Γερός να είναι, ορεξάτος και ερωτευμένος με την ΑΕΚ για χρόνια όπως τώρα, δοσμένος στην εκτόξευσή της και με το μυαλό ανεπηρέαστο από τα εκατομμύρια ευρώ που ήδη στήνονται μπροστά του κι ολοένα θα αυξάνονται.

Ο Ματίας Αλμέιδα είναι άνθρωπος τιμής και λόγου, άνθρωπος των πρότζεκτς και των πολυετών σχέσεων, άνθρωπος που αποφασίζει με την καρδιά του και αποζητά την ψυχική γαλήνη του για να δουλέψει όπως ξέρει και θέλει. Να μην τελειώσει αυτό, να κοιτάξει το club πως θα είναι πάντα γαλήνιος, για να είναι μαζί του. Όλα κάποτε έχουν ένα τέλος, όμως αυτό πρέπει να είναι πολύ μακριά από τώρα, πολλά χρόνια μετά.

Το σχήμα 'Μελισσανίδης - προπονητής', ήταν πάντοτε το μεγάλο ζητούμενο για την ΑΕΚ. Για να πιστέψει ο ίδιος ότι μπορεί να... πιστέψει σε αυτόν που επέλεξε.

Ουδείς το κατάφερε από το 2013 και μετά, παρόλο που ο διοικητικός ηγέτης το προσπάθησε. Ήθελε τον Δέλλα να εξελιχθεί σε δικό του Γκουαρδιόλα, αισθάνθηκε καλά με τον Πογέτ αλλά η σχέση δεν φτούρησε, αγάπησε τον Χιμένεθ όμως δεν δέθηκε μαζί του σε βαθμό που να θεωρήσει ποτέ ότι είναι ο εκλεκτός, ούτε καν τότε που κατέκτησε το πρωτάθλημα.

Άλλα περίμενε να δει από εκείνους, κάτι άλλο αναζητούσε. Την κατάλληλη ώρα, ταυτόχρονα με το νέο γήπεδο, το ποδόσφαιρο τον αντάμειψε για τα σπουδαία έργα του, για την προσπάθεια να μεγαλώσει την ΑΕΚ.

Του έστειλε τον κατάλληλο, αυτόν που θα μιλούσε στην ψυχή του. Το feeling είναι πάντοτε ένας μοναχικός δρόμος, πολλές φορές αδιαπραγμάτευτος για ανθρώπους που το εμπιστεύονται τόσο πολύ. Και ο Μελισσανίδης είναι τέτοιος άνθρωπος.

Ο Πήλιος γίνεται ΑΕΚ βλέποντας το ποδόσφαιρό της

Τώρα που έχει αυτόν που έψαχνε, πρέπει να τον διαφυλάξει και ως κόρη οφθαλμού. Να υπηρετεί τα θέλω του διότι εκείνα θα τον οδηγούν στη σωστή κατεύθυνση, θα είναι η πυξίδα που πολύ πιο μακριά από όσο βλέπουμε εμείς, θα οδηγεί την ΑΕΚ στο δρόμο της εξέλιξης και της προόδου. Θα είναι ξανά η ομάδα στην οποία όλοι θα θέλουν να παίξουν, όπως τότε, στα 90ς.

Άλλες εποχές, πιο αγαπησιάρικες, πιο περιορισμένες λόγω της ελλιπούς ξενομανίας και των ύπαρξης ποδοσφαιρικών συνόρων. Έψαχνες τους Έλληνες κι εκείνοι έψαχναν εσένα. Ας γίνει ξανά, έστω και με λιγότερες δελεαστικές περιπτώσεις

Δεν ξέρω ποια ομάδα υποστήριζε ο πιτσιρικάς Σταύρος Πήλιος, παιδιόθεν. Ίσως να ήταν ΑΕΚτζής, ίσως και όχι. Έγινε όμως παρακολουθώντας την και συνήθως αυτοί είναι και οι ποδοσφαιριστές που δένονται περισσότεροι μαζί της. Όπως τότε, ο Κασάπης, ο Δημητριάδης, ο Τσιάρτας, ο Κωστής, ο Μαλαδένης, ο Ντέμης κι ένα σωρό άλλοι που την έβλεπαν από μακριά να προοδεύει και ήθελαν να ταυτιστούν μαζί της. Ήταν ένας πόθος να μπεις στην ΑΕΚ του Μπάγεβιτς. Ίσως γίνει το ίδιο με την ΑΕΚ του Αλμέιδα.

Ο Πήλιος για παράδειγμα. Κλεισμένος ήταν από τον Ολυμπιακό, είχε δοθεί και προκαταβολή όπως προκύπτει από το ρεπορτάζ. Όμως ο μικρός ήθελε ΑΕΚ. Είδε τον Αλμέιδα να παίρνει τον Ρότα από το ράφι των ανεπιθύμητων και να τον καθιστά βασικό γρανάζι και πολλές φορές πρωταγωνιστή για την ομάδα του.

Τον είδε να παίζει με θάρρος, να βελτιώνεται, να λαμβάνει τη σωστή κατεύθυνση. Όταν λοιπόν ενημερώθηκε ότι ο ίδιος ο Αργεντινός τον ήθελε στην ομάδα διότι πιστεύει σε εκείνον και όχι για να παραπέσει σε τίποτα... ΑΕΚ Β, η επιλογή ήταν εύκολη. Ήθελε ΑΕΚ, ήρθε στην ΑΕΚ.