Έμελλε η πρώτη σεζόν της ΑΕΚ στη μεγάλη κατηγόρια ύστερα από το σκοτεινό πέρασμα από τις μικρότερες, να είναι πλήρης αντιφάσεων. Η σεζόν ξεκίνησε με την επιθυμία να εξελιχθεί ο Δέλλας στον προπονητή της επόμενης πενταετίας μετά το "αγροτικό" του στη Β' και Γ' Εθνική, ωστόσο το σχέδιο γρήγορα απεμπολήθηκε, κατ’ άλλους απέτυχε.

Έπειτα αφίχθη ο Πογέτ. Ο ενθουσιασμός για τα νικηφόρα αποτελέσματα ήταν για ένα σημαντικό διάστημα υπέρτερος από τη διαπιστωμένη αλήθεια ότι η ομάδα είχε μάθει πλέον να παίζει μόνο πίσω από τη μπάλα. Όταν έφτασε η κρίσιμη ώρα για αποφάσεις, ο Ουρουγουανός αποτέλεσε παρελθόν. Κι όμως, παρά τις διαδοχικές αλλαγές στον τρόπο αγωνιστικής σκέψης και δράσης, μέσα από όλες τις δυσκολίες της προσαρμογής σε εκ διαμέτρου διαφορετικές φιλοσοφίες και προσεγγίσεις, οι ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ κατάφεραν να οδηγήσουν την ομάδα στον τελικό του Κυπέλλου.

Αυτή είναι μία πρώτη νίκη την οποία ασχέτως με το τι θα συμβεί στον αγώνα με τον Ολυμπιακό, άπαντες οφείλουμε να τους αναγνωρίσουμε. Διότι μέσα από τέτοιες καταστάσεις, δοκιμάζονται και οι μεταξύ τους σχέσεις. Και αναπόφευκτα, μέσα σε αυτή την ανατρεπτική (πότε με θετικό και πότε με αρνητικό πρόσημο) πορεία των τελευταίων μηνών, υπήρξαν και διαστήματα ψυχρότητας, μουρμούρας, μικροπαρεξηγήσεων και τεταμένων βλεμμάτων. Τα αποδυτήρια της ΑΕΚ δοκιμάστηκαν πολύ φέτος. Αλλά στάθηκαν όρθια, δούλεψαν με συνέπεια και είχαν αξιοπρέπεια. Γι αυτό κι εν τέλει πέτυχαν.

Ο σωστός καθοδηγητής

Σε τακτικό επίπεδο, θα ήταν παράλογο το να ζητούσε κανείς από τον Στέλιο Μανωλά να εμπνευστεί επαναστατικές αλλαγές προκειμένου να μεταμορφώσει την ΑΕΚ του Πογέτ η οποία είχε συνηθίσει στον κυνισμό και στο παθητικό ποδόσφαιρο ακόμα και απέναντι στην Καλλονή, σε ένα σύνολο το οποίο θα πετούσε φλόγες. Επέλεξε τον απλό δρόμο, εκείνων της εφαρμογής των αυτονόητων. Ξεκινώντας από τα αποδυτήρια.

Το πρώτο μέλημά του ήταν να περάσει το μήνυμα της ισονομίας. Θέλησε να δείξει ότι άπαντες υπολογίζονται, ασφαλώς βάσει της δικής του σκέψης για τους 11 που θα ξεκινούν στους αγώνες. Χωρίς δηλαδή να δημιουργεί υποψίες ότι ήρθε να κάνει σώνει και καλά τα ανάποδα από τον προκάτοχό του. Επί παραδείγματι, στον Άρθο σίγουρα δεν θα αρέσει το γεγονός ότι αίφνης βρέθηκε από μόνιμα βασικός ακόμα και εκτός αποστολής, ωστόσο ο Μανωλάς συνέχισε να εμπιστεύεται τον Μπαρόχα, προφανέστατα επειδή τον θεωρεί αυτή τη στιγμή πιο έτοιμο από τον Ανέστη.

Έδωσε ξανά κίνητρο στον Τζεμπούρ, ο οποίος είχε απογοητευτεί από την "κακομεταχείρισή" του ως εξτρέμ και μέσα από τη χρησιμοποίησή του ως αλλαγή σε δύο συνεχόμενα παιχνίδια, ο Μανωλάς βρήκε το χρυσό γκολ της πρόκρισης στον τελικό. Έδειξε επίσης στον Μπακάκη και στον Τζανετόπουλο ότι θα πρέπει ανά πάσα στιγμή να είναι έτοιμοι, το στάδιο του παραγκωνισμού είναι πλέον πίσω τους.

Εφαρμόζοντας τα απολύτως λογικά και γνωρίζοντας ως ένας μεγάλος πρωταθλητής του παρελθόντος, το πως πρέπει να μπολιάσεις με αυτοπεποίθηση αποδυτήρια τα οποία είχαν χάσει το κέφι και τον προσανατολισμό τους, ο Μανωλάς μάζεψε την κατάσταση πολύ γρήγορα. Ασφαλώς και η ΑΕΚ θα αναζητήσει προπονητή άλλου επιπέδου και παραστάσεων για την επόμενη ημέρα της, η αλήθεια είναι ωστόσο ότι βάσει των όσων συνέβησαν μέσα στη σεζόν, πιο ιδανικό πρόσωπο στον πάγκο της στην τελική ευθεία δύο σπουδαίων ορθάνοιχτων στόχων, δεν θα μπορούσε να έχει.

Photo Credits: Action Images