Το κακό άρχισε να συμβαίνει για την ΑΕΚ τη στιγμή του τραυματισμού του Μιχάλη Μπακάκη. Ήταν το σημείο αφετηρίας για την -πέραν ελαχίστων εξαιρέσεων- συνήθη αμυντική κατάρρευση κατά τη διάρκεια της φετινής σεζόν, αφού καλώς ή κακώς, ο δεξιός μπακ ήταν ο πιο αξιόπιστος της συγκεκριμένης γραμμής (και) στο ματς με την ΑΕΛ. Ή για να το καταγράψουμε πιο ορθά, είναι ο πιο σταθερός ανασταλτικά επί των ημερών του Μανόλο Χιμένεθ στον πάγκο της ομάδας. Μοιάζει με αστείο να το λες ότι βγήκε από το ματς και η ομάδα δεινοπάθησε, όμως συνέβη!

Όταν λοιπόν αναγκάστηκε να βγει από το παιχνίδι για να μπει σε αυτό ο ποδοσφαιριστής που προσπαθεί να υποδυθεί (δίχως ασφαλώς να ευθύνεται) κάτι που δεν είναι (ή ενδεχομένως κάτι που εδώ και χρόνια έχει ξεχάσει να είναι), δηλαδή τον ακραίο μπακ, η ΑΕΛ είδε την τρύπα και χτύπησε εκεί.

Ο νεοεισελθών χαφ-εξτρέμ Όλεγκ Νταντσένκο, με τα πολύ καλά γυρίσματα στην αντίπαλη περιοχή, ήταν ταυτόχρονα και… παρών-απών από τη φάση και το χώρο ευθύνης του, ο Νικολιάς σημάδεψε σωστά και το ματς που έμοιαζε να βρίσκεται στο τσεπάκι της Ένωσης, άρχισε να εξελίσσεται σε ένα από τα πιο εντυπωσιακά της σεζόν, ένα από τα πολλά ομολογουμένως στα οποία η ΑΕΚ έχει πρωταγωνιστήσει, είτε θετικά, είτε αρνητικά.

Από τη στιγμή λοιπόν που η ΑΕΛ επέστρεψε στο ματς, ουδεμία έκπληξη προκύπτει για όσα ακολούθησαν. Ο Χιμένεθ έβγαλε από την ενδεκάδα τον καλύτερο παίκτη της ομάδας για να χρησιμοποιήσει τον Σιμόες και να "μαζέψει" το πράγμα όσο γίνεται, όταν όμως οι γηπεδούχοι έφεραν το παιχνίδι στα ίσια από μία γκάφα του Λάτσι, δεν είχε μέσα τον Ολιβέιρα των δύο τερμάτων, αλλά τον Ανσαριφάρντ που για μεγάλο διάστημα, ήταν εκτός παιχνιδιού.

Για καλή τύχη του ωστόσο, η άλλη αλλαγή -η σωστή- λειτούργησε καθοριστικά καθώς ο Χρήστος Αλμπάνης θύμισε για πρώτη φορά φέτος, μετά από τόσες και τόσες πεταμένες ευκαιρίες, ότι κάτι έχει να δώσει και αυτός στην ομάδα, σκοράροντας το παρθενικό τέρμα του στη σεζόν.

Κι εκεί που νόμιζες ότι όλα έστρωσαν και η ποδοσφαιρική δικαιοσύνη απονεμήθηκε, υποδείχθηκε από τον ρέφερι Γκορτσίλα και μάλιστα μέσω VAR, ένα πέναλτι το οποίο είναι τουλάχιστον αυστηρό και γενικότερα, καταδεικνύει τη γενικότερη αντιμετώπιση που η ΑΕΚ έχει φέτος, δίχως αυτό να αποτελεί δικαιολογία για τα δικά της λάθη που εν πολλοίς την έχουν οδηγήσει σε αυτή την -σε μόνιμη βάση- αντιφατική κατάσταση. Όμως ο Γκαρσία πηδάει για να πάρει κεφαλιά, η πρόθεσή του είναι αυτή και τα χέρια του δεν είναι σε αφύσικη θέση, εκτός αν οι παίκτες πρέπει να πηδούν έχοντάς τα μέσα στο σορτσάκι τους.

Στα της τακτικής αντιμετώπισης από πλευράς ΑΕΚ, πολλοί παραξενεύτηκαν από το γεγονός ότι ο Μανόλο Χιμένεθ ήταν ένας εξ αυτών που επιθυμούσαν διακαώς τη διεξαγωγή του αγώνα, παρά τις δύσκολες συνθήκες στη Λάρισα. Κι όμως, παρόλο που ο ίδιος είχε εκφράσει και μια σχετική ανησυχία για το γεγονός ότι η ΑΕΚ θα έβρισκε απέναντί της έναν αντίπαλο με πολλά νέα πρόσωπα, άρα συνιστούσε ένα τακτικό αίνιγμα για εκείνον, επί της ουσίας ήταν παραπλανητικός!

Ακριβώς επειδή σε αυτή τη δυσκολία του αντιπάλου να παρουσιάσει κάτι συμπαγές και άρτια δομημένο με τόσο λίγο χρόνο δουλειάς πίσω του, κρυβόταν το δικό του μυστικό και μαζί η επιθυμία να γίνει κάθε δυνατή προσπάθεια για να μην δοθεί άλλη αναβολή σε αυτή την αναμέτρηση. Ο πανούργος Ισπανός ήξερε ότι αυτή η στιγμή να αντιμετωπίσει την ΑΕΛ, ήταν η πλέον κατάλληλη και όχι αργότερα, όταν ενδεχομένως θα έχει αποκτήσει χημεία, θα πατά καλύτερα στον αγωνιστικό χώρο και ίσως να έχει ακόμα μεγαλύτερη ανάγκη τους βαθμούς.

Για 70 λεπτά, η ΑΕΚ ήταν συμπαγής και ξεκάθαρη απέναντι στον αντίπαλο για το ποιος είναι το αφεντικό του ματς. Αυτή είναι συνήθως η ΑΕΚ του Μανόλο Χιμένεθ, ανεξάρτητα από τα πάνω και τα κάτω όλων αυτών των ετών, μέσα από τις διαδοχικές συνεργασίες τους. Ωστόσο αυτή η αποστολή που έχει να φέρει εις πέρας, είναι πιο δύσκολη από όλες τις προηγούμενες φορές που ανέλαβε την ομάδα στα μισά του δρόμου.

Οι αντίπαλοι για τις θέσεις της Ευρώπης είναι περισσότεροι και καλύτεροι κι εκείνος εξακολουθεί να χάνει ποδοσφαιριστές. Πριν το ματς ο Σιμόες, μέσα στο ματς ο Μπακάκης, ενώ φοβήθηκε να χρησιμοποιήσει τον Τσιγκρίνσκι, φοβούμενος να μην του πάθει κάτι και μείνει εκτός στη δύσκολη συνέχεια. Σε μια ομάδα τόσο προβληματική, το να μην έχεις και τους παίκτες που πρέπει όταν του θες, είναι μια συνθήκη που μπορεί να ξεπεράσει τις δυνατότητες ενός προπονητή. Κι όμως ο Χιμένεθ, στο τέλος θα το καταφέρει και αυτό.