Στα τόσα (και είναι πολλά πια!) χρόνια που ασχολούμαι με το ρεπορτάζ της ΑΕΚ και ειδικότερα σε αυτά που υπάρχει στην ομάδα ο ρόλος του τεχνικού διευθυντή, δεν θυμάμαι ποτέ κάποιον να ψάχνει τόσο λεπτομερώς και αγνοώντας την πίεση κόσμου και των ΜΜΕ για προπονητή, όσο το έκανε για κάμποσες εβδομάδες ο Ίλια Ίβιτς. Μίλησε με πολλούς, ανεβάζοντας ψηλά των πήχη των προσδοκιών αλλά και των απαιτήσεων από τον ίδιο τον εαυτό του.

Ονόματα όπως οι Λαμπαντία, Καρέρα, Σετιέν, Πελεγκρίνο, Σταμ, Ζέεντορφ, Εσκριμπά, Μάγκατ, Χάβι Γράθια, Σλούτσκι και κάμποσοι άλλοι, έχουν απασχολήσει τον Σέρβο τεχνικό διευθυντή, ο οποίος ούτε πανικοβλήθηκε, ούτε έκανε πίσω επειδή αρκετοί εξ αυτών γύρισαν την πλάτη τους στην προοπτική να εργαστούν στην Ελλάδα, δίχως καν να μπουν στη διαδικασία να ακούσουν το πρότζεκτ. Δεν θυμάμαι άλλον να έχει ανοίξει τόσο πολύ το θέμα προπονητή για την ΑΕΚ, προσπαθώντας για το καλύτερο δυνατό, δίχως να φοβάται να εκτεθεί ή και να κατηγορηθεί ότι καθυστερεί. Όπως και συνέβη!

Εξ αρχής για εκείνον, το θέμα του επόμενου τεχνικού της ομάδας, αντιμετωπιζόταν ως η πιο σοβαρή απόφαση που κλήθηκε να πάρει, όχι μόνο για τον εαυτό του, αλλά και για την ίδια την Ένωση. Ασφαλώς, αυτό που πρωτίστως μετράει είναι το αποτέλεσμα, το οποίο ακόμα δεν υπάρχει και το οποίο θα διαπιστωθεί μέσα από τους αγώνες και από το κατά πόσο η ομάδα θα αλλάξει άμεσα εικόνα με την επιλογή του Μάσιμο Καρέρα. Να ξέρετε πάντως ότι δεν ήταν plan b ο Ιταλός. Αν είχε δύο "ναι", ένα από τον Σλούτσκι και ένα από τον Καρέρα, μάλλον τον δεύτερο θα επέλεγε!

Ωστόσο, αυτό που ο μέσος οπαδός της ΑΕΚ πρέπει να κρατά, είναι ότι ο Ιβιτς κατέβαλε πολύ μεγάλη προσπάθεια να φέρει έναν κανονικό προπονητή και όχι κάποιο "ημίμετρο" σαν τα πολλά που εμπιστεύτηκε η ομάδα προηγούμενα χρόνια. Διότι αν τα βάλουμε κάτω, στην εξαετία 2013-2019, ο πιο επιτυχημένος προπονητής ήταν ο Μανόλο Χιμένεθ τον οποίο είχε ανακαλύψει και πρωτοφέρει στην Ελλάδα το μακρινό 2010, ο Σταύρος Αδαμίδης.

Η ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗ EVER

Τι θα μπορούσε να κάνει άλλος στη θέση του; Ενδεχομένως ακόμα και να παραιτηθεί! Αλλά αυτός, μόλις ανέλαβε... Ενα πολυεπίπεδο χάος, μια κατάσταση που δεν διορθώνεται από τη μία ημέρα στην άλλη και η οποία είναι τόσο μα τόσο δύσκολα αναστρέψιμη. Ο τεχνικός διευθυντής της ΑΕΚ Ιλια Ιβιτς, ήρθε να σκουπίσει το ασυμμάζευτο χάλι που άφησαν πίσω τους οι προηγούμενοι, όμως ο λεκές δεν είναι εύκολο να φύγει από τη μία μέρα στην άλλη, ούτε με το πιο δηλητηριώδες και δραστικό ποδοσφαιρικό απορρυπαντικό. Διότι δεν υπάρχει τέτοιο!

Θέλει δουλειά, απαιτείται χρήμα επίσης. Δεν έχει τέτοιο στη διάθεσή του, στο βαθμό που το διέθεσε η ΑΕΚ πριν από μερικούς μήνες, αποφασίζοντας τριετούς διάρκειας συνεργασίες με παίκτες ιδιαιτέρως χαμηλού επιπέδου όπως στο γήπεδο αποδεικνύεται, ποδοσφαιριστές όπως ο Παουλίνιο και ο Σιμάο για να μιλήσουμε με ονόματα. Αν ο Ίβιτς είχε το περασμένο καλοκαίρι το ελεύθερο του Μελισσανίδη να δράσει και να χτίσει μια ομάδα βάσει των δικών του πιστεύω, θα τα είχε κάνει όλα εντελώς διαφορετικά.

Ξεκινώντας με την επιλογή ενός υπαρκτού και κανονικού προπονητή, ενός ανθρώπου που θα τον είχε ψάξει πολύ και θα ήταν όσο το δυνατόν πιο βέβαιος για εκείνον. Τώρα, κλήθηκε να βρει λύσεις για τον πάγκο αλλά και τα αποδυτήρια, τα οποία διαλύθηκαν μετά την απομάκρυνση του Μανόλο Χιμένεθ, δήθεν για να πάει η ομάδα σε ένα διαφορετικό μοντέλο, τάχα μου καλύτερου ποδοσφαίρου. Και τελικά έφτασε να μοιάζει με χωριό. Τα όμορφα χωριά, όμορφα καίγονται...

Με τις διοικητικές επιλογές του περασμένου καλοκαιριού η ΑΕΚ μετετράπη σε ένα ποδοσφαιρικό παρατράγουδο, το οποίο και όμορφο δεν ήταν και για πλάκα κάηκε. Τώρα καλείται ο Ιβιτς να τα αλλάξει όλα, πάνω σε μη υπαρκτές σταθερές, σε μη στέρεες αγωνιστικές βάσεις. Δεν υπήρξε κανείς κατά την τελευταία εξαετία, με αυτό το βάρος που καλείται να σηκώσει τώρα ο επικεφαλής του νέου πρότζεκτ. Γι αυτό και είναι απόλυτα απαιτητό να συνεχίσει με τη δική του μεθοδολογία και σπάζοντας αβγά. Θα το κάνει!

Photo Credits: Eurokinissi