Την περίοδο των διαδοχικών διαπραγματευτικών ναυαγίων με προπονητές που δεν έχουν εργαστεί ξανά στην Ελλάδα και μέχρι η ΑΕΚ να καταλάβει ότι εν τέλει ήταν ανέτοιμη ή δεν διέθετε το κατάλληλο πλάνο για την επίτευξη τέτοιας συμφωνίας, είχα χαρακτηρίσει την περίπτωση του Κετσπάγια ως «ημίμετρο». Ασφαλώς όχι με πρόθεση να μειώσω εκείνον όσο για να καταδειχθεί η αδυναμία να υποστηριχθεί η αρχική επιλογή εύρεσης προπονητή, εντελώς ξένου με την εγχώρια λογική, εκτός των συνόρων, ενώ ο Τιμούρ θα μπορούσε να είχε κλείσει στην ομάδα από τον περασμένο Απρίλιο.

Πάει αυτό πέρασε... Ο Κετσπάγια είναι πλέον εδώ και εργάζεται. Αυτός είναι ο τεχνικός της ομάδας και στο πλευρό του θα είμαστε αναφανδόν όσο θα μας προδιαθέτει τόσο ευχάριστα με την αλληλουχία πράξεων και λεγομένων του. Σαφώς και θα κριθεί, όπως κάθε προπονητής, από όσα θα συμβούν στο χορτάρι. Και αν σε αυτό δεν προκύψουν αποφάσεις και δράσεις εκτός λογικής και αποθαρρυντικές για το πρότζεκτ με επικεφαλής το Γεωργιανό, ίσως να ήρθε και πάλι ο καιρός για μακράς διάρκειας σταθερότητα στην άκρη του πάγκου.

Τι μου/μας αρέσει στον Τιμούρ; Ότι έχει συγκεκριμένο αγωνιστικό πλάνο, απαρέγκλιτες ποδοσφαιρικές αρχές και μοιράζει ξεκάθαρους ρόλους. Από την πρώτη ημέρα που εμφανίστηκε σε προπόνηση ως ο άρχων των κιτρινόμαυρων αποδυτηρίων, ήξερε τι θα πράξει, τι θα ζητήσει και τι λάβει πίσω από τον καθένα. Το γεγονός ότι η ομάδα παρουσιάζεται πολύ γρήγορα τόσο συμπαγής ανασταλτικά και έχουσα πιο πρακτικές ιδέες επιθετικά εν συγκρίσει με πέρυσι, δεν οφείλεται μόνο στην παρουσία του ίδιου βασικού κορμού.

Είναι η δουλειά του αυτή που έχει ξεκλειδώσει κάποια κρυμμένα όπλα. Το διαπιστώνεις όταν η ΑΕΚ έχει τη μπάλα στα πόδια και λειτουργεί περισσότερο ελεύθερα. Οι ποδοσφαιριστές δεν της σκέφτονται τόσο όσο πέρυσι, κλωθογυρίζοντας μια ίδια κατάσταση. Η μετάβαση στην επίθεση γίνεται πιο γρήγορα και ισομερώς. Άξονας και πτέρυγες είναι ταυτόχρονα σε λειτουργία και εγρήγορση. Απουσιάζει το εύκολο γκολ αλλά γι αυτό ήλθε ο Αλμέιδα.

Σου δίνει να καταλάβεις

Πριν από το 90λεπτο και μετά το πέρας αυτού, ο Κετσπάγια λειτουργεί όπως κάθε φυσιολογικός άνθρωπος που δεν έχει δεύτερες σκέψεις για το αν πρέπει να μιλήσει και τι να πει, αν τα λόγια του θα προβληματίσουν, στεναχωρήσουν ή ενοχλήσουν αποφεύγοντας τις υπεκφυγές. Ασφαλώς τηρώντας το απαιτούμενο μέτρο και με όπλο την αλήθεια που είναι ξεκάθαρο ότι την τοποθετεί πάντα μπροστά. Σε βάζει μέσα στο παιχνίδι, μέσα στην ομάδα. Σου εξηγεί τι περιμένει ή τι πρέπει να συμβεί.

Σε ενημερώνει σε καίρια ζητήματα για να είσαι εντός πραγματικότητας. Επί παραδείγματι η παραδοχή ότι δεν ποντάρει ιδιαίτερα στον Αλμέιδα για τα ευρωπαϊκά ματς επειδή έχει παραπανίσια κιλά και απαιτείται δουλειά για τη βελτίωση της φυσικής κατάστασης του ποδοσφαιριστή. Δεν σου παίρνει τα μυαλά με τον Πατίτο εκτοξεύοντας βαρύγδουπες ατάκες, περιμένει πρώτα να δει τον Αργεντινό στο γήπεδο προτού μιλήσει. Και αλήθεια, πόσο κακό μπορεί να προκαλέσει σε έναν ποδοσφαιριστή αλλά και στο μυαλό του μέσου οπαδού, το να αποκαλείται σε καθημερινή βάση «μάγος» ένας όντως πολύ ταλαντούχος παίκτης που όμως αναζητεί την ταυτότητα του;

Γι αυτό γουστάρω τη λειτουργία του Κετσπάγια. Δεν αιθεροβατεί και δεν σε παραπλανεί. Βάζει τον πήχη ψηλά για τον εαυτό του και το μπαλάκι των απαιτήσεων δεν το πετά στο γήπεδο των άλλων, στις πλάτες των δύο νεοαποκτηθέντων εν προκειμένω. Είναι ο προπονητής που πιστεύει ότι θα πετύχει στο έργο του, είτε ο Αλμέιδα γίνει ξανά ο φορ που σκίζει δίχτυα είτε όχι. Είτε ο Ροντρίγκεζ θα εξελιχθεί σε «μάγο» της μπάλας, είτε όχι.

Απλώς να θυμάστε τούτο... Στην περίπτωση που κάτι δεν πάει καλά, διότι μέρος του ποδοσφαίρου είναι και η δυσλειτουργία μιας συνεργασίας, κανένας Πατίτο ή Αλμέιδα θα εισπράξουν δικαίως το οποιοδήποτε ανάθεμα επειδή υπήρξαν υπερβολικές προσεγγίσεις . Να δίνετε βάση στα λόγια του προπονητή και να κρίνετε ΟΛΟΥΣ τους παίκτες βάσει των όσων παρουσιάζουν στο γήπεδο και δίνουν στην ομάδα. Τα υπόλοιπα είναι για λαϊκή κατανάλωση και εξυπηρέτηση εφήμερων σκοπών.