Ο καμηλιέρης Τζεμπούρ

Πολλοί είναι οι ποδοσφαιριστές οι οποίοι αποχωρώντας από μία ομάδα, δημοσιοποιούν την επιθυμία της μελλοντικής επιστροφής. Λίγοι το πιστεύουν πραγματικά... Και παρά το γεγονός ότι ο Τζεμπούρ δεν έφυγε με τρόπο ομαλό από την ΑΕΚ (απάλλαξε την ομάδα από οφειλόμενα προκειμένου να κερδίσει την ελευθερία του και να υπογράψει στον Ολυμπιακό), ή τέλος πάντων με τρόπο που ποτέ δεν αρέσει στο μέσο οπαδό, εντούτοις πίστευε πραγματικά στην ημέρα της επανόδου. Αρκεί να εξασφαλίζονταν οι απαιτούμενες συνθήκες.

Η ομάδα τις έχει πλέον αυτές τις συνθήκες και τούτο είναι το σημαντικότερο (συνολικό) όφελός της μέσα από την πορεία στο μαύρο τούνελ των μικρότερων κατηγοριών. Είναι ξανά η ΑΕΚ που αντιμετωπίζεται ως ελκυστικός προορισμός από παίκτες που έχουν στόχους και αποδεδειγμένες ικανότητες. Ο Τζεμπούρ στα 31 του παραμένει ενεργός και προέρχεται από εντυπωσιακό εξάμηνο με τον ΑΠΟΕΛ. Εξακολουθεί να είναι επίσης άνθρωπος ειδικών χειρισμών, ένας ποδοσφαιρικός γλωσσοδέτης όπως το (ένεκα και της καταγωγής του) ταχέως επαναλαμβανόμενο «καλημέρα καμηλιέρη, καμηλιέρη καλημέρα».

Φαίνεται πάντως ότι τη δική του καμπούρα (εν αντιθέσει με τις καμήλες) την κοιτούσε τόσα χρόνια και εκεί είχε αποθηκεύσει την επιθυμία του να γυρίσει και να τελειώσει τη δουλειά που ο ίδιος λέει ότι άφησε στη μέση. Από τις δηλώσεις του διακρίνει κανείς διάθεση άμεσης επαναταύτισης με τον κόσμο της ΑΕΚ, αυτόν προσπαθεί να κερδίσει. Και στο σημείο που έφτασε αυτή τη ιστορία, ασχέτως με το το νιώθει ή πιστεύει ο καθένας, ο Τζεμπούρ θα φοράει στο εξής φανέλα με κιτρινόμαυρα, οπότε η συζήτηση τελειώνει εδώ. Στη φάση της ταχείας ανάκαμψης που διανύει η ποδοσφαιρική Ένωση, οι διχαστικές φωνές πάνω από ένα πρόσωπο, οι αποδοκιμασίες μέσω των Social Media ή σε ένα γήπεδο, να προσφέρουν κάτι θετικό δεν έχουν.

Η ΑΕΚ γνωρίζει πλέον τον τρόπο να διαχειριστεί σωστά τον Ραφίκ. Αλλωστε θα το έχει εξασφαλίσει και μέσω των συμβολαίων που υπεγράφησαν. Στο διάστημα που ο Αλγερινός αγωνιζόταν στον Ολυμπιακό, ομάδα που του εξασφάλιζε ηρεμία και οικονομική σταθερότητα, παρουσίασε ένα εξαιρετικό αγωνιστικό πρόσωπο, ασχέτως αν αιωρούνταν παράπονα για τη συμμετοχή τους στις προπονήσεις. Σε αυτό πρέπει να στοχεύσει η Ένωση, στο πως θα τον καταστήσει «τρομοκράτη» ξανά, διότι ο Τζεμπούρ έχει πράγματα να δώσει. Και πίσω του θα βρίσκονται εξαιρετικοί συμπαίκτες για να τον αξιοποιήσουν.

Το ρίσκο και η εξυπνάδα

Υπάρχει ρίσκο πίσω από αυτή την ιστορία; Νομίζω ότι πλέον έχει ελαχιστοποιηθεί. Οι δύο πλευρές επεδίωξαν με πάθος αυτή τη συνεργασία. Τη μαγείρευαν εδώ και δύο χρόνια. Είναι απόλυτα συνειδητοποιημένες και επιθυμούν σφόδρα να βγει αποτέλεσμα μέσα από αυτήν. Ο Τζεμπούρ γνωρίζει καλά που έρχεται και με ποιους έχει να κάνει. Ειδικά η άνωθεν παρουσία του Μπάγεβιτς, ανθρώπου που του έδωσε τη δεύτερη ευκαιρία το καλοκαίρι του 2010, απαγορεύει τσαλιμάκια και περίεργες συμπεριφορές.

Η προσθήκη του Αλγερινού μπορεί να χαρακτηριστεί ως κίνηση έξυπνη, μικρού αγωνιστικού ρίσκου, ασφαλώς και βολική. Επιθετικό με τις ικανότητές του, ο οποίος δεν θα χρειαστεί χρόνο προσαρμογής και αποδεδειγμένα μπορεί να σκοράρει, δεν βρίσκεις με συμβόλαιο 250.000 ευρώ (συν τα όποια επιμέρους μπόνους) σε ετήσιες αποδοχές. Και όπως πολλάκις έχουμε επαναλάβει, η ΑΕΚ δεν μπορεί να προβεί σε σπατάλες τα επόμενα δύο χρόνια. Τα έσοδα και έξοδά της πρέπει να είναι απολύτως ισοσκελισμένα. Αυτό για να μην χαλάτε τη διάθεσή σας όταν δεν γίνονται οι μεταγραφές παικτών με απολαβές που αγγίζουν το 1.000.000 ευρώ ετησίως. Δεν ευθύνεται η ομάδα όταν πράγματα που δεν μπορούν να ισχύσουν, διαδίδονται με τέτοια ευκολία.

ΥΓ. Θα αποκτήσει άλλον επιθετικό η ομάδα για βασικό; Η λογική λέει πως όχι. Ο Τζεμπούρ έρχεται για να διεκδικήσει από τον Αραβίδη τη θέση στην κορυφή της επίθεσης. Εκτός αν δεν παραμείνει στο ρόστερ ο Κρισάντους, οπότε θα πρέπει να γίνει μία επιπλέον κίνηση. Λογικά οι τρεις προαναφερθέντων συν τον Μπρέτσεβιτς, όποτε αυτός επιστρέψει, θα αποτελέσουν την τετράδα των φορ της ερχόμενης σεζόν, αν όχι της διετίας που έρχεται.