Ο Θωμάς της ΑΕΚ δεν είναι άπιστος!

Μαύρο… Δεν είναι το χρώμα της ζωντάνιας. Δεν είναι ο προσδιορισμός της ελπίδας. Είναι λέξη η οποία χρησιμοποιείται ως επί το πλείστον για να χαρακτηρίσει μία κατάσταση ζοφερή, ένα μέλλον αβέβαιο και καταδικασμένο, ένα αδιέξοδο που δεν θα βγάλει ποτέ στο φως.

Θωμάς… Συνδέθηκε (θρησκευτικά) με την ταυτότητα του άπιστου, όχι του κακού ανθρώπου αλλά του φοβικού, του πεσιμιστή, εκείνου που αρνήθηκε να πιστέψει στην ελπίδα, εν προκειμένω στην Ανάσταση. Άρα και που δεν μπορούσε να μεταδώσει την αλήθεια.

Θωμάς Μαύρος: Ο συνδυασμός που καταρρίπτει όλα τα προαναφερθέντα. Ο δικός μας άνθρωπος, το πρόσωπο της ενότητας, ο ανιδιοτελής στρατιώτης, ο οδηγός προς το φως. Αυτός ο οποίος 24 χρόνια μετά τη «βίαιη» απομάκρυνσή του από την αγαπημένη του ΑΕΚ, εμφανίζεται στην πιο δύσκολη στιγμή της ιστορίας της με σκοπό να τη βοηθήσει για να ορθοποδήσει.

Δίχως μεγαλομετόχους και λεφτάδες στο πλευρό του, αλλά με όπλο τη σφεντόνα της καρδιάς του και πυρομαχικά του όλους εμάς, εσάς, τους απλούς φίλους της ομάδας που εκείνος καλεί στο πλευρό του. Όχι για να γίνει πλουσιότερος ή επειδή προσδοκά σε μεγάλα φαγοπότια, αλλά επειδή νιώθει ότι κάποιοι "σκοτώνουν" αυτό που και εκείνος αγαπά (όσο) και υπερασπίζεται όπως την οικογένειά του.

Με την αγνότητα του οπαδού

Ο Θωμάς Μαύρος τολμά να ρισκάρει το «άφθαρτο» όνομά του καθοδηγούμενος από την ανιδιοτέλεια, την άγνοια κινδύνου (εν και πολλοίς και την αγνή αφέλεια) ενός απλού οπαδού. Κόντρα στους λογιστικούς υπολογισμούς και την αδιάψευστη πραγματικότητα που καθιστά σαφέστατη την ανάγκη για άμεση οικονομική ρευστότητα, εκείνος εμφανίζεται μπροστάρης με την καρδιά του και την επιθυμία του να ενώσει και να αφυπνίσει.

"Τουλάχιστον θα ξέρω ότι προσπάθησα. Αν δεν το έκανα τώρα δεν θα είχα ήσυχη τη συνείδησή μου» απαντά απλά και κοφτά σε όσους των ρωτούν το πως έλαβε την απόφαση για ενέργειες οι οποίες σε άλλους (αν όχι στους περισσότερους) συνιστούν ένα από μέρους του απονενοημένο διάβημα.

Προφανώς αδυνατούν να κατανοήσουν ότι ο Θωμάς έχει μείνει (ευτυχώς για όλους εμάς και κυρίως για την ΑΕΚ) στις δεκαετίες που όλα ήταν διαφορετικά: στις εποχές που ο ίδιος δεν κυκλοφορούσε στο δρόμο αν είχε ηττηθεί από τους (αυτοαποκαλούμενους) "αιώνιους", που η ομάδα αυτή αποτελούσε την ξεκάθαρη έκφραση του επιθετικού ποδοσφαίρου, που δεν συμβιβαζόταν με κάτι άλλο από την διεκδίκηση του πρωταθλήματος σε όποια κατάσταση κι αν βρισκόταν.

Ο Μαύρος ποντάρει στους ΑΕΚτζήδες. Οι μέτοχοι και οι α-μέτοχοι του γύρισαν την πλάτη, ο Μελισσανίδης του απάντησε αόριστα, άλλες πόρτες που χτύπησε τις βρήκε κλειστές. Ωστόσο τολμά, ποντάροντας στο φιλότιμο του Ενωσίτη ακόμα και τώρα που η τσέπη του μέσου οπαδού δυσκολεύεται να ακολουθήσει την καρδιά του.

Ντέμη κι εσύ κοντά του!

Σε αυτή τη δύσκολη ώρα, ελπίδα δίνει μόνο η ενότητα. Και ο άλλος ωραίος "τρελός", εκείνος που το 2004 επιχείρησε να βουτήξει στον βούρκο που άλλοι δεν έβαζαν καν τις πατούσες τους, καλό θα είναι να ενισχύσει στην προσπάθεια αυτή. Τα μηνύματα από την πλευρά του Ντέμη είναι ελπιδοφόρα και η ανάγκη για πανστρατιά τεράστια!

Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Αν προτιμούμε μία ΑΕΚ ατιμασμένη και υποβιβασμένη στη Δ’ Εθνική, να ψάχνει την αγορά Α.Φ.Μ. προκειμένου να ξεκινήσει από μηδενική βάση στη Β’ κατηγορία έχοντας όμως ξεπουλήσει το σήμα κατατεθέν της, δηλαδή την προσφυγική ταυτότητά της, ήρθε η στιγμή της δράσης.

Όλοι το οφείλουμε στην ΑΕΚ. Ο Μαύρος, ο Ντέμης, εσείς όλοι που την "αγκαλιάσατε" και δώσατε δύναμη στα φτερά της εκτοξεύοντας την προσπάθεια του 2004, όταν όλα έμοιαζαν χαμένα. Δήθεν σωτήρες, διαχρονικοί στα λόγια άλλα άτολμοι στις πράξεις Μεσσίες και φυγόμαχοι αμέτοχοι έβαλαν την ουρά στα σκέλια. Τώρα ξέρουμε ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος…