Ιδιαίτερα σοφότεροι σίγουρα δεν γίναμε μέσα από τη διαδικτυακή συνεύρεση που ο Βλάνταν Μιλόγεβιτς είχε για πρώτη φορά με όσους ασχολούνται σε καθημερινή βάση με το ρεπορτάζ της ΑΕΚ. Είδηση δεν υπήρξε, οι υποσχέσεις αποφεύχθηκαν όπως το κάνει ο διάβολος με το λιβάνι.

Ευχάριστο γεγονός ήταν αυτό θα πω εγώ, ίσως όχι για τη δουλειά μας ώστε να γίνει λίγο πιο απλουστευμένη, όσο για τον κόσμο που έχει κουραστεί από βαριά λόγια και λαοπλάνα σχέδια. Απέναντί μας ήταν ένας μετρημένος άνθρωπος, εμφανώς συνειδητοποιημένος ότι η κατάσταση δεν σηκώνει ιστορίες για αγρίους.

Όπως αυτές για παράδειγμα που ακούσαμε το καλοκαίρι του 2019 από τον απίθανο Μιγκέλ Καρντόσο και τους εμπνευστές αυτής της επιλογής. Ήταν λέει ο άνθρωπος που θα έβαζε -με μπαλάρα κιόλας- την ΑΕΚ στο νέο γήπεδό της.

Για περισσότερο από μία ώρα μαγευόμασταν με τη σιγουριά και τον παραμυθένιο λόγο του, σε κάποια δόση ένιωσα ότι ζούσα σε βιβλίο του Θερβάντες. Και έτσι ήταν τελικά, καθώς ο Πορτογάλος Δον Κιχώτης και οι εντολείς του, φαντάζονταν ανεμόμυλους.

Καλύτερα έτσι λοιπόν... Με το κεφάλι κάτω, ταπεινά και με όπλο τη δουλειά, τη λέξη που ο νέος προπονητής της ΑΕΚ επαναλάμβανε σε κάθε ευκαιρία. Πέρα από ένα ''πιστεύω ότι θα τα πάμε καλά'', δεν άφησε τίποτα να (του) πέσει κάτω, αυτή η ατάκα ήταν το πιο ελπιδοφόρο μήνυμα που επέτρεψε στον εαυτό του να εκστομίσει.

Κοφτός και ευθύς, μου άρεσε όπως προσέγγισε το θέμα της αποχώρησης του Τσιγκρίνσκι, δίχως συναισθηματισμούς και περαιτέρω εξηγήσεις για το αντίο του Ουκρανού. Έτσι έκρινε και αυτό εισηγήθηκε.

Ελπίζω να συνεχίσει σε αυτό το μονοπάτι και ό,τι δεν του κάνει, να το αφαιρεί, δίχως εκπτώσεις για τον εαυτό του και τη δουλειά του, χωρίς συναισθηματισμούς και κάθε είδους αγκυλώσεις.

Η πιστοποίηση της ανάγκης για παίκτες καλύτερους από τους υπάρχοντες

Είτε οι βασικοί ποδοσφαιριστές που θα προστεθούν στο ρόστερ θα είναι όσοι ο Δημήτρης Μελισσανίδης είχε προαναγγείλει (δηλαδή 7), είτε περισσότεροι, η ουσία είναι ότι ο Μιλόγεβιτς μίλησε ανοιχτά για ποιότητα. Ζήτησε να αποκτηθούν παίκτες καλοί, προφανώς ανωτέρου επιπέδου από τους υπάρχοντες για να σχηματιστεί ένας νέος κορμός 11αδας.

Τούτο είναι ένα σημείο κλειδί καθώς από τα συμφραζόμενα εξάγεται το συμπέρασμα ότι θέλει να έχει εκείνος τον τελευταίο λόγο στις προσθήκες. Όχι απαραίτητα να υποδεικνύει ο ίδιος ποιοι θα πρέπει να αποκτηθούν, σίγουρα όμως να μην προστίθεται κάποιος στο ρόστερ, δίχως τη συγκατάθεσή του.

Σημαντική επίσης ήταν η προσέγγισή του για τον Πέτρο Μάνταλο. Τον αναγνώρισε ως φυσικό ηγέτη αυτής της ομάδας, όμως σημείωσε το αυτονόητο. Ό,τι δηλαδή ως το σημείο αναφοράς της ΑΕΚ -αφού έτσι τον έχει ορίσει το ίδιο το club- θα πρέπει να λαμβάνει μεγαλύτερες ευθύνες όχι μόνο εντός των αποδυτηρίων αλλά πρωτίστως μέσα στα γήπεδα.

Αυτό είναι ένα πολύ ωραίο στοίχημα για τον Μιλόγεβιτς και για να το αναφέρει, προφανώς το έχει δουλέψει καλά στο μυαλό του. Έχει μάλιστα και διπλή ανάγνωση: είτε σημαίνει ότι ''μου δείχνεις ότι ξέρεις να παίζεις σαν ηγέτης για να σε εμπιστεύομαι κι εγώ ως τέτοιον'', είτε ''εγώ είμαι εδώ για να σε βοηθήσω να βγάλεις στο γήπεδο αυτό που δεν κατάφεραν οι προηγούμενοι''.

Ό,τι από τα δύο κι αν ισχύει, κερδισμένη θα είναι η ΑΕΚ. Στην πρώτη περίπτωση, αν δεν τον πείσει ότι έχει το ειδικό βάρος για να ανταποκριθεί όπως ο προπονητής το θέλει, θα ψάξει και για συμπλήρωμα.

Στη δεύτερη, θα έχει καταφέρει να δικαιώσει τις προσδοκίες του εαυτού του και (πρωτίστως) της ομάδας, για την πίστη τους σε ένα project το οποίο έχει προκαλέσει άπειρες συζητήσεις για το αν η επάρκεια του συγκεκριμένου ποδοσφαιριστή είναι τέτοια που δικαίως να φορτώνεται αυτό τον σταυρό που και ο ίδιος (κατά δήλωσή του) έχει αποποιηθεί.

Κάτι άλλο που να χρήζει ιδιαίτερης συζήτησης από όσα ο Μιλόγεβιτς δήλωσε, δεν προκύπτει. Φάνηκε ότι δεν είναι για ανοίγματα, ότι δεν του αρέσει αυτό το παιχνίδι γενικότερα. Θα είναι ευχής έργο να πούμε εμείς τα πολλά και ωραία λόγια, όταν δούμε αυτό που θα παρουσιάσει μέσα στα γήπεδα.