Ναι, είναι παίκτες για μεγάλη ΑΕΚ
Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου γράφει για όσα ο κόσμος της Ενωσης απόλαυσε στο ΟΑΚΑ, όλα αυτάπου είχε ξεχάσει, όλα αυτά που ενδεχομένως δεν είχε δει ξανά. Μια ΑΕΚ γεμάτη από προσωπικότητες και δεξιότητες.
Είναι από τις σπάνιες φορές που μπροστά από το χαρτί για την ψήφο του MVP της συνάντησης, για λίγα δευτερόλεπτα κόλλησα. Κι αν εν τέλει μετά από φευγαλέα σκέψη ολίγων δευτερολέπτων, αρκετών όμως για να τρέξουν ταυτόχρονα στο μυαλό εκατοντάδες σκηνές και λόγοι σύγκρισης, έγραψα το όνομα του Αλμέιδα επειδή εκστασιάστηκα με το γκολ που πέτυχε, δεν σημαίνει ότι άλλοι το άξιζαν λιγότερο. Οπότε θα αποδώσω δικαιοσύνη για όσα είχαμε ξεχάσει να βλέπουμε ή όσα δεν είχαμε δει ξανά.
ΑΜΥΝΤΙΚΟΣ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΑΞΟΝΑ: Κάποτε τα έκανε ο Στέλιος Μανωλάς, για νωρίτερα δεν έχω ιδιαίτερες μνήμες, μετέπειτα δεν μπορούσε να τα κάνει αυτά ούτε ο Γκαμάρα. Να κλέβει δηλαδή τη μπάλα πίσω από τη μεσαία γραμμή, να προωθείται με αυτήν στην κατοχή του μέχρι την αντίπαλη εστία, να πασάρει έξω από την περιοχή και στη συνέχεια της φάσης, σχεδόν να σκοράρει από θέση φορ.
Δύο φορές το έκανε ο Ντμίτρο Τσιγκρίνσκι, ο κορυφαίος και ανασταλτικά, ειδικά στις ψηλές μπάλες, λες και είχε μαγνήτη κρυμμένο στην πλούσια κώμη του. Δεν ξέρω πότε θα φτάσει ο Λέσκοτ σε ανάλογα στάνταρντς, ο Ουκρανός πάντως είναι ομολογουμένως μια άλλη πάστα κεντρικού αμυντικού εν συγκρίσει με αυτές που κυκλοφορούν στην Ελλάδα.
ΦΟΡ «ΠΑΣΤΕΛΩΤΗΣ»: Το δεύτερο γκολ του Ούγκο Αλμέιδα στέλνει το εξής μήνυμα στους αντίπαλους στόπερ της Λίγκας: Η θα γίνεστε σκιά μου ή θα σας πυροβολώ από όπου βρω όσο μου αφήνετε χώρο. Το έκανε να μοιάζει τόσο απλό. Κι αν τέλει τον περικυκλώνουν 2 και 3 σε κάθε βήμα του, θα χορεύουν ως ποδοσφαιρικές σφαίρες οι γύρω του, όπως συνέβη κατά κόρον όταν οι στόπερ της Ξάνθης πήραν χαμπάρι ότι πρέπει να βρίσκονται συνεχώς στο κατόπι του κατά διαφόρους βιαστικούς, ατυχώς και του σιναφιού μου, «παλαίμαχο με κοιλιά».
Κοντά στον Πορτογάλο, όλοι μοιάζουν (και είναι) καλύτεροι. Είναι τόσο σαγηνευτικά απλός σε αυτό που κάνει, ώστε να νιώθεις ποδοσφαιρική λύτρωση επειδή πετυχαίνει τα αυτονόητα. Ή τουλάχιστον διότι έτσι τα κάνει να φαίνονται καθώς είναι άλλης κλάσης από τα συνηθισμένα.
ΕΞΤΡΕΜ «Η ΚΑΚΙΑ Η ΩΡΑ»: Δεν είναι μάγος ο Πατίτο Ροντρίγκεζ, ούτε έχει βάση η βιαστική και ανεδαφική σύγκρισή του με τον Σκόκο, διότι απλούστατα, είναι άλλου είδους ποδοσφαιριστής. Το κοινό σημείο τους εντοπίζεται στο ότι αμφότεροι έχουν το απρόβλεπτο στο παιχνίδι τους. Ο Αργεντινός εκθέτει τον αντίπαλο. Αν θα τον παίξει με απόσταση, θα του δώσει χώρο να κουβαλήσει τη μπάλα όσο θέλει και να πασάρει όπως το επιθυμεί.
Αν επιχειρήσει να παίξει κοντά του κινδυνεύει να αποκτήσει παραισθήσεις, ίσως να πιστέψει ότι πέρασε από πάνω του σαν να ήταν αόρατος. Αν η εικόνα του Ροντρίγκεζ είναι η πραγματική, τότε όντως η ΑΕΚ βρήκε αφενός έναν κανονικό εξτρέμ, αφετέρου έναν ώριμο και συνεργάσιμο ποδοσφαιριστή, με ιδιαίτερες ως και σπάνιες για το εγχώριο πρωτάθλημα δεξιότητες, ο οποίος έχει αφήσει πίσω του όσα του καταλόγιζαν και πλέον έχει φορέσει τον εαυτό του στο καλούπι ότι προτεραιότητα έχει η ομάδα.
* Αντιλαμβάνομαι τον προβληματισμό αρκετών, ο οποίος εκφράζεται δημόσια για την αμυντικοκεντρική λογική του Κετσπάγια, ακόμα και σε ματς που δείχνουν κουτί για την ΑΕΚ, ώστε να κυνηγήσει ακόμα περισσότερα τέρματα και επιβλητικές νίκες. Δίχως να την επικροτώ, θα αναφέρω ότι υπάρχει εξήγηση γι αυτό, την οποία θα αναλύσουμε και συζητήσουμε παρέα σε επόμενο άρθρο.
