Ο εχθρός το καλού, καλεί την ΑΕΚ
Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου γράφει για τις δύο μεταγραφές που θα μπορούσαν να καταστήσουν την ΑΕΚ ιδιαίτερα ισχυρή στο παρόν και στο μέλλον και να αυξήσουν τις πιθανότητές της για την κατάκτηση του κυπέλλου Ελλάδας.
Εχθρός του καλού είναι (πάντα και μόνο) το καλύτερο. Για το λόγο αυτό και μόνο θα προσπεράσω την (για 60 λεπτά) εξαιρετική εμφάνιση στο φιλικό με τη Νίκη Βόλου. Την ΑΕΚ σε τέτοια κέφια, αποτελούμενη από ποδοσφαιριστές ποιότητας και πιεστική όσο της επέτρεπαν οι δυνάμεις των παικτών της (και πριν ο Δέλλας πραγματοποιήσει τις απανωτές αλλαγές) είχαμε παραπάνω από δύο χρόνια να τη δούμε. Περισσότερα και πιο ασφαλώς, θα μπορέσουμε να κουβεντιάσουμε μετά το φιλικό με τη Ρόμα, διότι στη διάρκειά του, λογικά θα αναδειχθούν και αδυναμίες.
Όπως σε κάθε ομάδα που βρίσκεται σε διαδικασία αναδόμησης και αντεπίθεσης, έτσι και στην ΑΕΚ χώρος για βελτιώσεις υπάρχει ακόμα άπλετος. Ήδη αρκετά σημαντικά βήματα έχουν πραγματοποιηθεί με την προσθήκη παικτών που δεν θα άφηναν για κανέναν άλλον λόγο τη μεγάλη κατηγορία προκειμένου να χάσουν μία σεζόν και να γεράσουν ένα ολόκληρο ποδοσφαιρικό έτος σε ένα πρωτάθλημα που πρέπει να τους αντιμετωπίζει ως πολυτέλεια και δεν έχει τίποτα να προσφέρει στην εξέλιξή τους. Ο λόγος είναι η ΑΕΚ. Ωστόσο πάντοτε υπάρχει χώρος για ακόμα καλύτερους ή έστω ακόμα περισσότερους από το πάνω ράφι. Ειδικά σε δύο θέσεις, θα ήταν ευτύχημα αν η Ένωση τολμούσε από τώρα!
Δεν βιάζομαι να ακυρώσω τον Φαγέ ως αμυντικό χαφ, όμως δεν νομίζω ότι αυτή είναι η θέση του. Και o Κορδέρο παραμένει (και θα είναι πάντα καθώς τα χρόνια για να αλλάξει αγωνιστική ταυτότητα πέρασαν πια) κάτι μεταξύ ανασταλτικού μέσου και δημιουργικού χαφ δίχως (κατά τη γνώμη μου) να ξεχωρίζει περισσότερο στον έναν τομέα έναντι του άλλου. Είναι κάτι ντεμί… Για τον Ανάκογλου δεν το συζητώ, δεν θα μπορέσει ποτέ να ανταποκριθεί ως κόφτης, μόνο ως 8αρι. Οπότε μένει ο κανονικός ανασταλτικός μέσος Ρόβας ο οποίος άσχετα με τη φιλοτιμία και ην εργατικότητά του, Κουρμπέλης δεν είναι!
Ο επόμενος Κατσουράνης
Έφτασα εκεί που ήθελα, για τη μία θέση τουλάχιστον: Δημήτρης Κουρμπέλης. Ένας ποδοσφαιριστής που (επειδή το έχω συζητήσει με δεκάδες από εσάς) κάθε ΑΕΚτζής ονειρεύεται να δει ντυμένο στα κιτρινόμαυρα. Το next best thing του ελληνικού ποδοσφαίρου, ο μέσος που πιστεύω ότι θα εξελιχθεί στον επόμενο Κατσουράνη. Σύμφωνοι, πρέπει να γίνει η υπέρβαση. Ναι, ο Αστέρας Τρίπολης τον υπερκοστολογεί βάσει της ως σήμερα παρουσίας του. Μέχρι να τον πάρει η επόμενη Σάλκε όπως έπραξε με τον Κυριάκο Παπαδόπουλο, να τον εξελίξει σε παίκτη με χρηματιστηριακή αξία μεγαλύτερη των 10 εκατ. ευρώ και μετά να συζητάμε για τη χαμένη ευκαιρία.
Ο 20χρονος Κουρμπέλης και ένας φορ επιπέδου Τζιμπούρ (όταν ο Αλγερινός ήταν στα πάνω του) θα εκτόξευαν την ΑΕΚ και θα την καθιστούσαν εκ των φαβορί για την κατάκτηση του κυπέλλου Ελλάδας. Στην Ένωση όχι μόνο το αποφεύγουν, αλλά ισχυρίζονται ότι ο στόχος αυτός δεν αποτελεί προτεραιότητα. Είναι αδύνατον να συμβαίνει αυτό από τη στιγμή που θα μετάσχει στη διοργάνωση. Το υπαγορεύουν και απαιτούν το DNA και η ποδοσφαιρική ιστορία της. Από τη στιγμή που λαμβάνει μέρος σε αυτήν, δεν μπορεί να προσδοκά σε κάτι άλλο από το να φτάσει ως το τέλος. Αυτή ήταν η μεγάλη ΑΕΚ του παρελθόντος η οποία τώρα φωνάζει ότι επιστρέφει.
Η ομάδα είναι καλά και ως έχει. Ο Αραβίδης της φτάνει και της περισσεύει για βασικός, ο Μπρέσεβιτς θα βοηθήσει γιατί είναι θετικός ποδοσφαιριστής όταν η ΑΕΚ γνωρίζει πώς να τον αξιοποιήσει. Άλλωστε υπάρχει και ο Ιανουάριος εφόσον αποδειχθεί ότι χρειάζονται βελτιώσεις, η ομάδα δεν θα είναι δα εκτός στόχων, κεφάλι θα έχει πάρει. Το θέμα είναι γιατί να μην επιχειρήσει από τώρα αυτό που θα την κάνει να είναι ακόμα πιο ασφαλής και σήμερα και αύριο και πρωτίστως στο (κοντινό και μακρινό) μέλλον.