδή το λέω εγώ.
Στον Βόλο, η ΑΕΚ κατάφερε να βρει γκολ τις στιγμές που έπρεπε να είναι εύστοχη και συνεπής απέναντι στον εαυτό της. Το πέτυχε στο πρώτο ημίχρονο όταν ο αντίπαλος θεώρησε ότι μπορεί να ξεμυτίσει, τελείωσε το ματς πολύ γρήγορα μετά την έναρξη του δεύτερου 45λεπτου, φτάνοντας στο 2-0.
Το τελικό 4-2 θα μπορούσε να είναι ακόμα πιο ευρύ, η σημασία όμως είναι ότι κατακτήθηκαν οι τρεις βαθμοί και πως η ομάδα ξέσπασε αγωνιστικά με το καλημέρα στο νέο έτος.
Έδειξε να βρίσκεται σε καλή κατάσταση, συνειδητοποιημένη και έχοντας καταφέρει να διαχειριστεί καλά το υλικό της καθαρίζοντας το ματς και προφυλάσσοντας ποδοσφαιριστές τη στιγμή που έπρεπε με τις κατάλληλες αλλαγές.
