Κάποιοι περίμεναν να δουν περισσότερα πράγματα, άλλοι λιγότερα. Θα βρεις απόψεις που θα εκθειάζουν την ΑΕΚ κι άλλες που θα επισημαίνουν περισσότερο τις ατέλειες. Προσωπικά, είδα αυτό ακριβώς που περίμενα τη δεδομένη χρονική στιγμή.

Μια ομάδα με νέες ποδοσφαιρικές αρχές, σωστά δουλεμένες για την εποχή, με πολλά νέα πρόσωπα τα οποία βιώνουν ακόμα τη φάση του μονταρίσματος. Η μεγάλη αλήθεια είχε ειπωθεί από τον Μιγκέλ Καρντόσο πριν από το ματς: "αλλιώς θα παίζουμε σε 6 μήνες". Οπότε είναι καλό σημάδι για μια ομάδα που τώρα δημιουργεί το μελλοντικό εαυτό της, να παρουσιάζεται ουσιαστική και να κατακτά αυτό που θέλει.

Πρώτος επίσημος αγώνας, σε κουφόβραση, απέναντι σε αντίπαλο με 8 επίσημα παιχνίδια περισσότερα και μια καλούτσικη ποιότητα. Αν ψάξεις επιμέρους φάσεις, σίγουρα θα βρεις προβληματάκια στις συνεργασίες, θα θυμηθείς όμως και κάποιες πολύ υποσχόμενες, που είναι δεδομένο ότι θα πολλαπλασιάζονται όσο ο χρόνος θα κυλάει, καθώς μεσοεπιθετικά, υπάρχει πολλή ποιότητα.

Θα εντοπίσεις και τις καλύψεις που δεν έγιναν στην άμυνα, όμως θα πρέπει και να παραδεχθείς ότι αυτό δεν συνέβη λόγω σωματικής κατάπτωσης του συνόλου, αλλά ως επί το πλείστον, εξαιτίας προσωπικών λαθών. Για την εποχή, η ομάδα έτρεχε πολύ, είχε δυνάμεις και ενέργεια σε όλο το ματς. Το κρατάμε αυτό, διότι έτσι ξεκίνησε και τη σεζόν 2017-18 και έτσι παρέμεινε έως το τέλος. Αντιθέτως πέρυσι, διαπιστώναμε από τον Σεπτέμβριο ότι άρχιζε να σβήνει μετά το 60'-65'.

Επιλέγω να επιμείνω περισσότερο σε πρόσωπα γιατί πραγματικά θεωρώ μη ουσιαστικό μετά από το πρώτο επίσημο ματς, είτε να κατακρίνω, είτε να υπερεκτιμήσω. Η ΑΕΚ ήταν αυτή που έπρεπε για τη στιγμή που αγωνίστηκε. Ασφαλώς και πρέπει να εμφανιστεί καλύτερη στον επόμενο γύρο, έως τότε όμως θα έχει δύο εβδομάδες επιπλέον δουλειάς και ακόμα ένα επίσημο παιχνίδι στα πόδια των παικτών της. Το θεωρώ βέβαιο ότι στα πλέι οφ, θα είναι βελτιωμένη. Πάμε στα ατομικά ζητήματα:

ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΙΒΑΓΙΑ: Απλά απαγορεύεται να μένει εκτός 11αδας, εκτός αν προκύπτει ζήτημα μακράς περιόδου ντεφορμαρίσματος ή έχει αναστατώσει με κάποιο άσχημο τρόπο την ομάδα. Διλήμματα όμως του τύπου «Κλωναρίδης ή Λιβάγια» δεν πρέπει να υφίστανται. Αυτό που ο κόουτς οφείλει να κάνει, είναι να βρει ποιοι θα είναι οι άλλοι τρεις στην επιθετική τετράδα, όχι πως θα ξεβολεύεται ο καλύτερος παίκτης της ομάδας για να παίζουν εκείνοι.

ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΒΑΡΝΑ: Σηκώθηκε πολύ ψηλά το όνομά του και αυτό, προσωπική άποψη εκφράζοντας αλλά ενισχυμένη και μέσα από παραδείγματα του παρελθόντος (με πιο τρανταχτό και πρόσφατο τον Τζανετόπουλο), δεν είναι καλό για τον παίκτη. Για ντεμπούτο ευρωπαϊκό, έκανε ομολογουμένως ένα αρκετά συμπαθητικό ματς. Προσθέστε όμως σε αυτό που παρουσιάζεται από κάποιους ως σούπερ εμφάνιση, ότι στις τρεις περιπτώσεις που οι Ρουμάνοι απείλησαν, έχει και στις τρεις λάθος τοποθέτηση, έχει χάσει τον παίκτη του, ενώ στη μία εξ αυτών, ο αντίπαλος ρολάρει πάνω στο σώμα του με όλη του την άνεση και βρίσκει σουτ.

Ναι, έχει ταχύτητα, ναι διαθέτει δυναμισμό, ικανοποιητική μεταβίβαση και ψύχραιμη αντιμετώπιση των καταστάσεων, αλλά είναι ακόμα μακριά από τον παίκτη που η ΑΕΚ πρέπει να έχει στο κέντρο της άμυνας της ως βασικό. Να στηριχθεί, να πάρει παιχνίδια στο χαμηλής ταχύτητας ελληνικό πρωτάθλημα ώστε να βγαίνει και το rotation, όμως η ομάδα έχει ανάγκη από ακόμα έναν στόπερ επιπέδου, με ύψος, εμπειρία και ηγετικό προφίλ εφόσον επιθυμεί να ανέβει ένα σκαλί σε ποιότητα.

ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΟΥΛΙΝΙΟ: Ο παίκτης που κόστιζε μόλις 70.000 ευρώ στην πρώην ομάδα του, αφίχθη στην Ελλάδα ως η δεύτερη επιλογή μετά τη χαμένη υπόθεση Ροντρίγκο, ο οποίος πήγε στον ΠΑΟΚ και ακόμα δεν τον έχουμε δει. Τον πήραν τα απόνερα αυτής της μη ευχάριστης τροπής στο θέμα της πρώτης καλοκαιρινής επιλογής για τη θέση του δεξιού μπακ, ωστόσο αγώνα με τον αγώνα, παρουσιάζει στο χορτάρι στοιχεία που όντως απαιτούνται για να λειτουργήσει το σχέδιο του Καρντόσο: Ταχύτητα, καλές υποδοχές της μπάλας, σωστά ανεβάσματα, πάσες που βρίσκουν συμπαίκτη. Τα είδαμε όλα αυτά απέναντι στην Κραϊόβα, το ανασταλτικό κομμάτι ωστόσο είναι μια υπόθεση συνολική.

Παίζοντας συνεχώς πάνω από το ύψος της μεσαίας γραμμής, επί της ουσίας ως ο δεξιός εξτρέμ, είναι λογικό να αφήνει πίσω του τρύπες. Οι επιστροφές του είναι δυναμικές, όμως απαιτούνται και καλύψεις από τους μέσους και τους στόπερ.

ΓΙΑ ΤΟΝ ΒΡΑΝΙΕΣ: Ας μην λησμονούμε ότι ο «κομάντο» της κιτρινόμαυρης αμυντικής γραμμής, είχε να παίξει σε επίσημο ματς από τις 22/12/2018, όταν ως παίκτης Αντερλεχτ αντιμετώπισε τη Μουσκρόν. Περίπου 8 μήνες μετά, είναι λογικό να παρουσιάζεται λίγο πιο «σκουριασμένος» από τον παίκτη που είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε με τη φανέλα της ΑΕΚ.

Τον Βράνιες όμως να μη τον φοβάστε. Μετά από 3-4 ματς, θα είναι αυτός που ήταν πάντα, διότι όποια εξωαγωνιστική τρέλα κι αν τον οδηγεί σε λάθη, δεν του θολώνει την αθλητική κρίση και το πόσο γυμνασμένος πρέπει να είναι ώστε να παίζει με αυτό τον «καταπελτικό» τρόπο που διακρίνει το παιχνίδι του. Ήδη χθες, ήταν 40% επάνω σε σχέση με τα φιλικά, στα οποία έπαιζε στο 30%.

ΓΙΑ ΤΟΝ ΒΕΡΝΤΕ: Η δική του παρουσία κινήθηκε ομολογουμένως σε ρηχά νερά. Ας παραδεχθούμε επίσης όμως, ότι τα νερά αυτά είναι για εκείνον και αχαρτογράφητα. Ήρθε αργά, χωρίς προετοιμασία και ενταγμένος σε μια νέα φιλοσοφία η οποία δεν του επιτρέπει να κρατήσει πολύ τη μπάλα και να παίξει όπως συνήθισε στις προηγούμενες ομάδες του, όταν έπαιρνε πολλές ενέργειες και πάνω στην πλάγια γραμμή. Όταν μπει στο πετσί του ρόλου και βρει τις συνεργασίες, θα φέρει πράγματα στο παιχνίδι της ομάδας γιατί διαθέτει ποιότητα και προσωπική ενέργεια.