Μύρισε ΑΕΚ η Φιλαδέλφεια

Ένα δικό της σπίτι... Αυτό ήταν και θα εξακολουθεί να παραμένει μέχρι να καμαρώσουμε όρθια την κιτρινόμαυρη "Αγιά Σοφιά", το όνειρο και μαζί απωθημένο όλων. Η επιστροφή στο οικόπεδο που παραμένει αναπόσπαστο κομμάτι της προσφυγικής γειτονιάς της Ένωσης και των απαιτήσεων που ο κόσμος της ΑΕΚ δικαιούται να έχει. Καμία ομάδα υπήρξε σταθερά μεγάλη δίχως το δικό της σπίτι.

Πλέον έπαψε να είναι μακριά, θα έρθουν πάλι εκείνες οι ημέρες. Αν σε κάτι οφείλουμε να είμαστε περισσότεροι ανεκτικοί, αντιλαμβανόμενοι τα όσα έχουν προηγηθεί και τα εμπόδια τα οποία σκοπίμως, συνοδευόμενα από υστερόβουλες σκέψεις και κατευθυνόμενες πολεμικές διαθέσεις, ορθώθηκαν για να της κλείσουν το σπίτι πριν ακόμα το ανοίξει, είναι το θέμα του γηπέδου. Η ΑΕΚ δεν το έχασε ποτέ το παιχνίδι, αντιθέτως το κέρδιζε ημέρα με την ημέρα.

Είστε πολλοί αυτοί που αδημονείτε δίχως να σκέπτεστε πάντα λογικά. Δίχως να σταθμίζετε όσα προηγήθηκαν, όσες τρικλοποδιές επιχείρησαν να βάλουν σε αυτό που δεν συγκρίνεται με οτιδήποτε άλλο. Η ΑΕΚ παραμένει άστεγη εδώ και 14 χρόνια. Και αυτή που βρίσκεται σε εξέλιξη, είναι η πρώτη σωστή, αληθινή και σοβαρή προσπάθεια για να αποκτήσει ξανά αυτό που στερήθηκε. Το σπίτι της. Αυτό που χτίστηκε με κόπο, ιδρώτα και αίμα προσφύγων.

Το δρόμο της καλπάζουσας επιστροφής, προέκυψαν πολλοί αδαείς, ημιμαθείς, συμπλεγματικοί, πρώην ανεπάγγελτοι και κακόβουλοι άνθρωποι για να τον φράξουν. Εμφανίστηκε ως καβαλάρης της δήθεν ανατρεπτικής και φιλολαϊκής προοπτικής ένας πολέμιος δήμαρχος, ένας άνθρωπος ορκισμένος να αποτρέψει την εκκίνηση του έργου, πατώντας σε οτιδήποτε υπήρχε διαθέσιμο προκειμένου να κρατήσει την ΑΕΚ μακριά από την «πόλη του». Στο τέλος ηττήθηκε. Και του απέμεινε να θυμάται ότι το δίκαιο στο τέλος επικρατεί. Όσο κι αν το ζορίσεις ή το καθυστερήσεις.

ΜΕΘΟΔΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ

Υπάρχουν όμως και αυτοί που αλαλάζουν για τις καθυστερήσεις μιλώντας για κοροϊδία από πλευράς ΑΕΚ. Άνθρωποι που αγαπούν την ομάδα, όπως λένε και αυτό δεν το αμφισβητώ. Οι οποίοι όμως αποφεύγουν να δουν την αλήθεια, να την αντικρίσουν με καθαρή ματιά και να αντιληφθούν τι συνέβη για να φαγωθούν περίπου τέσσερα χρόνια για αυτή τη ρημάδα την άδεια.

Εκείνοι που κραυγάζουν τις φωνές της αγωνίας ή της αγανάκτησης, της δυσπιστίας ή της εύκολης απαξίωσης μίας προσπάθειας που είναι η πιο προσεγμένη, στοχευμένη και ουσιαστική από όσες έχουν προηγηθεί, θα πρέπει να συμμερίζονται και τα επιχειρήματα της πραγματικότητας. Διότι αν η προσπάθεια δεν ήταν τέτοια (όπως ανωτέρω χαρακτηρίζεται), θα είχε εγκαταλειφθεί πολύ πιο πριν. Δόθηκαν πάρα πολλές αφορμές για να πεις «άι σιχτίρ, τα παρατάω». Όμως η Ένωση επέμεινε. Όποιος δεν της το αναγνωρίζει, το κάνει σκόπιμα.

Δεν υπάρχει κάτι που η ΑΕΚ και ο Μελισσανίδης άφησαν στην τύχη. Δεν προέκυψε εμπόδιο, μικρό ή μεγάλο, που να αντιμετωπίστηκε υπερφίαλα ή με οργή και επιπόλαιες δράσεις. Αυτό που ήθελαν να της συμβεί οι αντίπαλοι, το να δώσει μία μέσα στα προβλήματα και να τα διαλύσει όλα, η Ένωση το υπερπήδησε με σύνεση, μεθοδικότητα και νηφαλιότητα. Δεν έπεσε στις παγίδες τους. Δεν κόλλησε πουθενά! Οι ενέργειες που έχουν γίνει είναι ΟΛΕΣ σύννομες, το έργο κυνηγήθηκε από χίλιες δύο μεριές και δυσκολίες, όμως παρέμεινε ισχυρό, ακλόνητο και πανέτοιμο να τις αντιμετωπίσει (και να τις νικήσει) μία προς μία.

Οι Κυριακές στη Νέα Φιλαδέλφεια (και ας μην ξεχύνεται πια το γιασεμί από τις αυλές μας) θα είναι ξανά μαγικές. Δεν απέχουν πολύ από το να απλώσουμε το χέρι και να τις αγγίξουμε. Είναι μπροστά μας και θα πάψουν να είναι χαμένες. Αυτό το γήπεδο ουδείς δικαιούται ή μπορεί πλέον να το στερήσει από την ΑΕΚ και το λαό της.

Ο άνθρωπος που ηγείται της προσπάθειας το είχε πάντα στο μυαλό του ως έργο ζωής. Αυτό που θα μείνει πίσω θα αποτελεί τη διαχρονική ασπίδα προστασίας για την Ένωση. Θα είναι ο φάρος που θα αποτρέψει κάθε επόμενο σφετεριστή από το να αντιμετωπίσει την ΑΕΚ ως τσιφλίκι του. Διότι μέσα στο σπίτι του, τις πραγματικές μάχες απέναντι στους επιτήδειους, δεν τις έχασε κανείς...