Αν ήμουν ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ δεν θα υπέγραφα το έγγραφο αδειοδότησης υπό τις ισχύουσες συνθήκες! Δεν θα συνηγορούσα σε ακόμα μία πλάνη διότι είναι ξεκάθαρο ότι περί τέτοιας πρόκειται.

Και αυτό το γνωρίζει καλά και ο ίδιος ο Ανδρέας Δημητρέλλος ο οποίος βρέθηκε στη δυσάρεστη θέση να πράξει αυτό απέφευγε ο προκάτοχός του: να κοιτάξει τους ποδοσφαιριστές στα μάτια και να τους πει την οδυνηρή αλήθεια για την α-μετοχικότητα των ιδιοκτητών της εταιρείας, περιτυλιγμένη βέβαια με το απαραίτητο ψευτο-δίλημμα.

Συνομίλησα με αρκετούς εξ αυτών, με περισσότερους από πέντε παίκτες της ΑΕΚ. Προβληματισμένοι είναι όλοι τους, αλλά στο τέλος οι περισσότεροι αισθάνονται την τεχνητή πίεση: ότι αν δεν το πράξουν θα έχουν προκαλέσει κακό στην ομάδα και στους εαυτούς τους. Διότι αυτό ακριβώς τους έχουν κάνει να πιστέψουν, ότι αν δεν βάλουν τις υπογραφές τους, θα υποδειχθούν εκείνοι ως οι υπεύθυνοι για το πρώτο στάδιο του επικειμένου «αντίο ζωή», δηλαδή για τον ευρωπαϊκό αποκλεισμό.

Τι τους είπε ο πρόεδρος; Ότι δεν έχει καταφέρει να εντοπίσει τους μετόχους, ότι δεν αποκρίνονται στις τηλεφωνικές κλήσεις του και ότι αδιαφορούν (προκλητικά θα έλεγα εγώ) για τα συνεχόμενα email που τους έχει αποστείλει. Εν ολίγοις κάλεσε τους ποδοσφαιριστές να υπογράψουν ένα έγγραφο που δεν τους εξασφαλίζει απολύτως τίποτα, το οποίο (υποτίθεται ότι) δίνει στην ΑΕΚ μία ελπίδα να ξαναπροσπαθήσει σε ένα μήνα από τώρα.

Τι ακριβώς σημαίνει αυτό;

Ότι αντί να αναζητούν οι μέτοχοι τον τρόπο με τον οποίο θα πείσουν τους ποδοσφαιριστές να παραμείνουν ενεργοί προχωρώντας έστω σε μικρές πληρωμές, η διοίκηση ζητεί από τους υπαλλήλους να βγουν εκείνοι μπροστά μήπως και ευαισθητοποιηθούν οι ιδιοκτήτες! Ναι, έτσι ακριβώς τους το είπε ο Δημητρέλλος: « βάλτε πλάτη να περάσουμε τον σκόπελο της παράστασης στην UEFA μπας και αποφασίσουν να κάνουν κάτι»! Ανήκουστα πράγματα…

Προσωπικά αρχίζω να το παίρνω απόφαση ότι το φούντο πλησιάσει και πλέον δεν αποφεύγεται. Πως μπορείς να πείσεις τους υπαλλήλους να (ξανα)βάλουν πλάτη όταν μόλις τρεις ημέρες πριν οι α-μέτοχοι δεν είχαν την ευθιξία (για να μην πω την τσίπα) να καλύψουν το χρέος των 150.000 ευρώ προκειμένου να τυπωθούν τα εισιτήρια του αγώνα με τον ΟΦΗ;

Αποδέχθηκαν την απόλυτη ξεφτίλα σαν μην συμβαίνει τίποτα, ποιος πιστεύει λοιπόν ότι θα καταθέσουν ως την Πέμπτη τα 4 εκατ. ευρώ που απαιτούνται προκειμένου να απενεργοποιηθεί και ο όρος απελευθέρωσης των 3 εκατ. ευρώ που έχει υποσχεθεί ο δανειστής του Ντέμη, ώστε να φτάσουμε στο μαγικό αριθμό 7 που είναι και ο (προσωρινά) σωτήριος;

Που το πάνε λοιπόν;

Καλό το ερώτημα… Η απάντηση είναι πουθενά! Δεν έχουν κάποιο σχέδιο ή την παραμικρή διάθεση και προφανώς αντιμετωπίζουν την κατάσταση με τον δέοντα κυνισμό, όπως μία από τις εταιρείες τους η οποία επειδή τους βάζει μέσα και τους ζητεί περισσότερα χρήματα για να ανακάμψει, είναι προτιμότερο να οδηγηθεί στη χρεοκοπία. Έτσι θα εξαλειφθούν και οι υποχρεώσεις και θα πάμε παρακάτω…

Ναι, αυτό το οποίο είχα στο μυαλό μου ως κάτι που δεν μπορεί να συμβεί στην ΑΕΚ (βάσει της λογικής ότι πάντοτε πρέπει να ελπίζουμε και να πιστεύουμε) βασανίζει πια το μυαλό μου ως η πλέον πιθανή εξέλιξη. Μακάρι να με διαψεύσουν, μακάρι έστω την ύστατη ώρα να το δουν διαφορετικά, όπως τότε που το έπαιζαν ρομαντικοί, τραγουδούσαν « μόνη ξανά δεν θα σε αφήσω» και καμάρωναν για τη διαφορετικότητα και την προσφυγική προέλευσή της. Πόσο ψεύτικά μου μοιάζουν όλα αυτά τώρα…