Πήρε μεγάλα ρίσκα ο Μάσιμο Καρέρα απέναντι στην ΑΕΛ. Όταν όλοι περίμεναν ότι η επιθετική τριάδα μπροστά από τον Μάνταλο θα αποτελείται από τους Τάνκοβιτς, Λιβάγια και Ανσαριφάρντ, εκείνος άφησε και τους τρεις στον πάγκο και παρουσίασε στο γήπεδο τη δική του επιθυμία (και ιδέα) για το πώς η ΑΕΚ θα έπρεπε να πάρει το ματς απέναντι σε έναν ξεκάθαρα υποδεέστερο αντίπαλο: με τους Μαχαίρα - Αλμπάνη στο βασικό σχήμα της, και τον ντεφορμέ Ολιβέιρα στην κορυφή της επίθεσης. Άλλωστε αν δεν εμπιστευτείς αυτούς τους ποδοσφαιριστές σε τέτοιου είδους παιχνίδια, τότε πότε θα το κάνεις; Και κυρίως πως θα ευαγγελίζεσαι ότι έχεις γεμάτο ρόστερ;

Ασχέτως με το ότι η ΑΕΚ τα χρειάστηκε και βγήκε ξανά στον αφρό με το τέρμα του παγκίτη σε αυτό το ματς Καρίμ Ανσαριφάρντ, παίρνοντας εκ νέου προβάδισμα μετά την αναπάντεχη ισοφάριση της ομάδας από τη Λάρισα, στην ουσία οι επιλογές του Ιταλού κόουτς που σίγουρα ξένισαν κόσμο και κοσμάκη στο αρχικό άκουσμα της ενδεκάδας, είχαν λογική και αποτέλεσμα.

Ο Αλμπάνης ήταν ο κορυφαίος παίκτης της ομάδας στο πρώτο ημίχρονο και δικαίως έμεινε στον αγωνιστικό χώρο έως το τέλος του ματς, ενώ ο Μαχαίρας πέτυχε ένα υπέροχο τέρμα, ανοίγοντας το σκορ. Το έψαχνε καιρό ο μικρός το πρώτο του στο πρωτάθλημα και ήταν τελικά αυτό που θα έπρεπε για την αφετηρία μιας καριέρας που προμηνύει εκτόξευση με πολλή δουλειά και λίγη, αλλά απαραίτητη, τύχη.

Ακόμα και η επιλογή του Νέλσον Ολιβέιρα, που τόσο μα τόσο μακριά είναι από τον περυσινό εντυπωσιακό, σε σχέση με το σήμερα εαυτό του, δεν ήταν ατυχής. Ο Πορτογάλος μετά από καιρό έδειξε ορεξάτος, πάλεψε πολύ στην κορυφή της επίθεσης, έσπασε μπάλες, ήταν μέσα στη φάση του πρώτου γκολ και είχε γενικά μια απόδοση ανώτερη προηγούμενων παιχνιδιών. Σαφώς και θα πρέπει να δώσει πολλά περισσότερα στην ομάδα, ειδικά αν ο Ανσαριφάρντ λαβώθηκε.

Η εμφάνιση της ΑΕΚ συνολικά και τηρουμένων των όσων η ομάδα πέρασε το τελευταίο δίμηνο με τραυματισμούς και διαδοχικά κρούσματα κορονοϊού, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως εντυπωσιακή. Με εξαίρεση τις δύο-τρεις σέντρες που οι κεντρικοί αμυντικοί της (και πιο πολύ ο Σβάρνας) είχαν κακές τοποθετήσεις και τη λανθασμένη αντίληψη της φάσης από τον Τσιντώτα στην οβίδα του Σπαρβ με την οποία η ΑΕΛ ισοφάρισε, δημιούργησε μια ντουζίνα φάσεις για γκολ και πέτυχε πανέμορφα τέρματα, τα δύο εκ των οποίων πέτυχαν οι μέσοι της με σουτ είτε εκτός (Σιμόες), είτε στο όριο της μεγάλης περιοχής (Γαλανόπουλος).

Ειδικά ο Πορτογάλος, μετά από εκείνο που σημείωσε απέναντι στη Βόλφσμπουργκ και σε συνδυασμό με αυτό κόντρα στην ΑΕΛ, μοιάζει να έχει πάθει... Κριστιάνο Ρονάλντο. Σάμπως όμως και του διεθνούς Έλληνα μέσου πέρα από όμορφο, δεν ήταν και σημαντικό μετά από μια 10μηνη αποχή που τον έβαλε σε τόσο ανήσυχες σκέψεις για το μέλλον του; Όλα καλά λοιπόν και ιδιαιτέρως ανθηρά στον τομέα της δημιουργίας. Με την ευχή όλων να είναι καλά το γόνατο του ταλαιπωρημένου Λόπες (κάκωση η πρώτη εκτίμηση) και να μην αποτελέσει νέο πισωγύρισμα για την ομάδα η ενόχληση του Καρίμ Ανσαριφαρντ στον προσαγωγό.

Εν κατακλείδι, η επιστροφή της ΑΕΚ στην αγωνιστική δράση ήταν καλύτερη από το αναμενόμενο και με ένα βαθύ επιτυχημένο rotation, το οποίο της επιτρέπει να εμφανιστεί εξίσου φρέσκια στο παιχνίδι της ερχόμενης εβδομάδας απέναντι στη Ζόρια. Περισσότερο όμως ενισχύει την άποψη ότι υπάρχει μεγάλο εύρος ποιοτικών λύσεων, σε περίοδο που ο Ολιβέιρα δεν είναι καλά και ο Λιβάι Γκαρσία απουσιάζει. Με υγεία, δουλειά και πλάνο, η φετινή ομάδα έχει τα φόντα να μείνει ενεργή στο κυνήγι του τίτλου έως το τέλος, ασχέτως αν θα τα καταφέρει ή όχι. Τουλάχιστον να είναι εκεί!