Πρώτα από όλα συγχαρητήρια σε όλους. Το κείμενο είναι για την ΑΕΚ, όμως ένα μπράβο αξίζουν και εκείνοι που νίκησαν και αυτοί που δεν τα κατάφεραν, καθώς όλα τα ματς είχαν έντονη την ελληνική παρουσία και τη δυναμική των εγχώριων ομάδων.

Ας τα έχουμε όλα αυτά κατά νου όταν προσπαθούμε από μόνοι μας να τη διατηρήσουμε σε επίπεδο ποδοσφαιρικής ψωροκώσταινας μέσα από διαρκείς εμφύλιους και προπαγανδιστικό χαρτοπόλεμο, ακόμα και όταν ο εγχώριος ανταγωνισμός είναι τόσο έντονος που συμβάλλει ώστε να έχουμε αυτή τη εικόνα στην Ευρώπη συνολικά. Τα μέγιστα μάλιστα!

Αν δεν είχαμε αυτό το πρωτάθλημα, δεν θα βλέπαμε ποτέ αυτές τις εικόνες. Το κρατάμε βέβαια εμείς για την πάρτη μας γιατί όσοι διοικούν δεν θα τα βρουν ποτέ. Ίσως τελικά και να μην πρέπει, αρκεί να συνεχίσουν να επενδύουν σωστά ώστε να υπάρχει αυτό που απολαμβάνουμε από πέρυσι και να εξελίσσεται το ίδιο καλά εκτός των συνόρων. Ας συμφωνήσουν ότι διαφωνούν σε όλα τα άλλα, όμως όχι και στην ουσία

Στα της ΑΕΚ τώρα. Έπαιξε με την ομολογουμένως πιο φορμαρισμένη ομάδα της Premier League, το λένε όλοι οι Άγγλοι και υποκλίνονται σε αυτήν, όχι εμείς. Για το μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα είχε πιο πολλές τελικές φάσεις από το σύνολο που έχει περισσότερες εδώ και έναν ολόκληρο χρόνο στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου!

Τους αντιμετώπισε χωρίς τους δύο βασικούς στόπερ της, χάνοντας σε μία πολύ κρίσιμη στιγμή του παιχνιδιού τον αριστερό μπακ της και έναν από τους καλύτερους παίκτες της στον αγώνα, εμφανίστηκε στο γήπεδο με ποδοσφαιριστές που είχαν δύο προπονήσεις όλες κι όλες όσο κομβικοί και αν είναι. Και στο τέλος, αποχώρησε από το γήπεδο της ομάδας που έριξε για πλάκα τρία στην έδρα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ πριν από μερικές ημέρες, όχι έχοντας καταγράψει μία αξιοπρεπή εμφάνιση αλλά νικώντας την!

Ένα ιστορικό βράδυ για την ΑΕΚ, η απόλυτη καταξίωση για τον Ματίας Αλμέιδα στο μυαλό στις καρδιές και στις ψυχές όλων, καθώς όχι απλώς την επανέφερε στην κορυφή της Ελλάδας, αλλά την εμφανίζει εξόχως ανταγωνιστική στην Ευρώπη και μαζί εξηγεί μέσα από αυτό που παρουσιάζει γιατί ήταν τόσο μεγάλη η στεναχώρια του που η ΑΕΚ δεν κατάφερε να βρεθεί στους ομίλους του Champions League. Διότι εκείνος περισσότερο από κάθε άλλον, ήξερε ότι το άξιζε και ότι από συγκυρίες αυτό δεν επετεύχθη.

Το πιο φοβερό δε όλων, είναι ότι θα μπορούσε να κάνει ακόμα πιο εύκολο το βράδυ της και να μη χρειαστεί να προηγηθεί τρεις φορές για να πάρει το παιχνίδι, αν είχε βάλει το δεύτερο γκολ μετά από το πρώτο της, στις πολύ μεγάλες χαμένες ευκαιρίες του Λιβάι Γκαρσία. Ή αν είχε αποφύγει δύο φορές την ισοφάριση μέσα από άτυχες στιγμές που έδωσαν δύο κρύα πέναλτι στους Άγγλους, έπειτα από λάθος υπολογισμούς δύο εκ των κορυφαίων παικτών της, του Χατζισαφί και του Σιμάνκσι. Ήταν και οι δύο συγκλονιστικοί και όλα θα τους τα συγχωρούσαμε ακόμα κι αν το τελικό σκορ ήταν το 2-2.

Βασικά, για να πάρεις ένα τέτοιο παιχνίδι θα πρέπει όλοι να είναι συγκλονιστικοί. Και όλοι ήταν! Ο Σιντιμπέ πραγματοποίησε την καλύτερη εμφάνιση του από τότε που ήρθε στην ΑΕΚ κι έβαλε ένα καταπληκτικό γκολ, ο Μήτογλου έκανε εμφάνιση κεντρικού αμυντικού που αν έπαιζε στην Αγγλία θα τον αγόρασε μία μεγάλη ομάδα από μία μικρότερη αντί 40 εκατομμυρίων λιρών, ο Σιμάνσκι ήταν τόσο αρχοντικός και ηγετικός στο κέντρο της άμυνας που θαρρείς ότι αυτή θα πρέπει να είναι η θέση του. Όλοι ήταν εκπληκτικοί μα πάνω από όλους, αυτός ο άνθρωπος που κάθεται γονατιστός μπροστά στον πάγκο της ομάδας.

Στάθηκε στη συνέντευξη Τύπου ενώπιον όλων και είπε με θάρρος ότι η ΑΕΚ μετέχει σε αυτό τον όμιλο για να προκριθεί. Όλοι μα όλοι θεώρησαν ότι το έλεγε γιατί έπρεπε να το πει, ότι δεν γίνεται ένας προπονητής να δηλώσει κάτι διαφορετικό εφόσον θέλει να αισθανθούν το ίδιο και οι ποδοσφαιριστές του. Όμως ο Αλμέιδα το πίστευε πραγματικά. Διάβασε τη Μπράιτον καλά, έκανε φύλλο και φτερό τον Ντε Τσέρμπι και δεν είναι μακριά οι ημέρες που σύλλογοι από μεγάλα πρωταθλήματα της Ευρώπης θα εμφανιστούν στο κατώφλι του. Το έλεγα από πέρυσι αυτό, τώρα το βλέπω να έρχεται ακόμα περισσότερο.

Ας τον απολαύσουμε όσο περισσότερο μπορούμε και όσο αισθάνεται τόσο καλά όσο λέει στην ομάδα κι ας φροντίσουμε να είναι εδώ, πάντα χαρούμενος. Όχι μόνο η ΑΕΚ ως οργανισμός που ήδη το κάνει, αλλά όλοι μας σε καθημερινή βάση.