Να ήταν ντέρμπι η κάθε Κυριακή
Με έναν τρόπο μαγικό _ ο οποίος εν πολλοίς καταδεικνύει την έλλειψη σοβαρότητας και αυτοσυγκέντρωσης σε ματς απέναντι σε σαφώς πιο υποδεέστερους αντιπάλους _ η ΑΕΚ μεταμορφώθηκε ξανά σε... ομάδα και έριξε στο καναβάτσο τον Ολυμπιακό. Εξυπακούεται ότι βάσει της εικόνας του αγώνα το αποτέλεσμα θα μπορούσε να είναι εντελώς ανάποδο. Το γεγονός αυτό ωστόσο δεν μειώνει μα προσπάθεια που αν μη τι άλλο ήταν ειλικρινής και προσηλωμένη.
Η νίκη της ΑΕΚ στο ντέρμπι οφείλεται στην επανάσταση των απαξιωμένων. Αυτών που συγκεκριμένη μερίδα του Τύπου κατέδειξε ως υπαίτιους της κακής πορείας πέρυσι αλλά και στην αφετηρία του εφετινού πρωταθλήματος. Αυτούς που δέχθηκαν σε πολλές περιπτώσεις ανήθικο πόλεμο και χτυπήματα κάτω από τη ζώνη επειδή δεν είναι οι σταρ του ενός εκατομμυρίου ευρώ αλλά οι ταπεινοί πολεμιστές της ομάδας.
Όχι, δεν θέλω να ρίξω ανάθεμα στον Σκόκο επειδή μας παρουσίασε τη δεύτερη πλευρά του ποδοσφαιρικού εαυτού του. Συμβαίνουν αυτά και ο Αργεντινός έχει αποδείξει σε πολλά ντέρμπι ότι ξέρει να «καθαρίζει». Δεν μπορώ ωστόσο να μην εξάρω την εμφάνιση παικτών όπως ο Γιάχιτς, ο Μάκος και ο Αραμπατζής. Παιδιά που έχουν εισπράξει δεκάδες προσβλητικούς χαρακτηρισμούς από το «σύστημα απαξίωσης» όσων δεν είναι Αργεντινοί και οι οποίοι αποδεικνύουν ότι σε μια ομάδα που λειτουργεί σωστά, είναι ικανή να έχουν προσφορά σημαντική.
Η χαρά των μικρομεσαίων
Η... επανάσταση των καταφρονεμένων δεν είναι ασφαλώς το ζητούμενο της ΑΕΚ. Η απαίτηση των οπαδών και φίλων της είναι να παρουσιάζει σε όλους τους αγώνες την ίδια μαχητικότητα και σύμπνοια, το ίδιο πείσμα σε κάθε διεκδικήσιμη μπάλα. Είναι πραγματικά οξύμωρο το πως αυτή η παρέα καταφέρνει να συσπειρώνεται σε αγώνες με αντίπαλους που είναι γενικώς αποδεκτό ότι σε αρκετές θέσεις έχουν περισσότερη ποιότητα, ενώ παρουσιάζεται άκρως φοβική και αναποτελεσματική απέναντι στην Κέρκυρα, στην Τριπολη και στον Βόλο. Φαινόμενο κατ’ εξακολούθηση επαναλαμβανόμενο κι εκτός ποδοσφαιρικής λογικής...
Είχα σημειώσει πριν από τον αγώνα ότι ενδεχομένη νίκη θα πρέπει να ξεχαστεί αμέσως. Χθες! Δεν λύνει προβλήματα, δεν επουλώνει πληγές. Απλώς θα τις κουκουλώσει μέχρι την επόμενη φάπα από κάποιον αντίπαλο που θα φανερώσει ξανά στην επιφάνεια όλες τις αδυναμίες αυτού του ελλιπούς ρόστερ. Η ΑΕΚ χρειάζεται ποιοτική ενίσχυση σε τουλάχιστον 4-5 θέσεις ούτως ώστε οι πραγματικά ξεχωριστοί παίκτες της να αποκτήσουν στηρίγματα, ρυθμό και διάρκεια στο παιχνίδι τους.
Ο Γάλλος με την ξυραφένια σέντρα
Ο Ζερόμ Ροτέν είναι μια τέτοια περίπτωση. Εφόσον ασφαλώς περάσει από κόσκινο διότι η καριέρα του έχει αρχίσει να παίρνει την κατιούσα. Να βεβαιωθούν στην ΑΕΚ ότι είναι υγιής και διατεθειμένος να παίξει ποδόσφαιρο και όχι να πάρει μερικά ευρώ παραπάνω κάνοντας τα βράδια παρέα στις εξορμήσεις... Γκοβού (ο οποίος παρεμπιπτόντως υποσχέθηκε ότι θα συμμορφωθεί). Όχι ότι ο 32χρονος Γάλλος έχει προκαλέσει ανάλογο αρνητικό ντόρο στην καριέρα του, αλλά στην Ελλάδα ποτέ δεν ξέρεις πως θα την δει ένας ποδοσφαιριστής στα τελειώματά του.
Αν πάντως βγάλει στο χορτάρι έστω το 60% των πραγματικών δυνατοτήτων του θα διαπιστώσουμε όλοι ότι ακραίος χαφ-εξτρέμ με τα χαρακτηριστικά του δεν υπάρχει στην Ελλάδα. Στην ακμή του ήταν ένας winger που χάζευες να βλέπεις με τη μπάλα στα πόδια, ένας πλήρες πακέτο σε σέντρα, πάσα και εκτελέσεις στημένων φάσεων. Χαρακτηριστικά που πέραν του Σκόκο (ο οποίος όμως ψάχνει περισσότερο το γκολ) δεν διαθέτει εν αφθονία άλλος ποδοσφαιριστής της Ένωσης.