Επί ματαίω εξελίσσονταν οι προσπάθειες με ακολουθία ιδίου περιεχομένου ερωτήσεων προκειμένου ο προπονητής του Ολυμπιακού να κατακεραυνώσει τις αποφάσεις του Καλογερόπουλου. Δεν το έκανε. Όλα έχουν την εξήγησή τους... Το πιο σκληρό που είπε ο Σίλβα ήταν ότι « στο τέλος είχα μιαφυσιολογικήσυζήτηση με τον διαιτητή. Του είπα κάποια πράγματα που δεν μου άρεσαν, αλλά σε φυσιολογικά πλαίσια».

Ήρεμος μετά την πίεση του αγώνα κι έχοντας πλέον αντιληφθεί όσα συνέβησαν, ο Πορτογάλος δεν έδειξε την παραμικρή διάθεση να καταδείξει δημόσια ως υπαίτιο της ήττας των Ερυθρόλευκων τον ρέφερι του αγώνα, αποφεύγοντας προς τιμήν του να παρασυρθεί από την (κατά την άποψή μου) προπαγανδιστική διαστρέβλωση της πραγματικότητας, εκπεφρασμένη από επίσημα χείλη της ομάδας στην οποία εργάζεται.

Είναι απλό το γιατί: Όπου εργάστηκε ο Πορτογάλος η μοιρασιά του καρπουζιού στη μέση είναι κάτι αυτονόητο. Όπως και κατά περιπτώσεις, κάποιος εκ των δύο να εισπράττει τα κουκούτσια. Είναι λογικό να έχει παράπονα κατά τη διάρκεια του αγώνα παρασυρόμενος από αντιδράσεις παικτών, όπως κάλλιστα θα μπορούσε να έχει ο Πογέτ για δύο ξεκάθαρες εις βάρος της ΑΕΚ αποφάσεις του πρώτου ημιχρόνου. Δεν δίδεται πέναλτι στον Ζουκουλίνι, ανακόπτεται με λανθασμένη υπόδειξη οφσάιντ ο Μπαρμπόζα. Ή μήπως όχι;

Επέλεξε τον άλλο δρόμο ο Σίλβα. Αυτόν της αποδοχής της ήττας. Δύσκολο νόημα για εκείνους που δεν έχουν μάθει ότι υπάρχει και αυτή στο παιχνίδι, ακόμα και όταν είσαι ποιοτικά ανώτερος. Ακόμα πιο δύσκολη η σύλληψη της αλήθειας, σύμφωνα με την οποία οι δύο που αποβλήθηκαν (Μποτία και Μιλιβόγεβιτς) δεν θα έπρεπε να βρίσκονται καν στο χορτάρι του ΟΑΚΑ. Οι αποβολές συντελέστηκαν με μία εβδομάδα καθυστέρηση.

Σωστά και άδικα

Θα ήταν εξίσου παντελώς λαθεμένη προσέγγιση το να ισχυριστεί κανείς ότι στο διάστημα που οι δύο ομάδες αγωνίζονται με αριθμητική ισορροπία, η ΑΕΚ έδειχνε πιο ικανή να φτάσει στο γκολ. Όχι δεν ήταν! Ο Ολυμπιακός σε έπειθε πολύ περισσότερο ότι θα το πετύχαινε πρώτος. Είναι πιο δεμένη ομάδα, σε θέσεις-κλειδιά διαθέτει πιο ικανούς ποδοσφαιριστές, ωστόσο δεν υφίσταται κανόνας που να υπαγορεύει ότι η νίκη συντάσσεται πάντα με τον πιο ισχυρό. Οπότε η ορθότατη αποβολή του Μποτία έδωσε στην Ένωση το πλεονέκτημα που δεν μπορούσε να βρει στο 11 εναντίον 11.

Είναι σαφές και αποδεκτό ότι η ΑΕΚ υπολείπεται σε ποιότητα και προσωπικότητες, ωστόσο έχει ένα πλάνο που τη διατηρεί εντός των παιχνιδιών και μέσα στο σκορ. Σε κλειστά ματς βρίσκει τον τρόπο να μην δέχεται γκολ (ΠΑΟ, ΠΑΟΚ και ΟΣΦΠ απέτυχαν να «λερώσουν» την εστία της) και να «κλέβει» αποτελέσματα. Είναι αληθές επίσης ότι όλα χθες της έκατσαν κουτί και ότι δύσκολα θα έπαιρνε νίκη αν δεν είχε οδηγηθεί η κατάσταση στη φάση του Μιλιβόγεβιτς. Εδώ θα διαφωνήσω στο εξής με τον Καλογερόπουλο: Σωστά καταλογίζει την παράβαση, θα μπορούσε ωστόσο να αποφύγει τη δεύτερη κίτρινη στο Σέρβο. Δρα ενστικτωδώς και από εξ επαφής απόσταση. Θα ήταν πιο δίκαιο να παραμείνει στο ματς.

Κοντολογίς, ο Ολυμπιακός έχασε το αήττητο και η ΑΕΚ πέτυχε μία νίκη γοήτρου που περισσότερο από όλους, ο Πογέτ θα την αξιοποιήσει για το προφίλ του. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο για κάποιον εκ των δύο. Οι μεν πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι στο ποδόσφαιρο υπάρχει και η ήττα, οι δε ότι οι ευνοϊκές συγκυρίες είχαν δραστική επίδραση στην επίτευξη της νίκης. Άλλωστε το Κύπελλο έρχεται και είναι εξαιρετικά πιθανό ότι θα ανταμώσουν και πάλι πολύ σύντομα.